Tuesday, June 9, 2009

Ποιούς αφορούν οι εκλογές;


Τρίτη 9 Ιουνίου – και ποιον αφορούν εντέλει οι εκλογές; Θεωρητικά όλους, ιδιαίτερα σε αυτή την πόλη όπου υπερηφανευόταν κάποτε πως μόνη εκείνη όσους δεν μετείχαν στα κοινά δεν τους θεωρούσε φιλήσυχους αλλά αχρείους. Πρακτικά, όμως, πόσοι αισθάνονται πράγματι ότι η ψήφος τους έχει νόημα, για τους ίδιους και για τους άλλους; Και ποιοι έχουν στους ώμους τους το βάρος για το πώς με τέτοιους ρυθμούς συρρικνώνεται ο αριθμός τους, δηλαδή φυλορροεί η κοινωνική βάση και η νομιμοποίηση της δημοκρατίας;

Ποιόν αφορούν, λοιπόν, οι εκλογές; Έχουν απομείνει σταθερές στη σχέση τους με την κάλπη τρεις κατηγορίες ανθρώπων, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
Πρώτον, υπάρχει πάντοτε ένας αριθμός πολιτών χαμηλής μορφωτικής επίδοσης, χαμηλής κοινωνικής επιρροής και ως επί το πλείστον από τους οικονομικά ασθενέστερους που αντιμετωπίζει την εμπλοκή του στην πολιτική και την εκλογική διαδικασία με όρους σταθερής ένταξης, με όρους νίκης ή ήττας, με όρους σχεδόν οπαδικούς. Είναι ένα στρώμα-κατάλοιπο του παρελθόντος, όχι πολύ μακρινού παρελθόντος, που δεν ανατροφοδοτείται από τις νεώτερες γενιές, δεν είναι βιώσιμο στο χρόνο, είναι ένα πολιτικό απολίθωμα που εξακολουθεί όμως να είναι ένα σκληρό τμήμα της εκλογικής βάσης των κομμάτων, κυρίως των ισχυρότερων κομμάτων, και να υπαγορεύει ένα μέρος της δραστηριότητάς τους.

Ένα δεύτερο σώμα συγκροτεί μια κοινωνική ελίτ υψηλής εκπαίδευσης, υψηλών εισοδημάτων, σε συντριπτικά ποσοστά αστική, που αισθάνεται σχετικά ασφαλής για το μέλλον της, ακόμη και μέσα στην κρίση, και έχει ανησυχίες για το πολιτικό σύστημα, την πορεία της χώρας, τη θέση της στον κόσμο, τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Η διεύρυνση αυτού του στρώματος με την εκπαιδευτική επανάσταση που συντελέστηκε στην Ελλάδα στις δεκαετίες του 60 και του 70 καθόρισε και το άλμα προς τη σημερινή κατάσταση, όσο κι αν μυκτηρίζουμε, που είναι κατάσταση δημοκρατίας και ευημερίας. Το στρώμα αυτό, πείτε το ελίτ, πείτε το πρωτοπορία, αφενός όλο και μικραίνει, όλο και συμπιέζεται, μέσα σε συνθήκες πολιτικής και οικονομικής κρίσης, αφετέρου όλο και μεγαλώνει η απόστασή του από την υπόλοιπη πλειοψηφική κοινωνία, που έχει εντελώς διαφορετικές και, τώρα πια, απολύτως ιδιωτικές (και όχι δημόσιες) ανησυχίες.

Και, τέλος, υπάρχει μια τρίτη κατηγορία που διατηρεί το ενδιαφέρον της για την πολιτική και τις εκλογές. Είναι μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι με τις οικογένειές τους που προσβλέπουν στις θέσεις του δημόσιου τομέα οι οποίες εξαρτώνται από το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία ή έχουν σχέση επαγγελματική, έστω ημι-επαγγελματική, πάντως σχέση βιοποριστική, με τα κόμματα.

Αυτοί είναι όλοι. Οι υπόλοιποι περιμένουν το δελτίο καιρού και συναρτούν με αυτό τη συμμετοχή τους ή μη σε μια δραστηριότητα, την ψήφο, που (καλώς ή κακώς) λίγο πιστεύουν ότι θα επηρεάσει είτε τη δική τους ζωή είτε τις εξελίξεις που την αγγίζουν. Η κρίση του συστήματος είναι η αύξηση του αριθμού τους. Και ο Ομπάμα έδειξε με τον πιο καίριο και πειστικό τρόπο ότι η ανακαίνισή του, ή τουλάχιστον η ελπίδα για ανακαίνισή του, δεν μπορεί να έρθει από πουθενά αλλού πέρα από την επανεμπλοκή αυτών, των έγκλειστων της ξαπλώστρας, των ενοίκων της παραλίας.

