Δευτέρα 13 Ιουνίου – και απόψε δίνει μια διάλεξη στην Αθήνα ο Αλ Γκορ. Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς, αλλά έχασε την προεδρία της υπερδύναμης χωρίς να χάσει τις εκλογές. Και από τότε γυρίζει τον κόσμο, κηρύσσοντας την ανάγκη να φροντίσουμε αμέσως για το περιβάλλον, προειδοποιώντας ότι δεν βρισκόμαστε στο παρά πέντε αλλά στο και πέντε και αφυπνίζοντας κυρίως πολιτικές συνειδήσεις που δεν έχουν συνηθίσει να ακούν τέτοια λόγια από τέτοιους ανθρώπους.
Υπάρχουν, λοιπόν, μια σειρά από συμπεράσματα που μπορεί επίσης να μας θυμίσει η διάλεξη του Αλ Γκορ.
Στις οικολογικές του ομιλίες γίνεται πανικός σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Το πρώτο μεγάλο πολιτικό μήνυμα που ξεκίνησε από τη βάση, η οικολογία, έχει γίνει υπ’αριθμόν ένα στην διεθνή πολιτική ατζέντα, χωρίς να χάσει την επαφή του με τον κόσμο. Πρώτο συμπέρασμα: ακροατήριο υπάρχει, αρκεί να του απευθυνθεί κανείς – να ακούσει τις ανησυχίες του και να επεξεργαστεί τα μηνύματα που εκείνο στέλνει.
Γιατί δεν έγινε ο Αλ Γκορ πρόεδρος; Πήρε περισσότερες ψήφους αλλά στις λάθος πολιτείες και έτσι ο αδελφός Τζεμπ βρήκε την ευκαιρία να κάνει λαδιά υπέρ του αδελφού Τζορτζ, ο οποίος -εκτός πολέμων- ποτέ του δεν είχε τόσο χρόνο στα δελτία ειδήσεων όσο τώρα που έχασε το ρολόι του στην Αλβανία. Συμπέρασμα: το εκλογικό αποτέλεσμα εξαρτάται τόσο από το τι θα κάνει ένας υποψήφιος όσο και από το πώς θα πάνε οι άλλοι – ο Μπους, ας πούμε, ή ο Καρατζαφέρης.
Γιατί δεν έγινε όμως στην πραγματικότητα ο Αλ Γκορ πρόεδρος; Ποιος του στέρησε την εκλογή; Δεν θα το πιστέψετε. Οι οικολόγοι. Οι πολίτες που ήθελαν «πράσινο πρόεδρο». Δεν τους έκανε ο Γκορ. Σε εκείνες τις εκλογές, τους φαινόταν χλομός και ανεπαρκής για τους «ντούρους» περιβαλλοντολάτρες. Και είχαν ρεύμα. Πήραν πάνω από 7%. Και κατέβασαν ένα δικό τους υποψήφιο, συμπαθή και σκληρό οικολόγο, τον Ραλφ Νέιντερ. Πήγε καταπληκτικά. Χτύπησε τη βάση των Δημοκρατικών του Γκορ. Και, ουσιαστικά, του πήρε την προεδρία από το στόμα. Έτσι, χάρη στη βαριά οικολογία, την ασυμβίβαστη, βγήκε πρόεδρος ο Τζορτζ Μπους ο μικρός. Το πρώτο που έκανε ήταν να ανακοινώσει ότι δεν υπογράφει το Πρωτόκολλο του Κυότο. Οι οικολόγοι είχαν νικήσει στις εκλογές – και είχαν καταστρέψει την υπόθεσή τους. Τρίτο συμπέρασμα: και στην πολιτική, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Και, τέλος, οι διαλέξεις του Αλ Γκορ κρατάνε γύρω στα είκοσι λεπτά, σπάνια φτάνουν τη μισή ώρα. Όσο διαρκεί η μέση απάντηση ενός Έλληνα πολιτικού στα τηλεοπτικά πάνελ στην ερώτηση πώς λέγεται. Το τέταρτο συμπέρασμα είναι εντελώς περιττό.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment