Η γελοιογραφία της εξέγερσης

Παρασκευή 9 Μαρτίου – και επειδή έρχεται τριήμερο –και το Σαββατοκύριακο δεν υπάρχουν ειδήσεις- θα κλαίμε τρεις μέρες για την ιεροσυλία που διεπράχθη στο Σύνταγμα. Μα δεν έχουν ιερό και δεν έχουν όσιο αυτοί οι κουκουλοφόροι; Η απάντηση είναι προφανώς όχι. Δεν σέβονται τα σύμβολα του κράτους και της πατρίδας. Αν τα σέβονταν δεν θα ήταν αναρχικοί. Άσε που κι εμείς που τα σεβόμαστε στον υπερθετικό βαθμό δεν είδα να κάνουμε και πάρα πολλά πράγματα.

Η Βουλή, το Σύνταγμα, ο Άγνωστος Στρατιώτης είναι σύμβολα. Η σύληση και η κατάρριψη των ιδεολογικών συμβόλων του αντιπάλου ήταν μέσα στο παιχνίδι της σύγκρουσης ανάμεσα στο κράτος και τους αμφισβητίες του, την τάξη και την αναρχία. Έχουμε κάτι τέτοιο τις τελευταίες εβδομάδες εδώ στην Αθήνα; Νομίζω πως όχι. Νομίζω πως έχουμε μια γελοιογραφία αναρχικών και μια καρρικατούρα αστυνομίας. Η ιστορία των μεγάλων ιδεολογικών συγκρούσεων επαναλαμβάνεται ως φάρσα στη μεγάλη σκηνή της Πανεπιστημίου, της Σταδίου και της Βασιλίσσης Σοφίας.

Αυτή τη φορά ήταν ο Άγνωστος Στρατιώτης. Εξανέστημεν. Πυρπόλησαν το φυλάκιο ως σύμβολο εξουσίας; Σιγά… Το πυρπόλησαν επειδή το βρήκαν μπροστά τους. Την άλλη φορά είχαν βρει το μαγαζί ενός δυστυχισμένου – για τον οποίο δεν στενοχωρηθήκαμε και ιδιαίτερα γιατί δεν ήταν ούτε άγνωστος ούτε στρατιώτης αλλά ήταν γνωστός και ήταν έμπορος και στο μέτρο που πληρώνει φόρους για να του εγγυώνται την ασφάλεια του ίδιου και της περιουσίας του θα του χρωστούσαμε κανονικά κάποια αποζημίωση. Την άλλη φορά είχαν περάσει τα δρεπανηφόρα των Εξαρχείων από τη Στουρνάρη και δεν είχαν αφήσει κομπιούτερ για κομπιούτερ στις βιτρίνες – αλλά σε αυτά είμαστε μαθημένοι και δεν μας έκανε έκπληξη. Περάστε ένα βράδυ από τη σκοτεινή οδό Στουρνάρη, κοιτάξτε τις προθήκες, που δεν φαίνονται κλεισμένες από σιδερένια παραπετάσματα και θα νομίζετε πως κάνετε βόλτα στο Φορτ Νοξ.

Έχουν επιβάλει τις συνθήκες που αποφάσισαν. Τι συμβαίνει εδώ; Δημιουργήθηκε ο στρατός της Κομμούνας των Εξαρχείων; Ζούμε ιστορικές στιγμές και δεν πήραμε χαμπάρι; Ίσως πάλι να συμβαίνει κάτι απλούστερο, που να αφορά λιγότερο τη μέλαινα στρατιά των μολοτοφόρων και περισσότερο τις εντεταλμένες κρατικές αρχές. Ίσως η έκταση της ανικανότητας να αγγίζει τα όρια της συνενοχής.