Αθήνα-Λονδίνο, Μοναστηράκι-Αιγάλεω

Παρασκευή 25 Μαϊου – και ανοίξτε αμέσως όλοι το Outlook Express. Υποθέτω ότι έχετε ήδη διαρκή πρόσβαση στο Ίντερνετ, καθότι αλλεπάλληλες κυβερνήσεις μας έχουν διαβεβαιώσει πως η χώρα καλύπτει με άλματα το ψηφιακό χάσμα – εκτός αν τα άλματα έχουν γίνει μέσα στο χάσμα…

Πληκτρολογήστε τη διεύθυνση greekbond.offer@jpmporgan.com. Και στείλτε την προσφορά σας. Η JP Morgan δέχεται προσφορές έως τις οκτώ το βράδυ. Δεν μπορεί, κάποιο ομόλογο θα έχετε κι εσείς στο συρτάρι. Κάτι θα έχει ξεμείνει από τις επενδύσεις της γιαγιάς, ίσως κάποια ομολογία της ΔΕΗ, από αυτές που έπαιρναν υποχρεωτικά οι δημόσιοι υπάλληλοι επί χούντας.

Ναι, συνέβη και αυτό. Όχι απλώς «φέρτε πίσω τα λεφτά» αλλά και ηλεκτρονικά. Νομίζω ότι η Ελλάδα γράφει Ιστορία και στον τραπεζικό χώρο. Δεν θυμάται κανείς άλλοτε μεγάλη διεθνή τράπεζα να δηλώνει πως δέχεται με e-mail προσφορές για την επαναγορά των ομολόγων που έχει εκδώσει. Η κίνηση αυτή της JP Morgan δεν είναι μόνο ότι εκθέτει την ίδια – γι’αυτό άλλωστε έθεσε σε διαθεσιμότητα κορυφαία στελέχη της. Δεν είναι μόνο ότι εκθέτει τους αποδέκτες των «δομημένων ομολόγων», δηλαδή τις διοικήσεις των Ταμείων. Δεν είναι μόνον ότι αποκαθιστά τη ζημία για τους ασφαλισμένους. Δείχνει και κάτι ακόμη – κι αυτό το κάτι το είχε αρνηθεί από την πρώτη στιγμή με μεγάλη επιμονή το οικονομικό επιτελείο. Δείχνει ότι το πρόβλημα δεν αφορούσε μόνο τους «άπληστους χρηματιστές και τις ανίδεες διοικήσεις» των Ταμείων, δηλαδή δεν εντοπίζεται αποκλειστικά στη διακίνηση και διάθεση των ομολόγων. Το πρόβλημα υπάρχει και στη σύσταση, στη διαδικασία έκδοσης των συγκεκριμένων ομολόγων. Αυτή η παράμετρος θα είναι κρίσιμη από εδώ και πέρα, σε πολιτικό επίπεδο, παράλληλα με την αναμονή του πορίσματος Ζορμπά για τους λαδοπόντικες της Ακροπόλεως και τους συνεργάτες τους.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό να σημειώσω δύο περιφερειακές εξελίξεις που μου έκαναν εντύπωση. Σε σχέση με το ομόλογο των δημοσιογράφων, που κι αυτό ξαναγοράστηκε. Το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρήθηκε γιατί η Proton Bank επιστρέφει 133,1 εκ. ευρώ και όχι 133,9 εκ., όπως οι μαθηματικοί ειδήμονες του κόμματος εκτιμούν ότι θα έπρεπε να λάβει το Ταμείο μας. Δεν έχω κάνει τους λογαριασμούς. Αλλά υποθέτω ότι από πολιτική άποψη θα ήταν πιο εύλογο για ένα κόμμα εξουσίας (και μάλιστα σε φάση που έχει ανάγκη να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του) να εκδηλώνει την ικανοποίησή του, προβάλλοντας ότι με την αντιπολιτευτική πίεση που άσκησε υπεχρέωσε την κυβέρνηση και τους τραπεζικούς ομίλους να πάρουν πίσω τα ομόλογα, παρά να μυκτηρίζει για τις δεκαδικές υποδιαιρέσεις του λογαριασμού.

Κι από την άλλη η κυβέρνηση ζει γκρίζες μέρες, τρεις μήνες τώρα με τα ομόλογα. Έχει ανάγκη σαν βροχή στην έρημο μια καλή είδηση, κάτι να προβάλει, ένα έργο που να πηγαίνει καλά. Έχει ένα τμήμα του μετρό που είναι έτοιμο να λειτουργήσει και μάλιστα στα κρίσιμα γι’αυτήν (ακόμη και με την πιο ταπεινή εκλογική λογική) δυτικά προάστεια της Αθήνας. Ακόμη και τώρα, ακόμη και γι’αυτό δυο υπουργοί της, ο κ. Σουφλιάς και ο κ. Λιάπης, επιδίδονται σε μονομαχίες πάνω στις ράγες. Απίστευτο; Όχι για τους δύο συγκεκριμένους, όχι για την κυβέρνηση.