Μπάτε σκύλοι αλέστε

Δευτέρα 1η Ιουνίου – καλοκαίρι και καταχνιά.

Πέντε μέρες έμειναν και έχουμε πια μια εικόνα για το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κληθούν να προσέλθουν στις κάλπες την επόμενη Κυριακή οι Ευρωπαίοι (αλίμονο…) που κατοικούν στην ωραία Ελλάδα.

Η χώρα χαρίζει στους ευτυχισμένους κατοίκους της μια πανδαισία αισθήσεων. Ο καιρός θα είναι υπέροχος, το θερμόμετρο θα γράφει 36 βαθμούς. Οι παραλίες θα είναι ό,τι πρέπει για δροσερά μπάνια, μπορεί μάλιστα η ακτή να σας επιφυλάξει και καμμία ευχάριστη έκπληξη, ας πούμε στη διπλανή ξαπλώστρα μπορεί να λιάζεται με πενθήμερη από τον Κορυδαλλό κάποιο σελέμπριτυ της Ζήμενς. Στο μπητς μπαρ θα παίζει, με το βόλιουμ στο τέρμα, σκληρό ροκ – αν μαζεύουν 60.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ οι AC/DC, αν ξαναγίνονται της μόδας από τα σέβεντις οι Ten Years After, γιατί να μην μπει στο πλατώ το απόλυτο all time classic των εκλογών, το συγκρότημα Λαλιώτης/Μητσοτάκης, που αυτό κι αν είναι Ten Years After…

Κατά τα λοιπά, η παραλία είναι μπάτε σκύλοι αλέστε. Είπαμε είναι η χώρα ένα μεγάλο πάρτυ, αλλά όχι κι έτσι… Όποιος θέλει πάει για μπάνιο, όποιος θέλει πάει στον ανακριτή. Ανάλογα με τον καιρό, ανάλογα με τις διαθέσεις του. Άλλος Μόναχο τράβηξε κι άλλος Ουρουγουάη. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση είχε αποφασίσει (σιγά τα αίματα…) να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Υποτίθεται ότι ξυπνούσε και κοιμόταν με τη αγωνία να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση της Ζήμενς. Υποτίθεται ότι δεν δέχθηκε εξεταστική για να μην εμποδιστεί η δικαστική διερεύνηση. Τα κλισέ στις εξαγγελίες, τις δεσμεύσεις και τις διαβεβαιώσεις ήταν περισσότερα από τους κόκκους της άμμου στο Λαγανά, μεγαλύτερα από τα κύματα στο Μύρτο. Και φυσικά τζίφος.

Με τόσες εξαγγελίες, όμως, ποιος θα πιστέψει ότι οι κοπανατζήδες δεν την έκαναν από τη χώρα με τη σιωπηρή συναίνεση αρχών που θα προτιμούσαν να μην γίνουν ομιλητικοί στον ανακριτή; Θυμάστε τη διαφήμιση του Κιτ-Κατ; Που περνούν τέρατα από το τελωνείο ενώ ο κέρβερος απολαμβάνει ένα διάλειμμα απορροφημένος στη γκοφρέτα του; Ποιος θα πείσει τους πολίτες ότι δεν συνέβη ακριβώς το ίδιο με το Χριστοφοράκο και, πάντως, με τον Καραβέλα, την ώρα που πέραν πάσης αμφισβήτησης έχει αποδειχθεί ότι η προετοιμασία του είχε αποκαλυφθεί και η κίνησή του αναμενόταν;

Εν τέλει, ποια τρίτη εκδοχή θα προταθεί για την υπόθεση Καραβέλα στους εκλογείς της Κυριακής ανάμεσα στην πλήρη συνενοχή και την ακραία ανικανότητα; Κι αν ακόμη όλα καταλήγουν στην κατάσταση της διοίκησης, ποιος θα ισχυριστεί πως για την κατάσταση αυτή δεν υπάρχει κεντρική πολιτική ευθύνη;