Θαύμα: πλούτισε η "οικονομία τραβεστί"!

Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου – και ο κ. Αλογοσκούφης έχει απόλυτο δίκιο. Είμαστε πλουσιότεροι από όσο νομίζαμε. Για την ακρίβεια: είμαστε πλουσιότεροι από όσο παραδεχόμασταν. Κάναμε τον ψόφιο κοριό. Κάναμε το ελληνικό κόλπο στις Βρυξέλλες. Είχα γνωρίσει πριν από πολλά-πολλά χρόνια ένα ευκατάστατο δικηγόρο της Αθήνας, ο οποίος στη σινιέ γκαρνταρόμπα του είχε και ένα κουστούμι που το αποκαλούσε «της Εφορίας». Το φορούσε μια-δυο φορές το χρόνο, όταν πήγαινε στον Έφορο για συμβιβασμό. Τότε δεν υπήρχαν αντικειμενικά κριτήρια, αυτοπεραιώσεις και τα λοιπά – και η εξουσία ήταν όλη στα χέρια του Εφόρου. Έβαζε λοιπόν το τριμμένο σακάκκι, το μισομπαλωμένο παντελόνι και το στραβοχυμένο γιλέκο και έσερνε ψοφοδεής τα βήματά του μέχρι το γραφείο του άρχοντα των φόρων. Πράγματι, τα εισοδήματα που δήλωνε δεν δικαιολογούσαν κάτι καλύτερο. Μετά επέστρεφε, έκανε ένα μπάνιο, φορούσε ένα κομψό τουήντ και πήγαινε στη δουλειά του.

Αυτό κάναμε κι εμείς με τις Βρυξέλλες. Λέγαμε πως ήμασταν οι φτωχότεροι και δεν ήμασταν. Τώρα έχει δίκιο ο Αλογοσκούφης να λέει τι διαμαρτύρεστε, θα πληρώσουμε 4 δις ευρώ παραπάνω, πολύ καλώς θα τα πληρώσουμε γιατί αυτό μας αναλογεί. Έχει δίκιο και ο Αλμούνια που τα απαιτεί. Εν τη παλάμη και μάλιστα αναδρομικά.

Εδώ τελειώνει η μισή ιστορία. Η άλλη μισή είναι λιγότερο διασκεδαστική. Γιατί εντάξει, πλουτίσαμε. Αλλά πότε ακριβώς πλουτίσαμε; Πότε αυξήθηκε κατά 25% το ΑΕΠ μας; Εκτοξεύθηκε με το που ανέλαβε το υπουργείο Οικονομίας ο κ. Αλογοσκούφης; Υποθέτω δεν το υποστηρίζει κανείς. Η αύξηση αφορά συνολική αναθεώρηση από το 1992, αν δεν κάνω λάθος. Που σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον, και σχετικώς αθώο, ότι όλα όσα έχει πει ο κ. Αλογοσκούφης για την οικονομία που παρέλαβε, για την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων προηγούμενως και για πολιτικές που καταδίκασαν την Ελλάδα σε φτώχεια και τελευταίοι της Ευρώπης και τα ρέστα θα πρέπει τώρα να αναθεωρηθούν κατά τρόπο ανάλογο του πραγματικού ΑΕΠ. Αφού πλουτίσαμε, ας δούμε και πότε πλουτίσαμε κι ας πούμε και μια λέξη για το τι λέγαμε τότε – αν διαπιστώναμε πλουτισμό ή κατάρρευση, απόγνωση, δυστυχία, πενία, λιμό και οικονομικό κραχ.

Δεύτερον, και λιγότερο αθώο. Αν είχαμε πλουτίσει από χρόνια, γιατί ακριβώς κάναμε την απογραφή. Γιατί δεν κάναμε πρώτα την αναθεώρηση; Γιατί μπήκαμε στην επιτήρηση; Προφανώς από τεχνικό λάθος – αν το καταλαβαίνω καλά. Εάν είχαμε φροντίσει να δούμε πρώτα το πραγματικό ΑΕΠ, πριν τρέξουμε να αλλάξουμε το έλλειμμα με τα παλιά στοιχεία, δεν θα χρειαζόταν επιτήρηση. Με αυξημένο κατά –δεν λέω 25- αλλά 15 ή 20% το ΑΕΠ από το 2004, είναι προφανές ότι τα ελλείμματα θα ήσαν κάτω του 3%. Γιατί πρώτα ευρω-ρεζιλίκι και μετά αναδρομικά; Μας εμπόδιζε κανείς να κάνουμε το αντίθετο; Εν ολίγοις, δηλαδή, ήταν ένα οικονομικό πρωθύστερο, ένα λάθος που χρήζει ερμηνείας και εξηγήσεων, ή ένα πολιτικό πρωθύστερο για το οποίο δεν θα χρειαστούν εξηγήσεις, καθότι ευεξήγητο;