Τετάρτη 17 Ιουνίου – και στη χώρα που έδωσε στον κόσμο τη μεταχρονολογημένη επιταγή, είδος εντελώς άγνωστο στους υπανάπτυκτους εκτός του ελληνικού παραδείσου, ήταν θέμα χρόνου να βρεθεί κάποιος Γιάννης Μανώλης και να εφεύρει τη μεταχρονολογημένη παραίτηση. Κι έτσι περνάμε ωραία την ώρα μας συζητώντας πότε ακριβώς ισχύει η παραίτηση που έστειλε στον κ. Καραμανλή ένας βουλευτής από την Αργολίδα, περνώντας τον γενεές δεκατέσσερις, όχι επειδή πράγματι του αξίζει, αλλά επειδή ζούμε τη δόξα του εκατοστού πεντηκοστού πρώτου, χτες του Παυλίδη, σήμερα του Μανώλη, αύριο ποιος ξέρει ποιού που θα διεκδικήσει τα περίφημα 15 λεπτά διασημότητας του Άντυ Ουώρχολ.
Και μετά έρχεται η πραγματικότητα. Και σαρώνει το συρφετό της ασημαντότητας, το συνονθύλευμα της τιποτολογίας. Όπως σήμερα το πρωί, που η χώρα ξαναβλέπει μπροστά της το σπιράλ της τυφλής βίας, την αναβίωση της σκληρής, αιματηρής τρομοκρατίας. Της τρομοκρατίας τύπου 17 Νοέμβρη, του Ζορρό που ήταν Ξηρός, των αυτοανακηρυγμένων ηθικών σωτήρων με τα 45άρια.
Η νέα υποτροπή, με τη δολοφονία, όπως όλα δείχνουν από τρομοκράτες, ενός αστυνομικού εν υπηρεσία στα Πατήσια έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία. Μετά από μια εκλογική αναμέτρηση, όπου η απουσία των ψηφοφόρων από τις κάλπες, μαζί με τη μετακίνηση ενός μέρους του εκλογικού σώματος προς την ακροδεξιά, ανέδειξε τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και τους εκφραστές τους από γραφικό συμπλήρωμα του πολιτικού σκηνικού σε υπολογίσιμη δύναμη που μπορεί να επιβάλλει ατζέντα πολιτικής σε μια άβουλη κυβέρνηση, χωρίς σταθερές, που κυβερνά για να διεκδικήσει την ψήφο, αντί να διεκδικεί την ψήφο για να κυβερνά.
Κι αφού η καρατζαφέρεια ψήφος, διογκωμένη από την αποχή, κατασκεύασε μέσα σε ένα τριήμερο μεταναστευτική πολιτική, με ενσαρκωτή τον κ. Μαρκογιαννάκη και έμβλημα τη σκούπα, τώρα το νέο τρομοκρατικό χτύπημα θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμη πιο σκληρά ανακλαστικά, σε μια συνολικότερη αντίδραση που θα μπορεί πολύ εύκολα να χάσει τη στόχευση, κοιτώντας την εικόνα, τις πολιτικές επιπτώσεις και παρενέργειες.
Λαθρομετανάστευση, τρομοκρατία, και μαζί δημοσιονομική κρίση. Σας θυμίζει κάτι; Η Ελλάδα, εκτός από τη μανώλειο παραίτηση, ανακάλυψε και τη χρονομηχανή. Η χώρα μοιάζει έτοιμη να κάνει ένα άλμα στο χρόνο και να επιστρέφει στο 1990.
4 comments:
Μήπως γι' αυτό πολλοί από εμάς δεν είδαν με καλό μάτι τα Δεκεμβριανά? Μήπως το μόνο που κατάφεραν οι "εξεγερθέντες", τελικά, είναι να συντηρητικοποιηθεί μεγάλο μέρος της ελλαδικής κοινωνίας? Μήπως συνυπεύθυνοι σ' αυτήν τη συντηρητικοποίηση είναι και οι ευθυνόφοβοι πολιτικοί οι οποίοι, όταν οι μεγάλες πόλεις για διάστημα ενός μηνός είχαν παραδοθεί στους τρομοκράτες και τις ανούσιες διαδηλώσεις, δεν έκαναν κατ' ουσίαν τίποτα και η χώρα διχοτομήθηκε και διχάστηκε?
Ακολουθεί η άποψη ενός συναδέλφου μου για την χθεσινή δολοφονία του αστυνομικού: "Δεν τον λυπάμαι καθόλου, έπρεπε να το περιμένει αφού διάλεξε αυτήν την δουλειά. Όμως κανονικά έπρεπε να σκοτώσουν και την ρουφιάνα...".
Ειλικρινά έμεινα άφωνος. Θα Παρακαλούσα για τεκμηριωμένα σχόλια.
Τι τεκμηριωμένο σχόλιο να κάνει κανείς; Παρηγορηθείτε. Δεν διαλέγουμε τους συναδέλφους μας - άλλο εάν πολλούς θα τους διαλέγαμε, αν μπορούσαμε. Να τον προσέχετε, πάντως...
Post a Comment