Γλυκιά είναι η νύχτα...

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου – και η υπόθεση Στεφανάκου, ενός από τους γνωστότερους νονούς της νύχτας, που έβγαλε ταυτότητα κανονικά και με το νόμο, με λατινικά στοιχεία, καθότι κι αυτός ένας γνήσιος Ευρωπαίος είναι – αυτή είναι η τραγελαφική πλευρά του πράγματος. Είναι και διασκεδαστική στην ανάγνωση, αφού ο περί ου ο λόγος ειδικεύεται στα κέντρα διασκέδασης.

Υπάρχει όμως και η άλλη, λιγότερο ευτράπελη, όψη. Η νύχτα δεν είναι αθώα. Ποτέ δεν ήταν. Αλλά τα τελευταία χρόνια η νύχτα στην Ελλάδα είναι κάτι διαφορετικό. Υπάρχει μια ποιοτική αλλαγή. Με την διόγκωση της συμμετοχής του τουρισμού στο εθνικό προϊόν (που αφορά κυρίως το καλοκαίρι), αλλά και με την άνθηση της νυχτερινής διασκέδασης ως επιχειρηματικής και κοινωνικής δραστηριότητας, υπάρχει μια μείζων αλλαγή συσχετισμών ανάμεσα στην οικονομία της μέρας και την οικονομία της νύχτας. Είναι μια αλλαγή που δεν αφορά μόνο το χρήμα. Οι αλλαγές στην πρωτεύουσα τα τελευταία χρόνια, με την ανάδυση από την αφάνεια νέων περιοχών, όπως του Ψυρρή, το Γκάζι, ή το Μεταξουργείο, και η αντίστοιχη αλλαγή σε πολλές επαρχιακές πόλης, με την αναμόρφωση ιδιαίτερα του κέντρου τους και την ανάδειξή του σε εστία προσέλκυσης ανθρώπων και επενδύσεων, η ισορροπία ανάμεσα στο τι παράγεται με τον ήλιο ψηλά και τι παράγεται αφότου δύσει έχει αλλάξει δραστικά.

Το χρήμα της νύχτας είναι πολύ – και, όπως όλοι ξέρουν, το χρήμα της νύχτας είναι κυρίως σκοτεινό και μαύρο. Έτσι μεταβλήθηκε και ο συσχετισμός μαύρου και καθαρού χρήματος που κινεί την οικονομία, υπέρ της ανομίας και της ευθείας παρανομίας. Τα κυκλώματα απέκτησαν ισχυρή οικονομική βάση, τομείς της οικονομίας, από ένα τμήμα της κατανάλωσης μέχρι τα ακίνητα αλλά και το χρηματιστήριο που ενίοτε είναι και πλυντήριο, ενισχύθηκαν και εξαρτώνται πια από το μαύρο χρήμα. Σε πολλές περιπτώσεις, όσο λυπηρό κι αν είναι, απέκτησαν και ισχυρές πολιτικές προσβάσεις και επιρροή.

Αυτά συνέβησαν εκ των πραγμάτων. Πόσο προετοιμασμένη ήταν η διοίκηση και μάλιστα το ελεγκτικό τμήμα, όπως η αστυνομία, για να παρακολουθήσει τέτοιες εξελίξεις το μαρτυρά αδιάψευστα η υπόθεση Στεφανάκου. Μπορεί να εμπιστευθεί κανείς σήμερα την αστυνομία για να επιβάλει την τάξη στη νύχτα. Νομίζω πως ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητές της, ενώ δικαιούται κανείς εκ των πραγμάτων να αμφιβάλλει και για τις προθέσεις και την ακεραιότητά της σε ευρεία κλίμακα – κι ας αφήσουμε την παραμυθία ή τα παραμύθια περί μεμονωμένων περιστατικών. Η λύση, αν υπάρχει, είναι αλλού. Στο κυνήγι της φοροδιαφυγής. Η μόνη λύση για να ελεγχθεί κάπως και να περιοριστεί η ασυδοσία της νύχτας και των νονών της είναι να περιοριστεί η ελευθερία στην κυκλοφορία του μαύρου χρήματος. Τα υπόλοιπα είναι μαύρα μεσάνυχτα – με πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.