Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου – και θα δείτε σήμερα να αρχίζει μια συζήτηση για τα στελέχη του δημόσιου τομέα. Τα επιχειρήματα είναι σχετικά απλά. Η μία πλευρά λέει πως πρόκειται για καλοταϊσμένα «γκόλντεν μπόις», που παίρνουν ο καθένας όσο ένα χωριό σε αγροτικές συντάξεις, η παρουσία και η αμοιβή τους συνιστά πρόκληση και μάλιστα μια πρόκληση που δεν μπορεί να αντέξει η κοινωνία σε περίοδο κρίσης, όταν άλλοι απολύονται, άλλοι δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα, άλλοι πληρώνονται και ο μισθός μοιάζει με βδομαδιάτικο κι άλλοι πηγαίνουν στη δουλειά τους με το φόβο του αύριο. Είναι το επιχείρημα που υιοθέτησε η κυβέρνηση και ο κ. Καραμανλής ζήτησε να μπει μαχαίρι στους μισθούς.
Η άλλη πλευρά έχει διαφορετική οπτική. Λέει ότι τέτοιες μειώσεις μισθών είναι λαϊκισμός και εν τέλει στρέφεται κατά του δημοσίου συμφέροντος. Για παράδειγμα αυτό είναι σήμερα το κύριο άρθρο του Βήματος. Χωρίς καλή αμοιβή, πώς θα μπορέσει το Δημόσιο και οι υπερτροφικοί φορείς του (αντιγράφω) να κερδίσει τα στελέχη που να είναι ικανά και έντιμα για να κάνουν την εξυγίανση;
Ακούγεται απολύτως εύλογο και εύστοχο, αλλά δεν έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Διότι εδώ δεν είχαμε golden boys στο χρώμα του χρυσού. Πρόκειται για χρωματιστά golden boys, τώρα γαλάζια παλαιότερα πρασινωπά και μερικά πονηρά με την ιδιότητα του χαμαιλέοντα που δεν χάνεται ποτέ γιατί ξέρει να αλλάζει χρώμα στο δέρμα του. Στο Σίτυ του Λονδίνου, ή στην Ουώλ Στρητ, εκεί όπου τα γνήσια golden boys διέπρεψαν, έφτιαξαν το όνομά τους και τώρα καταζητούνται μέσα στα ερείπια των εταιρειών και του είδους της οικονομίας που δημιούργησαν, τουλάχιστον ήταν έξυπνοι, ικανοί και μορφωμένοι, εκτός από άπληστοι και αδίστακτοι. Εδώ ήταν αυτοί που γνωρίσαμε από την υπόθεση των ομολόγων: «ανίδεες διοικήσεις».
Επίσης, είναι ελάχιστες, πραγματικά μετρημένες στα δάχτυλα οι περιπτώσεις των δημόσιων οργανισμών ή των ΔΕΚΟ, όπου πράγματι προσελκύσθηκαν στελέχη που είχαν καρριέρα ή θα μπορούσαν να επιλέξουν τον ιδιωτικό τομέα. Κι αυτό γιατί ο διορισμός ήταν πάντοτε άμεσα εξαρτημένος από την κυβέρνηση και το κριτήριό της, με μερικές, ελάχιστες και πασίγνωστες εξαιρέσεις, ήταν η προέλευση – κομματική, όχι επιχειρηματική, όχι επιστημονική. Αυτό που λείπει συστηματικά από αυτά τα στελέχη είναι η διάθεση για δημόσια προσφορά, αυτό που περισσεύει είναι η διάθεση για βόλεμα και συχνά λεηλασία του δημοσίου χρήματος. Στην πρώτη περίπτωση, δεν θα είναι η διαφορά του μισθού που θα κάνει ένα στέλεχος να μην αναλάβει για μερικά χρόνια ένα δημόσιο φορέα.
Εξάλλου, και τόσα χρόνια που οι χρυσοκάνθαροι χρυσοπληρώνονται έγινε καμμία εξυγίανση – σε φορείς που βλέπω στον Ελεύθερο Τύπο σήμερα ότι διακρίνονται στην προσέλκυση των κορυφαίων μέσω κορυφαίων αμοιβών; Έγινε καμμία εξυγίανση στον ΟΣΕ, την ΕΑΒ ή την Ολυμπιακή; Όσο για τα πρωτεία των αμοιβών, αυτά τα κατέχει ο επικεφαλής της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου – που στον ιδιωτικό τομέα θα έσπευδε να τον καπαρώσει η Βατοπέδι Α.Ε.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Πρόκειται για κληρονομιά του "εκσυγχρονισμού", για νομικά πρόσωπα που κατά πλειονότητα έχουν δημιουργηθεί ή μετεξελιγχθεί επί ΠΑΣΟΚ. Η "επανίδρυση" της ΝΔ συνίστατο απλώς στην αποδοχή της κληρονομίας, όχι μόνο των δημιουργημάτων αυτών αλλά και των ήδη στημένων "δουλειών" τους. Χαζοί ήταν να τα διαλύσουνε; Μπορεί να έχουν αστεία ονόματα, αλλά μοιράζουν σοβαρό χρήμα, και όχι μόνο στους μάνατζερς, αλλά σε πολύ λαό: Υπομάνατζερς, άχρηστο προσωπικό, εξωτερικούς μάνατζερς, συμβούλους, εργολάβους, προμηθευτές. Και προπαντός το μοιράζουν ευέλικτα... Επομένως, τι μας τα λένε τώρα; Για αυτοκριτική; Μπάαα... Μάλλον για να νοιώσουμε ακόμα πιό ...κορόιδα!
Μα, ο προκλητικός πλουτισμός των "χρυσοκάνθαρων" δεν προκύπτει από τα μισθά τους. Μετοχές a la carte, tips για επενδύσεις on the side, δωράκια εκτός μενού, αυτά διογκώνουν τα σκανδαλώδη σύνολα των απολαβών τους. Συνεπώς, ολίγα χιλιάρικα πάνω ή κάτω μηνιαίως μικρή σημασία έχουν για τον κακοπροαίρετο μάνατζερ, που θα βρει τρόπο να καλύψει τη διαφ(θ)ορά.
Όντως, τα σπασμένα θα πληρώσουν τώρα οι όσοι τίμιοι ανακατεύτηκαν με τα πίτουρα. 'Ισως, όμως, ανάγκη είναι να κεντριστούν κι οι αγαθοί των μηχανισμών, που γνωρίζουν τις πομπές και σιωπηρά ανέχονται. Μακάρι το εν λόγω πλαφόν να γίνει αφορμή για εφεξής κατακραυγή και έλεγχο των άτιμων από τους ευσυνείδητους.
Να γίνει συνείδηση ότι ο λαμόγιος της κρατικής μηχανής δεν κλέβει από κάποιον φαντασιακό κορβανά. Από τον πολίτη τα παίρνει - και πρώτα-πρώτα από τον κάθε δημόσιο υπάλληλο!
(Έτσι Γης Μαδιάμ που γίναμε, ο πρωθυπουργός πλέον λειτουργεί κατά το πρότυπο Γιαχβέ. Για τις αμαρτίες όσων δρουν ανεξέλεγκτοι, ορίζει πυρ επί των κεφαλών όλων.)
Post a Comment