Ζήσε το μύθο σου στον Κορυδαλλό

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου – και ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα. Αυτή η χώρα τα προσφέρει όλα. Μερικές φορές και σε επανάληψη.

Το ωραίο είναι πως έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε το χάλι το αδιόρθωτο. Έχουμε κατακτήσει τη δυνατότητα να αφομοιώνουμε το αδιανόητο με μια ήρεμη αυτοπεποίθηση, εν μέρει μαζοχιστική και εν μέρει αυτοσαρκαστική. Ξέρουμε γιατί τραγουδάμε «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε». Γι’ αυτό και η αντίδραση των περιοίκων του Κορυδαλλού, αλλά και αστυνομικών, όπως μας διαβεβαίωσε αυτόπτης μάρτυρας (και τον πιστεύουμε απολύτως) ήταν η ίδια: γελούσαν. Έκαναν πλάκα. Σε ένα κράτος που είναι τόσο εμφανώς και τόσο προκλητικά και σταθερά για γέλια, τι άλλο να κάνεις; Οι κάτοικοι είδαν το ελικόπτερο και θυμήθηκαν την προηγούμενη φορά – «ήρθε να πάρει», είπαν, «τον Παλαιοκώστα». Και να δεις που είχαν δίκιο. Όταν άρχισε να διαδίδεται στη γειτονιά, «ναι, ρε, αλήθεια είναι, πάλι τον Παλαιοκώστα πήραν», δεν έπεσε τρόμος, δεν ανατρίχιασαν για την απελευθέρωση ενός βαρυποινίτη και την προοπτική επανάληψης της εγκληματικής δραστηριότητας. Οι έρευνες ξεκίνησαν μέσα σε χάχανα.

Πώς να αισθάνεται άραγε ένας Πρωθυπουργός όταν τον πληροφορούν για τέτοιες απίθανες καταστάσεις; Η χθεσινή ήταν η λιγότερο δραματική εκδοχή, γιατί δεν είχε θύματα, δεν είχε αίμα και θάνατο. Αλλά ο κ. Καραμανλής θα πρέπει να θυμήθηκε ότι ένας προκάτοχός του, σε μια διαφορετική και πολύ πιο δραματική συγκυρία, είχε πει τη συγκλονιστική φράση «αυτή είναι η Ελλάδα». Η αναγνώριση είχε προκαλέσει σοκ και αποδοκιμασία. Όλοι το ξέρουμε, αλλά όχι να το λέμε κιόλας. Αλλά δεν θυμάμαι καμμία άλλη φράση στην πολιτική να έχει επιβεβαιωθεί τόσο πολλές φορές, σε τόσο λίγο χρόνο. Είναι φανερό πως αυτό που έχει κατακτηθεί σε άλλες χώρες, η ύπαρξη δηλαδή ενός κρατικού μηχανισμού που να εγγυάται τις στοιχειώδεις λειτουργίες της χώρας, όπως η ασφάλεια και η δημόσια τάξη, η ύπαρξη δηλαδή διοίκησης, παραμένει ζητούμενο. Επίσης, είναι φανερό πως η διαφθορά και η ανικανότητα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Όχι τυχαίος κανόνας. Κανόνας σκληρός, που το μόνο που έχει μάθει καλά να κάνει είναι να τιμωρεί όποιον τολμήσει να τον αμφισβητήσει και να θελήσει να γίνει εξαίρεση.

Πώς να αισθάνεται ένας Πρωθυπουργός, άνθρωπος θεωρητικά ισχυρός, όταν βρίσκεται σε τέτοια παντελή αδυναμία; Πώς να αισθάνεται ένας Πρωθυπουργός όταν διαπιστώνει ότι γελοιοποιείται για νιοστή φορά αυτό που νομίζει πως διοικεί και ότι αυτό του οποίου προΐσταται δεν είναι κράτος; Βέβαια, ο συγκεκριμένος είχε υποσχεθεί την επανίδρυση αυτού του κράτους. Αλλά, είπαμε… Ζήσε το μύθο σου στις εκλογές.