Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου – και χτες πια το κατάλαβαν όλοι – ακόμη κι όσοι είχαν ανεξάντλητα αποθέματα καλής θέλησης και ευπιστίας. Δεν πρόκειται για το άσυλο. Πρόκειται για ένα μεγάλο πολιτικό πανηγύρι με μπερντέ το άσυλο.
Φυσικά οι ηθοποιοί του μαύρου θεάτρου της Πατησίων το έκαναν πάλι summer school – θερινό. Μπήκαν, βγήκαν, έπαιξαν πετροπόλεμο, έριξαν μερικές μολότοφ, έριξαν και μερικές σφαλιάρες σε μερικούς αστυνομικούς (που δεν πρέπει να είναι παραπονεμένοι γιατί κανείς δεν πληρώνεται καλύτερα για να μην κάνει τίποτα). Κι έφυγαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Τώρα, λοιπόν, που κατατέθηκε ο νόμος-πλαίσιο και πήραν όλοι θέσεις και συμπεράναμε ότι υπάρχουν μετρήσεις που δείχνουν τι λέει η κοινή γνώμη (λες και δεν το ξέραμε – αλλά ας ζήσουν και οι δημοσκόποι…)
… τώρα ξέρουμε τι συνέβη χτες. Οι μολότοφ έπεφταν σαν το χαλάζι και ο λόχος των μαυροσκούφηδων πηγαινοερχόταν στο Πολυτεχνείο, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη συνέλευση. Τους θέλουν και τους αγαπούν όλοι – πιστεύουν πως τους συμφέρουν. Οι φοιτητές εξακολούθησαν τη συνέλευση που παρείχε ασπίδα προστασίας – σαν να μην έτρεχε τίποτα. Ούτε θέλησαν να τους απομονώσουν, ούτε θέλησαν να τους εκθέσουν σε κίνδυνο. Οι πρυτανικές αρχές, φυσικά, δεν έκαναν τίποτα. Ούτε τώρα που βαίνει προς κατάργηση συνεδρίασε το περίφημο συμβούλιο ασύλου – γιατί; Για να αποδείξει ότι καλώς το έχουν προγραμμένο, ότι έχουν δίκιο όσοι λένε πως η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι εντελώς ανίκανη να προστατεύσει οτιδήποτε. Οι πρυτανικές αρχές,
που πληγώθηκαν με τις νέες ρυθμίσεις για το άσυλο, δεν πήραν το βάρος της ευθύνης για μια άδεια επέμβασης μπροστά στην αναίσχυντη πολεμική δράση με ακαδημαϊκό κάλυμμα. Οι συνδικαλιστές πανεπιστημιακοί της ΠΟΣΔΕΠ σχεδιάζουν κινητοποιήσεις – γι’αυτούς πέρα βρέχει… Οι αστυνομικοί σιδηρόφρακτοι και καταγέλαστοι περίμεναν να τελειώσει μια ακόμη συνηθισμένη μέρα εργασίας, να βγάλουν τις στολές και τα κράνη και να εμφανιστούν στα κανάλια για κουβεντούλα, κατά το απίστευτο έθιμο της εκπροσώπησης της αστυνομίας από τη συνδικαλιστική της υπαλληλία. Το ΠΑΣΟΚ κάπου θα ήταν αλλά δεν το πρόσεξα, ίσως να ήταν πολύ απασχολημένο ετοιμάζοντας τα επόμενα συντροφικά μαχαιρώματα. Και η κυβέρνηση, ενθουσιασμένη, μέτραγε στα φόκους γκρουπ κι άλλους απαυδισμένους μεσαιοχωρίτες να δηλώνουν ότι θα την ψηφίσουν για να βάλει τάξη εκεί όπου η ίδια και ο λατίνος υπουργός της σήμερα μπορούν κάλλιστα αλλά δεν βάζουν τάξη – γιατί αυτό βολεύει πολιτικά και κάθε μολότοφ μεταφράζεται σε ψήφους.
