Χρωμοσφαιρίδια

Τρίτη 22 Μαϊου – και δεν καταλαβαίνω τις αντιδράσεις. Αντιθέτως, είναι πολύ ωραία ιδέα αυτά τα χρωμοσφαιρίδια. Θα είναι και η πρώτη συνάντηση της Ελληνικής Αστυνομίας με την αισθητική. Θα περάσει η Κατεχάκη από τα χωροφυλακίστικα στο μοντερνισμό. Δώστε αμέσως τις καραμπίνες του paint-ball στα παιδιά. Το παιχνίδι αρχίζει.

Paint-ball, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένα σουρρεαλιστικό παιχνιδοάθλημα που παίζεται ακριβώς με τα όπλα που η Εθνική Βιομηχανία Όπλων του Βελγίου προμήθευσε στην ΕΛΑΣ για να τα δοκιμάσει, μετά από συμβουλή ποιού; Δεν θα το πιστέψετε. Του Σαρκοζί, που όταν είχε έρθει στην Ελλάδα αποκάλυψε στον Πολύδωρα ότι έτσι, μπογιατίζοντάς τους, συνέλαβε ως υπουργός Εσωτερικών αυτά τα «αποβράσματα», όπως τους είχε αποκαλέσει, τους ταραξίες των προαστείων. Στο παιχνίδια αυτό, ο ένας σκοπεύει και πετυχαίνει τον άλλο με μπαλλάκια που έχουν μέσα χρώμα. Στις διαδηλώσεις ή τις ταραχές αυτό βολεύει, γιατί μετά δεν κυνηγάς τον κουκουλοφόρο – αλλά τον στιγματισμένο, ο οποίος, εάν τον πετύχεις, κυριολεκτικώς, την έβαψε…

Η ιδέα είναι ωραία και έχει πολλές ενδιαφέρουσες ακόμη χρήσεις. Μπορεί, για παράδειγμα, ο κ. Καραμανλής να δώσει εντολή να βληθούν με χρωμοσφαιρίδια όλα τα υπό έκδοσιν ομόλογα, τα οποία εφεξής θα καλούνται όχι «δομημένα», αλλά «βαμμένα». Θα είναι πολύ πιο εύκολο να παρακολουθούνται έτσι όλες οι περίεργες διαδρομές τους από το Λονδίνο μέχρι τα κορόιδα. Όσο για τους διαμεσολαβητές, αυτοί δεν χρειάζονται βάψιμο, νομίζω όλοι τους ξεχωρίζουν ως ήδη χρωματισμένους σε ένα χαρούμενο ελαφρύ γαλάζιο. Μπορεί, επίσης, ο κ. Παπανδρέου να διασκεδάσει αυτό το Σαββατοκύριακο ζητώντας δανεικό ένα όπλο από την ΕΛΑΣ. Να βάλει, ας πούμε, απέναντι μερικούς από τους παλαιούς συντρόφους, εν είδει ανδρείκελων στα σκοπευτήρια, και να φορτώσει το μαραφέτι με μπαλάκια χρώματος βαθέος πράσινου. Μετά θα αρχίσει να γαζώνει. Ας θυμηθεί, μόνο, στις βολές προς το ομοίωμα του Κίμωνος να βάλει αδιάβροχη μπογιά, να μην ξεβάφει από τα δάκρυα….

Θα κάνει τη ζωή μας πιο ευχάριστη η χρήση χρωμοσφαιριδίων από τους αστυνομικούς. Δεν διακρίνω παρά μία πιθανή παρενέργεια. Το ενδεχόμενο να αρέσει η ιδέα και στους Εξαρχειόπαιδες. Και να τη μιμηθούν. Οπότε, ο ένστολος αστυνομικός θα μπαίνει από τη Χαριλάου Τρικούπη βαρύς και βλοσυρός, ασπρόμαυρος σαν φωτογραφία του Μαν Ρέι, και θα βγαίνει στη Μπουμπουλίνας εύχαρις και πολύχρωμος, σαν πίνακας του Μονέ.

Με την πολυχρωμία μάλιστα θα αποκτήσει η χώρα και την πραγματική της μασκότ: το παρδαλό κατσίκι που θα γελάει νυχθημερόν…