Thursday, February 12, 2009

Σχεδόν κυβέρνηση

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου – άλλη μια μέρα που η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση.

Με χαρά σας ενημερώνω ότι για την ώρα το ψυχικό μασάζ στον κ. Γιάννη Μανώλη έχει πιάσει τόπο και ο βουλευτής με τις περισσότερες τηλεοπτικές εμφανίσεις δεν θα στερήσει τα κανάλια από ατελείωτες ώρες δωρεάν ζωντανού προγράμματος. Ούτως εχόντων των πραγμάτων και χωρίς να αποκλείεται κάποια νέα έκρηξη τις επόμενες ώρες, μπορώ να καθησυχάσω τους κατά σειρά ανησυχούντες: ο κ. Παπαδάκης και ο κ. Αυτιάς θα έχουν εκπομπή και ο κ. Καραμανλής θα έχει κυβέρνηση πηγαίνοντας σήμερα στη Βουλή να μιλήσει για την οικονομία. Λέμε τώρα…

Επίσης, στα υπουργικά έδρανα θα κάθεται ο κ. Δένδιας, υπουργός Δικαιοσύνης. Είναι ευχής έργον που σήμερα έχουμε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση αρχηγών, γιατί η δύσκολη ώρα για τον κ. Δένδια είναι όταν πρόκειται να ψηφιστεί δικό του νομοσχέδιο. Δυστυχώς ο κ. Δένδιας μπορεί να εκτελεί όλα τα άλλα καθήκοντα και να έχει όλες τις άλλες προνομίες ενός υπουργού, εκτός της δυνατότητας να νομοθετεί. Για τους άλλους υπουργούς, η κυβέρνηση έχει 151 ψήφους. Για τον κ. Δένδια όχι. Ο κ. Γιανέλλης, της Λέσβου, το είπε καθαρά και ξάστερα. Εάν δεν γίνει εφετείο στη Μυτιλήνη, ψήφο σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης δεν δίνει.

Η κυβέρνηση έχει ασφαλώς τη δεδηλωμένη. Αλλά αυτή η δεδηλωμένη είναι υποθηκευμένη. Την έχει κατά θέμα, κατά περίπτωση, κατά συγκυρία. Η Κοινοβουλευτική της Ομάδα είναι συμπαγής, εκτός εάν βαθύνει κάποια λακκούβα στην Τροιζηνία, οπότε ο κ. Μανώλης θέτει θέμα ιδεολογικής σύγκρουσης ριζοσπαστισμού και νεοφιλελευθερισμού. Εκτός εάν ραγίσει κανένα χαντάκι στον Ανάβαλο, ποταμό που αρδεύει τη φαιδρά και τις άλλες πορτοκαλιές στο Άργος, οπότε ο Πρωθυπουργός δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Εκτός αν πούνε στον Τραγάκη να του τραβήξει λίγο το αυτί κι εκείνος του τραβάει ρομπατσίνα ξεγυρισμένη, κι εκείνος εκνευριστεί και θυμηθεί ότι οι 151 είναι η καλύτερη εγγύηση για το ότι ο Πρωθυπουργός είναι primus inter pares. Και για το primus μην κόβετε και το λαιμό σας.

Έτσι δύσκολα βγαίνουν οι μέρες, μία-μία, με το στανιό. Ο Ζαγορίτης καλοπιάνει τον Τραγάκη, ο Δένδιας καλοπιάνει το Γιανέλλη, ο Αβραμόπουλος τρέχει να υποσχεθεί μεταξύ γιατρών και προμηθευτών, ο Χατζηδάκης κάνει γαλιφιές στο Βγενόπουλο μήπως και πάρει την Ολυμπιακή και ο Παπαθανασίου χαϊδεύει τα αυτιά του Αλμούνια για να μην ακούει.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι δεν είστε ακροατής του Σίτυ που πηγαίνει στη δουλειά, αλλά ένας διεθνής τραπεζίτης, ένας σκληρός μπανκέρης, όχι από αυτά τα γκόλντεν μπόυς που έχουν εντελώς φαλίρει, αλλά από εκείνους που έχουν ακόμη πέντε φράγκα στην άκρη και ετούτους τους δύσκολους καιρούς διευκολύνουν, με το αζημίωτο, τους πολλούς που έμειναν στεγνοί από ρευστό. Ας υποθέσουμε ότι είστε μπανκέρης στο Λονδίνο και τα μαθαίνετε όλα αυτά για την Ελλάδα, ότι την παρατηρείτε αυτή τη χώρα, την κυβέρνηση, την πορεία και τις προοπτικές της. Ειλικρινά, τώρα: θα της δανείζατε;

7 comments:

ανεστης said...

Λέτε η ισχνή πλειοψηφά να είναι αυτή που εμποδίζει τη χώρα να κυβερνηθεί;
Και για να συνεχίσω τη σημερινή σας αυτοκριτική ρητορική: Ποιός επιτέλους βάζει τη δημοσιογραφική ατζέντα στα Μίντια; Ξεμείναμε απο θεματα; (ή αυτό είναι το αποτέλεσμα του "συναγελασμού" δημοσιογραφικής "ιντελιγκέντσιας" και πολιτικών;)

OnWine said...