Όλα βαίνουν καλώς και οι όμορφες σχολές όμορφα καίγονται.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Να σας ρωτήσω κάτι σε στυλ μαθηματικού προβλήματος? Αν θέλετε απαντάτε..
Έχουμε ένα σύνολο Α, το σύνολο "φοιτητές" και ένα σύνολο Β, το σύνολο "άνθρωποι που επιλέγουν να διαδηλώσουν με μη ειρηνικό τρόπο". Ασχέτως της άποψης που έχετε για την προαναφερθείσα επιλογή του συνόλου Β, η τομή του συνόλου Α με το Β κατά τη γνώμη σας νοείται? Και αν ναι, αυτή η τομή τι ποσοστό του Β καταλαμβάνει?
Να σας βοηθήσω εκ των προτέρων.. Αρκετά μεγάλο ποσοστό.
Όλα αυτά είναι "inconvenient truths"!!
Δεν είναι που μια συντηρητική κυβέρνηση ψηφίζει ένα νόμο πλαίσιο "αντιδραστικό",(τι άλλο θα περίμενε κανείς από μια συντηρητική διακυβέρνηση), είναι ότι ΟΛΟΙ οι άλλοι, εκπρόσωποι, φορείς, πανεπιστημιακοί, φοιτητές, πολιτικοί... περιστρέφονται γύρω από ένα αλαλούμ αντιδράσεων, προτάσεων που καταλήγουν στην μαύρη τρύπα της ελειπούς ενημέρωσης, του ανεπαρκούς διαλόγου, της συντεχνιακής πόλωσης, της περιχαράκωσης και κατοχύρωσης "πνευματικών δικαιωμάτων" στις ιδέες..., είναι ο διαρκής ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ όσων τα "ξέρουν" όλα που είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ και ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ
Δεν είναι που οι αιώνια ασύληπτοι "γνωστοί-άγνωστοι", καίνε ότι τους ...βολεύει και βρίσκουν ΚΑΙ άσυλο στα πανεπιστήμια, είναι η ελειπής προστασία του από τους νόμιμους και τους αυτόκλητους προστάτες του που το απαξιώνει....
Όσο για το μαθηματικό "πρόβλημα" που έθεσε ο προηγούμενος σχολιαστής, προτού ...βοηθήσει για τη λύση του, θα έπρεπε ίσως να δώσει περισσότερο χρόνο να αναρωτηθεί ΠΟΙΟ είναι το πρόβλημα που οδηγεί σε ποιά ... εξίσωση
Δεν είμαι σπουδαίος στα μαθηματικά, αλλά ας προσπαθήσω...
Πρώτον: είναι προφανές ότι από όσους στη ζωή τους έχουν διαμαρτυρηθεί "μη ειρηνικά" περισσότεροι το έπραξαν ως φοιτητές παρά όταν πήγαν στα ΚΑΠΗ. Άρα, εδώ ουδέν το ενδιαφέρον.
Δεύτερον: πόσοι μεταξύ των φοιτητών έχουν όρεξη να τα κάνουν γυαλιά-καρφιά όχι μία φορά, αλλά όλο το χρόνο, σε κάθε ευκαιρία (αυτό -αν κατάλαβα- είναι το επιχείρημα). Νομίζω λίγοι, πολύ λίγοι, στατιστικά αμελητέοι, αλλά πολιτικά καθοριστικοί. Στην πορεία ήταν από δέκα έως τριάντα χιλιάδες φοιτητές. Κατά τη γνώμη μου κάνουν λάθος, αλλά αυτό είναι δευτερεύον -μπορεί να το έχω κάνει εγώ. Το ζήτημα είναι ότι η φωνή των μυρίων σκεπάστηκε για την πλειοψηφία των πολιτών, που μαθαίνει από τα τηλεοπτικά δελτία τι γίνεται, από τα κοκτέιλ περίπου μιας εκατοστής δυναμικών ή "τσαμπουκάδων" ή (μήπως;) ασυλούχων των αρχών. Και αυτό βόλευε κυρίως δύο ισχυρές ομάδες: τους κουκουλοφόρους και την κυβέρνηση. QED.
Post a Comment