Στάχτη (στα μάτια)

Τρίτη 16 Ιουνίου – και δεν βρέχει το άτιμο. Ή μάλλον, για την ακρίβεια, πέρα βρέχει…

Έχουμε, λοιπόν, φθάσει σε αυτό το σημείο; Να μη νοικιάζουμε πυροσβεστικά ελικόπτερα για οικονομία; Να κοιτάμε τον ουρανό και να λέμε «ψύχρα έχει, μην το νοικιάζεις», και το άλλο πρωί «αμάν, λιακάδα, τρέχα να υπογράψεις»; Θα μπορούσε να είναι άλλο ένα σύμπτωμα της αιώνιας χώρας και μιας κυβέρνησης που επιδιώκει να είναι αντάξια των χειρότερων στιγμών της και όχι να την κάνει καλύτερη. Αλλά δεν είναι. Γιατί έχουμε στις πλάτες μας, η χώρα, η κυβέρνηση, οι άνθρωποι, έχουμε όλοι στις πλάτες μας το 2007.

Μήπως κ. Μαρκογιαννάκης είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος; Μήπως ήταν τόλμη και πολιτική αποκοτιά –κι όχι μια γελοία δικαιολογία, όπως ακούστηκε- η φράση του ότι δεν νοίκιασε νωρίς τα ελικόπτερα για οικονομία; Η κυβέρνηση οφείλει μια επίσημη απάντηση. Όλοι οι Έλληνες πολίτες και όλοι όσοι συνεισέφεραν για την πυροπροστασία μετά τις φωτιές της Πελοποννήσου δικαιούνται να γνωρίζουν. Να γνωρίζουν εάν υπάρχει κυβέρνηση που αποφάσισε όντως ότι το Δημόσιο πρέπει να κάνει κράτει στα μέσα πυρόσβεσης για να γλιτώσει χρήματα – και να μάθουν πόσα ακριβώς χρήματα γλιτώσαμε, για να τα συγκρίνουμε, για παράδειγμα, με όσα έλαβαν τα κόμματα ως έκτακτη ενίσχυση για τις ευρωεκλογές. Λαϊκισμός, θα πείτε; Αν δεν υπάρχουν χρήματα για όλα, από κάπου κόβεις. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να μάθουν και το πόσα κόπηκαν και από πού κόπηκαν και ποιος πήρε την απόφαση να κοπούν από εκεί και όχι από εδώ, τόσα και όχι λιγότερα ή περισσότερα…

Αλλά ο κ. Μαρκογιαννάκης δεν είναι βέβαιον ότι είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Γιατί οι πυροσβέστες τον διαψεύδουν, ευθέως, διαρρήδην και κατηγορηματικά. Λένε πως τα ελικόπτερα νοικιάζονται με χρονομίσθωση και δεν έχει σημασία πότε τα παίρνεις, αλλά πόσες ώρες πετάνε, πόσες μέρες τα χρησιμοποιείς. Και απάντηση σε αυτό δεν έλαβαν.

Και εάν συνηθίζεται πολλά ερωτήματα να μην έχουν ποτέ απάντηση, αυτή η κυβέρνηση σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Είναι μια κυβέρνηση σφραγισμένη από το βάρος του τρομερού προπέρσινου καλοκαιριού. Είναι μια κυβέρνηση σφραγισμένη από το βάρος των 80 χαμένων ανθρώπων. Αυτό που πήρε το Σεπτέμβρη του 07, θα κάνει πολύ λάθος αν το ερμηνεύσει ως συγχωροχάρτι. Αναστολή ήταν. Κι αν δεν ανταποκριθεί στη βαριά, τη βαρύτατη υποχρέωση που ανέλαβε τότε έναντι της χώρας, ειδικά για το θέμα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών, ο λογαριασμός θα έρθει με τόκο και θα είναι ασήκωτος. Και τότε δεν θα υπάρχει επικοινωνιακή στάχτη στα μάτια…