Πιάσε ένα δισεκατομμύριο και σβέλτα...

Τρίτη 20 Μαρτίου – και εντάξει, νομίζω ότι γενικώς με τα ομόλογα, τα ομολογημένα και τα ανομολόγητα όλοι έχουμε σχηματίσει μια εντύπωση για το τι ακριβώς έχει συμβεί. Μπορεί αυτά τα θέματα να έχουν ένα τεχνικό χαρακτήρα, να μην αντιλαμβάνονται όλοι τι είναι το δομημένο ομόλογο, το spread και η δευτερογενής αγορά τίτλων, είναι όμως πολύ εύκολο να καταλήξει στα συμπεράσματά του για το μη τεχνικό σκέλος του θέματος: στα ομόλογα τα λεφτά δεν εξαφανίζονται, κάπου καταλήγουν. Το ερώτημα είναι απλό λοιπόν – σε ποιους κατέληξαν, και τα υπόλοιπα τότε θα είναι καθαρά σαν κρύσταλλο ή σαν διαμάντι ή σαν τη διαφάνεια.

Αλλά σε αυτή την ιστορία της Ακροπόλεως, όχι του μνημείου, αλλά της χρηματιστηριακής, που πάντως θα μπορούσε να συμβολίζει εξίσου καλά την κατάστασή μας…

… σε αυτή την ιστορία μου έκανε μεγάλη εντύπωση μια απλή συναλλαγή. Μια ανάληψη. Εμφανίστηκε, αν το έχω καταλάβει επακριβώς, ένας τύπος (αντιπρόεδρος της χρηματιστηριακής, αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία), ένα πρωί στη γωνία Αμερικής και Πανεπιστημίου, νομίζω, και μπήκε σε ένα τραπεζικό υποκατάστημα. Είχε μαζί του μια επιταγή. Συνηθισμένο. Η επιταγή ήταν για 1.100.000 ευρώ και κάτι. Λιγότερο συνηθισμένο, αλλά δική του ήταν. Και ζήτησε να την εξαργυρώσει. Σε μετρητά. Αυτό νομίζω δεν είναι καθόλου συνηθισμένο. Αλλά ας πούμε, για μια φορά εντάξει.

Την επομένη, ο ίδιος αυτός κύριος, εμφανίστηκε στο ίδιο ακριβώς υποκατάστημα και είχε πάλι μια επιταγή. Ετούτη τη φορά ήταν για ενάμισυ εκατομμύριο ευρώ. Ζήτησε μετρητά. Και του τα έδωσαν. Και εκεί έληξε το ζήτημα. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Συγγνώμη, αλλά κάτι δεν πηγαίνει καλά. Εάν αυτός ο κύριος φορούσε, λέω για παράδειγμα, κελεμπία (αντί να έχει φορέσει σε εμάς φέσι) πάλι θα του τα έδιναν μια χαρά; Για ποιού είδους συναλλαγή χρειάζεται ποιος 800 εκατομμύρια παλιές δραχμές σε μετρητά. Τι θα τα έκανε που δεν μπορούσε να γίνει με διατραπεζική συναλλαγή; Γιατί αναλάμβανε τον κίνδυνο να του κλέψουν ένα χαρτοφύλακα με αυτό το ιλιγγιώδες ποσό τα πρώτα τυχόντα κλεφτρόνια; Τι τον πίεζε για μετρητό;

Στην συνήθη πρακτική, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πολλά μετρητά σημαίνει μαύρα λεφτά, ύποπτες συναλλαγές και βαθιά παρανομία. Για το λόγο αυτό οι διωκτικές αρχές όλου του κόσμου καταγράφουν και παρακολουθούν και ενδιαφέρονται για τις μεγάλες συναλλαγές σε μετρητά. Γι’αυτό στη Σκανδιναβία, ας πούμε, υπάρχει ειδικός έλεγχος για κάθε ανάληψη μετρητών πάνω από 999 ευρώ. Εδώ ήρθε ένας τύπος κουστουμάτος, πήρε ένα δις ζεστό χρήμα και κανείς δεν είπε σε κανέναν τίποτα; Έχουμε τρελαθεί εντελώς; Εντάξει ξέρουμε ότι αυτοί δεν ήταν τρομοκράτες, αλλά δεν είναι φανερό πως το σύστημα είναι διάτρητο; Ή μήπως δεν συμβαίνει αυτό – ή μήπως ο τύπος είχε πρόσωπο στην κοινωνία ή είχε ζητήσει μια ψιλοεξυπηρέτηση και του την έκαναν; Δεν υπάρχει κάποια εγκύκλιος της Τραπέζης της Ελλάδος για τις συναλλαγές σε μετρητά; Τι απαιτεί και τι συνέβη; Ποια είναι η ευθύνη της Τράπεζας που έκανε τη συναλλαγή; Θα την καλέσουν να δώσει εξηγήσεις ή θα διαταχθεί "έρευνα σε βάθος" και θα δοθεί η γνωστή εντολή "να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο"...