Ομόλογα - και έτερον ουδέν

Τετάρτη 30 Μαϊου – και ο κ. Καραμανλής επέστρεψε από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, λίγο νωρίτερα η κα Μπακογιάννη είχε επισκεφθεί το Πεκίνο, σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μαζί με την υπουργό Εξωτερικών αναχωρεί για τη Μόσχα. Τι βλέπουν στις περιοδείες τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα – εκτός του ότι γλιτώνουν από το νοσηρό κλίμα της Αθήνας; Βλέπουν, φυσικά, ένα κόσμο που κινείται με τρόπο ταχύτατο, δυναμικό αλλά ακατάστατο. Ένα κόσμο που απαιτεί συνεχώς προσαρμογές, που κάνει την προσαρμοστικότητα, δηλαδή ένα πνεύμα ανοιχτό στη διαρκή μεταρρύθμιση, να είναι όρος οικονομικής επιβίωσης για τα κράτη – μικρά και μεγάλα εξίσου. Βλέπουν επίσης ευκαιρίες για μια χώρα όπως η Ελλάδα, σχετικά μικρή σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά σχετικά μεγάλη στην άμεση περιφέρειά της.

Επιστροφή στην Αθήνα. Τι βλέπουν επιστρέφοντας εδώ; Με τι ασχολείται για παράδειγμα τρεις μήνες τώρα η κυβέρνηση και κυρίως το οικονομικό της επιτελείο; Σε ποιο βαθμό μπορεί (ακόμη και εάν θα το ήθελε) ένα επιτελείο που βάλλεται καθημερινά με συνεχείς αποκαλύψεις επί σχεδόν 100 ημέρες για το θέμα των ομολόγων να σχεδιάσει πολιτική, να προωθήσει αποφάσεις και να επιβάλει ρυθμίσεις; Ιδιαίτερα οι οικονομικοί επιτελείς χρειάζονται την πρωθυπουργική κάλυψη γιατί ιδιαίτερα αυτοί είναι που πρέπει να επωμίζονται πολιτικό κόστος. Υπάρχει σήμερα πολιτικό κεφάλαιο στην οδό Νίκης ή την οδό Καραγεώργη Σερβίας για να διατεθεί, για παράδειγμα, εάν στις ήδη προεκλογικές συνθήκες που επικρατούν χρειαστεί να ειπωθούν μερικά «όχι» με κόστος, αν –για παράδειγμα- χρειαζόταν σήμερα ο Πρωθυπουργός, που (όλως ασύνηθες αυτό) βλέπει τους συνταξιούχους, χρειαζόταν να τους στενοχωρήσει στα αιτήματά τους; Όσο πολιτικό κεφάλαιο υπάρχει διατίθεται για τη στήριξη προβληματικών κυβερνητικών στελεχών. Ο κ. Αλογοσκούφης ήταν ο μόνος –ο μόνος όμως…- υπουργός που στήριξε μέχρι τελικής πτώσεως το Σάββα Τσιτουρίδη. Σήμερα είναι εκείνος που, αυτή τη φορά και από τη θέση του, επιστρατεύεται για να προασπίσει το γραμματέα του Γιώργο Κουρή.

Η γραμμή της πλήρους στήριξης είναι ισχυρή, αλλά και επικίνδυνη. Όσο πιο πολύ ανεβαίνει το ποντάρισμα, τόσο μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι – και μια κυβέρνηση χρειάζεται risk management, για να το πω με την ορολογία των ομολόγων. Το θέμα είναι πως η κυβέρνηση μήνες τώρα δεν κάνει τίποτε άλλο εκτός από διαχείριση κινδύνου και διαχείριση πολιτικού χρόνου. Τίποτε δεν δείχνει ότι η υπόθεση μπορεί να κλείσει γρήγορα, τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί να αλλάξει η κυβερνητική γραμμή, τίποτε δεν δείχνει πως θα ασχοληθούμε με τίποτε άλλο έως τις εκλογές – όσο κι αν αργήσουν.

Οπότε η λύση είναι απλή. Να ζητήσουμε και από τις άλλες χώρες, τους ανταγωνιστές μας δηλαδή σε αυτό το σκληρό κόσμο, να αναστείλουν κι εκείνες τις δραστηριότητές τους μέχρι να λύσουμε κάτι προβλήματα που έχουμε με τον κ. Κουρή και τα ομόλογα.