Η νέα τρομοκρατία

Πέμπτη 18 Ιουνίου – και δεν είναι άλλη μια τρομοκρατική επίθεση. Είναι μια διαφορετική τρομοκρατία.

Οι νέες τρομοκρατικές οργανώσεις, ο Επαναστατικός Αγώνας και, κυρίως, αυτή η Σέχτα Επαναστατών που όλα δείχνουν ότι δολοφόνησε τον αστυνομικό στα Πατήσια, έχουν μια πολύ μεγάλη διαφορά από τις δύο οργανώσεις, τη 17 Νοέμβρη και ακόμη περισσότερο τον ΕΛΑ, που σημάδεψαν το ελληνικό τρομοκρατικό φαινόμενο επί τρεις δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση. Ο ΕΛΑ, με μία εξαίρεση, αλλά με έναν τρόπο ακόμη και η 17 Νοέμβρη είχαν κάποιες αναστολές απέναντι στη βία και στο αίμα. Ο ΕΛΑ πάντοτε προειδοποιούσε για τις εκρήξεις των βομβών που είχε τοποθετήσει. Και η 17 Νοέμβρη δεν λυπόταν τη ζωή όσων έβαζε στο στόχαστρό της, απέφευγε όμως να διακινδυνεύσει παράπλευρες απώλειες (γι’αυτό και την σφράγισε ο θάνατος του Αξαρλιάν). Και, επίσης, οι αστυνομικοί γίνονταν στόχος μόνον σε ειδικές περιστάσεις - όταν
«έχανε την ψυχραιμία της», κατά τη φράση που είχε πει στο τηλέφωνο όταν τοποθέτησε τη βόμβα στο λεωφορείο των ΜΑΤ στην Καισαριανή, ύστερα από το φόνο Καλτεζά.

Τώρα πια η βία δεν έχει όρια. Ο σκοπός (άγνωστος στους υπόλοιπους και ενδεχομένως και στα μέλη της οργάνωσης, αν κρίνει κανείς από τα θολά και συγχυσμένα κείμενα των προκηρύξεων) δικαιολογεί όλα τα μέσα, όσο αίμα κι αν χυθεί, όποιων κι αν είναι αυτό το αίμα. Πρόκειται για την πρόθεση διεξαγωγής ενός τύπου «αντάρτικου πόλεων» που, μαζί με τη διάχυση και την εξοπλιστική αναβάθμιση του οργανωμένου εγκλήματος, έχει τη δυναμική να μετατρέψει τη χώρα –και κατεξοχήν την πρωτεύουσα- σε σφαγείο.

Η αποστροφή πως η ζωή των αστυνομικών αξίζει όσο μια σφαίρα είναι η πιο χαρακτηριστική για τη συγκρότηση, τις αντιλήψεις και τις διαθέσεις αυτής της νέας γενιάς των τρομοκρατών, που δεν μεγάλωσαν διαβάζοντας πολιτικά βιβλία, όπως στις οργανώσεις που προήλθαν από την περίοδο της χούντας, αλλά βλέποντας απειράριθμους φόνους στην τηλεόραση.

Υπάρχει άλλη μία διαφορά, αυτή το μόνο παρήγορο σε μια κατά τα άλλα σκοτεινή και απογοητευτική υποτροπή για τη χώρα. Ότι τουλάχιστον ετούτη τη φορά δεν υπάρχουν τα στοιχεία κοινωνικής ανοχής που παρέτειναν επί τόσα χρόνια τη δραστηριότητα της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ και για τα οποία η Ελλάδα δεν αποδέχθηκε ποτέ ούτε το ανομολόγητο σύνδρομο ενοχής που συνόδευσε τη στάση της απέναντι στους δολοφόνος που αποκαλούνταν «εκτελεστές». Υπάρχουν, βέβαια, μερικές θλιβερές εξαιρέσεις. Υπάρχουν μερικοί αρκετά αδίστακτοι και αρκετά κυνικοί και αρκετά ανόητοι ώστε να δίνουν βήμα παρουσίασης απόψεων στον Κουφοντίνα, να κάνουν τακτικό αρθρογράφο από τη φυλακή αυτόν τον κολοσσό της διανόησης Χριστόδουλο Ξηρό, ώστε να διατυπώνει τις απόψεις του για ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία. Τώρα που δεν έχει το 45άρι του ή το μπαζούκας.

Αλλά εκείνοι που τα έχουν γράφουν λιγότερο και σκοτώνουν περισσότερο. Η παλιά τρομοκρατία κατέληγε στη δολοφονία. Η νέα τρομοκρατία ξεκινάει από αυτήν.