Ακουσα σήμερα από το ραδιόφωνο διάφορες θεωρίες ...συνομωσίας σχετικά με το τι ...ώθησε τον κ.Μανώλη στην ...ανεξήγητη παρέμβασή του με τα τρία "αν"...

Και ολοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν, κάποιοι έβλεπαν "δάκτυλο" άλλων, και΄δωστου ερμηνείες γιά τον ...αυτοχειριασμό, και δώστου υποθέσεις...

Και ΚΑΝΕΙΣ, μα κανείς (ούτε και εσύ, βέβαια) δεν απέδωσε το γεγονός στον ...πραγματικό λογο... σε αυτόν που βρίσκεται πίσω από το 70% των ...ανεξήγητων πολιτικών (και άλλων) πράξεων:

Την απλή, αγή, ανόθευτη ανθρώπινη ΒΛΑΚΕΙΑ

Και αν ο δημοσιογραφικός "καθωσπρεπισμός" απαγορεύει σε εσάς τους "σοβαρούς" δημοσιογράφους την ...αλήθεια (ή την χρήση προσβλητικών όρων),θα μπορούσα να επισημάνω ότι μιά απλή, μετρήσιμη, ανθρώπινη ιδιότητα, που εκτείνεται σε όλο το φάσμα της κοινωνιας, και ενδημεί ιδιαίτερα σε πολιτικούς -και δη αρχηγούς- μιά ιδιότητα που κινεί τα νήματα του παγκόσμιου -αλλά και ελληνικού- πολιτικού γίγνεσθαι... που είχε σαν επιφανέστερο ...παράδειγμα τον πρώην Πλανητάρχη.. έ,... δεν μπορεί πιά να θεωρηθεί προσβλητική γιά κανένα "Μανώλη"...

alterego said...

Στην ρητορικη ερωτηση σας, αν θα δανειζα σε αυτην την χωρα αν ημουν μπανκερης θα απαντουσα, ασφαλως ναι. Γιατι οταν θα ακουγα, οτι αυτοι οι ανθρωποι οι Ελληνες δλδ ασχολουνται με τις δηλωσεις καποιου κυριου Μανωλη σε μια πρωινη τηλεοπτικη εκπομπη θα υπεθετα οτι εχουν λυμμενα ολα τους τα αλλα πιο σημαντικα προβλημματα και θα ενοιωθα ασφαλης για τα χρημματα μου. Εκτος κι αν το εβλεπα αναποδα. Για να ασχολουνται με τετοιες ασημαντοτητες ισως δεν εχουν αντιληφθει την κρισιμοτητα της καταστασης τους, οποτε ας τους να πανε ......να πνιγουν μια ωρα νωριτερα Την καλημερα μου

Yank_o said...

"Δωρίσατε" την Τροιζηνία, έδαφος Πειραϊκό, στην Αργολίδα! Έχω θυμώσει μαζί σας!

ο δείμος του πολίτη said...

Πάντως πρόκειται για μία κυβέρνηση που με κάθε τρόπο προσπαθεί να φιμώσει τους βουλευτές της. Τέτοια κατάσταση και τέτοια επίδειξη αρχηγικής δύναμης δε θυμάμαι άλλοτε.

paramythou said...

AAAA! Ολα κι όλα! Ο στραβός είναι στραβός, αλλά έχει και τα δίκια του! Και για να λέμε του στραβού το δίκιο, δεν υπάρχει κανένα ’’αόρατο χέρι’’ που ’’βάζει τη δημοσιογραφική ατζέντα στα Μίντια’’, όπως -οχι αναίτια- λέει ο φίλος Ανέστης. Γιατί μπορεί ο ’’συναγελασμός δημοσιογραφικής ιντελιγκέντσιας και πολιτικών’’ να καθοδηγεί μικρόφωνα και πένες, όμως υπάρχουν στη δημοσιογραφία και κάποιοι αξιοπρεπείς ξέρετε. Ισως δεν είναι πολλοί, ίσως δεν φαίνονται καλά, αλλά υπάρχουν. Υπάρχουν φωνές μετριοπαθείς αλλά ταυτόχρονα επαναστατικές, υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους. Αυτό μαρτυρά άλλωστε το γεγονός οτι αυτοί οι συγκεκριμένοι, κάθονται κάπως στο παρασκήνιο, δεν πολυφαίνονται σε ’’παράθυρα’’, δεν ’’γαυγίζουν’’ για να ακούγεται ηχηρή η φωνή τους! Απο την άλλη πλευρά πάλι, όπως σωστά παρατηρεί ο Αlterego οι έλληνες δείχνουν να έχουν λυμένα τα προβλήματά τους και ασχολούνται με τις ασημαντότητες. Γιαυτό κι έγώ θα δάνειζα στην Ελλάδα αν ήμουν μπανκέρης. Θα δάνειζα με τη βεβαιότητα που θα μου έδινε η ασυδοσία που βασιλεύει: Θα ήταν σίγουρο οτι θα έπαιρνα κάποτε πίσω τα δανεικά μου, τριπλά και τετραπλά!

Anonymous said...

Για την ενημέρωση σας σχετικά με το περιστατικό του ΕΚΑΒ
http://sofistis.wordpress.com/2009/02/13/130209/