Οι εκλογείς μεταξύ δύο λιστών

Δευτέρα 4 Ιουνίου – και δέχομαι μια κριτική από τους ακροατές του Σφυγμού της Μέρας. Τη συνοψίζω με λιγότερο ευγενικό τρόπο από ό,τι την ακούω: «μας ζαλίσατε. ΔΕΝ μας ενδιαφέρει πότε θα γίνουν εκλογές. Πάνε δυο μήνες τώρα που κάθε πρωί ρίχνετε τα χαρτιά και κοιτάτε τη γυάλα να δείτε ποια ακριβώς Κυριακή θα ψηφίσουμε. Μας δουλεύετε. Είτε επίτηδες, είτε επειδή σας δουλεύουν κι εσάς. Καλή η διαστροφή με τα καθημερινά της πολιτικής επικαιρότητας, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Φαγωθήκατε με το πότε θα γίνουν οι εκλογές, και δεν λέτε κουβέντα ΓΙΑΤΙ θα γίνουν εκλογές».

Έχουν άδικο; Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa – όπως λένε και οι καθολικοί στις προσευχές τους. Είναι τόσο, μα τόσο σημαντικό αν οι κάλπες θα στηθούν την πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη, ή την Τρίτη του Σεπτέμβρη, ή ακόμη κι αν θα πάνε το Μάρτιο. Οι εκλογικοί αναλυτές λένε πως έχει τεράστια σημασία. Ότι υπό συνθήκες μπορεί να κρίνει ακόμη και το αποτέλεσμα.

Οι πολίτες λένε κάτι πολύ πιο δυσάρεστο και –φοβάμαι- πολύ πιο οξυδερκές. Λένε πως για να έχει τόση σημασία η μία Κυριακή ή η άλλη, τότε το αποτέλεσμα είναι εκείνο που δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία. Έχουν πάλι δίκιο. Σε μια καθαρή σύγκρουση πολιτικών ρευμάτων, η τάση της κοινωνίας δεν διαμορφώνεται με όρους χρονικής μικροκλίμακας. Δεν καθορίζεται από το τρυκ της τελευταίας στιγμής, από το παιχνίδι της συγκυρίας. Εκεί μιλούν οι βαθιές ανακατατάξεις στην κοινωνία, η πραγματική δύναμη της πολιτικής και της ιδεολογίας. Για την ώρα, κινούμαστε στην επιφάνεια. Εκεί που ένα ελαφρύ αεράκι, μια ατυχής δήλωση ή μια πετυχημένη συγκέντρωση, ένα έξυπνο σποτ ή μια κακοφωτισμένη φωτογραφία στις αφίσσες μπορεί να έχει καθοριστικό ρόλο. Κι όμως. Χρειαζόμαστε ακριβώς το αντίθετο. Χρειαζόμαστε επειγόντως εκλογές που να κρίνονται πολύ λιγότερο στα επιφαινόμενα της συγκυρίας και τα ψιμύθια της πολιτικής εικόνας. Μας τις προτείνουν;

Για την ώρα, όχι. Το μήνυμα που εκπέμφθηκε ουρανόμηκες από τους διεκδικητές της επόμενης πρωθυπουργικής τετραετίας είναι ξεκάθαρο. Τι είπε ο κ. Παπανδρέου; Η κυβέρνηση είναι μια σπείρα. Είναι Σικελοί. Έχουν οργανώσει μια καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, χωρίς αιδώ και χωρίς άλλο σκοπό. Γι’αυτό ήρθαν. Μόνο για να κλέψουν. Κάτω οι κλέφτες.
Τι είπε ο κ. Καραμανλής; Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Εκείνοι το μόνο που ήξεραν είναι να αρπάζουν τις αποταμιεύσεις του κοσμάκη και ήταν και μάστορες στο κουκούλωμα. Και να τους έβρισκαν δεν τους αποκάλυπταν, αλλά τους κάλπυταν. Ήταν πράσινες ακρίδες. Κάτω οι κλέφτες.

Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι έχουν δίκιο – που ασφαλώς δεν έχουν. Αλλά εάν για λίγο τους κάνει κανείς τη χάρη και τους πιστέψει, νιώθει μεγάλη διαφορά εάν θα πάει στις κάλπες Σεπτέμβρη, Οκτώβρη ή Μάρτη;

Σε κάθε περίπτωση, μένουν τουλάχιστον τρεις μήνες. Τρεις μήνες για να ακούσουμε κάποιο ικανό λόγο να μας στείλει στην κάλπη να διαλέξουμε πώς θα κυβερνηθεί η χώρα, πού θα πάει, με ποιο σχέδιο ανάπτυξης και ποια προοπτική για το αύριο. Ή είναι πάρα πολύ αυτό για να το ζητάει κανείς όταν όλοι περιμένουν τα «μπάνια του λαού» και πιστεύουν πως δεν του αξίζει και κανένα καλύτερο μήνυμα από τον ιερό σεβασμό προς τα μπάνια του;