www.freecity.gr

Τι να κάνουμε;



Το λέγαμε καμμιά φορά σαν αστείο, για να θυμόμαστε τα φοιτητικά, όταν το σχετικό βιβλιαράκι του Λένιν ήταν σχεδόν όσο υποχρεωτικό και τα μαθήματα του έτους. Στη μέση ηλικία με δυσκολία αντέχεται.



Σε ποιόν είναι η πρώτη μας υποχρέωση; Απέναντι στις προσωπικές και οικογενειακές ανάγκες που τα χρόνια έχουν χτίσει χωριστά και διαφορετικά για τον καθέναν από εμάς; Απέναντι στους συναδέλφους, που έχουμε κοινές ή αποκλίνουσες διαδρομές και μας συνδέει η συγκυρία; Απέναντι σε ποιόν;



Οι ατομικές υποχρεώσεις είναι αυτονόητες. Αλλά σε αυτή τη μεγάλη κρίση, στις ατελείωτες συζητήσεις που προκάλεσε, έχει εντελώς ξεχαστεί ο λόγος της ύπαρξής μας. Και αυτός είναι οι ακροατές. Οι αναγνώστες. Οι υποδοχείς και κριτές (όχι "καταναλωτές") του δημοσιογραφικού προϊόντος. Λίγο πριν γράψω αυτό το ποστ (βράδυ Δευτέρας και όχι πρωί όπως είχα υποσχεθεί και μου το χτύπησαν οι σχολιαστές) παρακολουθούσα μια συζήτηση στο Άλτερ για το κλείσιμο του Σίτυ και του Ελεύθερου Τύπου. Αφορούσε την τύχη των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων στα δύο μέσα. Έθιξε την κρίση του τύπου και τις νέες τεχνολογίες. Αλλά δεν συζητήθηκε γιατί δεν διαβαζόταν αρκετά ο ΕΤ και ο ΕΤΚ, γιατί ο Σίτυ είχε μια μέτρια απήχηση στις ακροαματικότητες. Κι αν ορισμένοι πιστεύουμε ότι αυτές οι μετρήσεις δεν είναι ενδεικτικές, η παθολογία που υποθέτουμε είναι κεντρικό ζήτημα στον τρόπο λειτουργίας των ηλεκτρονικών μέσων στη χώρα.

Αν γράψω πάρα πολλά, όσα πολλά θα ήθελα για την κρίση του Σίτυ και του ΕΤ, κανείς δεν θα μπορεί να διαβάσει την ανάρτηση. Στα new media τα πολλά λόγια είναι φτώχεια - όταν τα λίγα λόγια δεν οφείλονται στη φτώχεια...

Για το λόγο αυτό σκέπτομαι να γίνει κάτι και να γίνει τις αμέσως επόμενες μέρες - δεν ορίζω ημερομηνία γιατί ορισμένοι σχολιαστές περιμένουν με το τουφέκι να αθετήσουμε μια υπόσχεση για να το εντοπίσουν. Σκέπτομαι να δημιουργηθεί ένα σάιτ στο οποίο θα μπορούν εργαζόμενοι του Σίτυ, και ενδεχομένως του ΕΤ, να δημοσιεύουν τις ειδήσεις που έχουν ή τα σχόλιά τους έως ότου βρουν επαγγελματική απασχόληση σε κάποιο παραδοσιακό μέσο.

Μεγάλες κρίσεις έχουν και πολλή φόρτιση. Αλλά η στιγμή που πραγματικά αισθάνθηκα ψυχική πίεση ήταν όταν μια συνάδελφος είχε πρώτη την είδηση για τη σύλληψη Χριστοφοράκου και δεν είχε πού να την δημοσιοποιήσει. Δούλευε μόνο στο Σίτυ και τον ΕΤ.

Μερικές διευκρινίσεις

1. Σάιτ και όχι μπλογκ, για να μην έχει τόσο έντονο το προσωπικό χρώμα. Όσο θα λειτουργήσει, όμως, εκεί θα είναι και το περιεχόμενο αυτού του μπλογκ.

2. Ανοιχτό σε συναδέλφους, αλλά με τη δική μου δημοσιογραφική ευθύνη. Έχω συχνά γράψει υπέρ της ανάληψης της συντακτικής ευθύνης στα μπλογκ, και υπέρ της ανωνυμίας μόνον όταν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.

3. Αφιλοκερδές, κυρίως κατ'ανάγκην. Μακάρι στο μέλλον να αυτοσυντηρείται, αλλά για την ώρα το βλέπω πολύ μακρινό. Διαφημίσεις γιοκ, άλλωστε δεν θα σκοτώνονταν και για να έρθουν από την αρχή. Αν ερχόντουσαν νωρίς-νωρίς, κάτι θα σήμαινε για τον τρόπο εξασφάλισής τους, που δεν θα σας άρεσε. Όταν βλέπω διαφήμιση σε νεαρά σάιτ, ιδιαίτερα κρατική διαφήμιση, το μυαλό μου πάει στο κακό...

4. Θα υπάρχει για τους αναγνώστες του. Θα κριθεί από τη χρήση του. Χωρίς αντίστοιχη απήχηση απλώς θα κλείσει και θα επιστρέψουμε στη μπλογκόσφαιρα, που είναι επαρκέστατη και δεν θα είχα σκεφθεί να την εγκαταλείψουμε (προσωρινά) εάν δεν ήταν η κακή ώρα.

5. Και ΦΥΣΙΚΑ οποιαδήποτε προσφορά, όταν ξεκινήσει, για τη βελτίωσή του σε μορφή ή περιεχόμενο θα είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη. Στην αρχή θα είναι ίσως ατελές, ελλιπές και πιθανόν άσχημο, αλλά η μόνη υπόσχεση που μπορεί να δώσει θα είναι αυτή της εντιμότητας.

6. Η διεύθυνση που έχει κρατηθεί είναι www.freecity.gr Θα σας ενημερώσω για την πανηγυρική έναρξη.

και τέλος

7. Οι συνάδελφοι αυτή τη στιγμή δεν έχουν ιδέα για την εκκίνηση αυτή. Δεν ξέρω αν θα θελήσουν να μετάσχουν. Είναι στην διακριτική τους ευχέρεια, όσων μπορούμε να συνεργαστούμε. Θεώρησα ότι οι πρώτοι που πρέπει να το ξέρουν, πριν ακόμη κι από τους πιθανούς μελλοντικούς συντελεστές, είναι οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται. Οι αναγνώστες, οι χρήστες, ίσως ξανά σε λίγο καιρό και οι ακροατές.