12 comments:

IWN1998 said...

Δώσατε μια ανάλυση της πραγματικότητας στην ανάρτησή σας, με σαφήνεια και ρεαλιστικότητα. Αυτοί είμαστε εμείς, που ζούμε σε αυτή τη χώρα, που πορεύεται χωρίς στόχους, χωρίς να ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε, τι θέλουμε ν' αναπτύξουμε, τι και πως θέλουμε να γίνουμε. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι πλέον παράδειγμα εφαρμογής της θεωρίας του χάους, κινούμενη μέσα στην τυχαιότητα μικροπολιτικών και βραχυπρόθεσμων επιλογών. Και δεν μιλώ κομματικά. Μιλάω γενικά.

Anonymous said...

Καλά και άγια αυτά που λέτε,αλλά δεν αντιλαμβάνομαι πώς θα επιτευχθεί αυτή η ανακαίνιση του συστήματος.Συγχωρέστε μου την προσωπική αναφορά,αλλά είμαι 29 ετών και θεωρώ δικαίωμα και υποχρέωση μου την ψήφο. Το να ιδιωτεύσω δεν ήταν ποτέ ούτε καν πιθανή επιλογή.Πιστεύω πως οι αφορισμοί του είδους "όλοι ίδιοι είναι και γι'αυτό δεν ψηφίζω κανέναν" είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, επειδή πολλοί από μας προτιμάμε να βλέπουμε πετρούλες ή χαλικάκια στην TV παρά να ενημερωνόμαστε για την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας.
Ωστόσο, ενώ ψέγω αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν, δε μπορώ να μην αναφερθώ σε κάποιους συναδέλφους σας-κυρίως τηλεοπτικούς-που τον τελευταίο μήνα υποδαύλιζαν τη διαφαινόμενη αποχή, λαϊκίζοντας για άλλη μια φορά. Και σας ρωτώ: πώς θα ξυπνήσουν οι οπαδοί της παραλίας, όταν η τηλεόραση, το πιο προσιτό σε όλα τα κοινωνικά στρώματα μέσο ενημέρωσης, περί άλλα τυρβάζει;
Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με το αμείλικτο αυτό ερώτημα. Σε λίγο προβλέπω οι πολιτικοί-σε ένδειξη μετάνοιας και καλής θέλησης- να παίρνουν-έστω και τώρα-σβάρνα τις παραλίες και να μοιράζουν με κάθε ψήφο, δώρο ένα πακέτο διακοπών. Από κάπου θα βγει ένα κονδύλι, δε μπορεί. Τι να πει κανείς,life is a...beach.

IWN1998 said...

Κάποιοι δυστυχώς είναι σχεδόν ίδιοι και το έχει αποδείξει η πρότερη εμπειρία. Αν το "σχεδόν" παίζει ρόλο το κρίνει ο καθένας μας.

Σχετικά με την αποχή και το ποιούς να ψέξουμε...
Άκουσα μεταξύ των πολλών και ένα ωραίο σε τηλεοπτική συζήτηση, για να λέμε και τα καλά. Οι Ανατολικογερμανοί κομμισάριοι στις πρώτες μέρες του καθεστώτος δεν είχαν απαγορεύσει εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και όταν εργαζόμενοι προέβησαν μαζικά σε πορεία διαμαρτυρίας, ο εκπρόσωπος του καθεστώτος βγήκε και δήλωσε ότι λυπάται για το λαό και τη συμπεριφορά του. Ο Μπρέχτ που ζούσε τότε, έδωσε τη μνημειώδη ειρωνική απάντηση, "τότε αλλάξτε λαό!".
Ο λαός αλλάζει όταν διαπαιδαγωγείται από τα παραδείγματα των ηγητόρων του και θεωρώ σωστή την αναφορά στον Ομπάμα, η παρουσία του οποίου έφρε στις κάλπες στις ΗΠΑ έναν κατά παράδοση απολιτικό λαό.

sebkom said...

Δεν ανατροφοδοτείται η πρώτη κατηγορία; Οι νεολαίες των κομμάτων τί είναι τότε, αν όχι ανατροφοδότηση;

Επίσης, αγνοείτε πλήρως όλους όσους ενδιαφέρονται για την πολιτική χωρίς να προσβλέπουν σε προσωπικά κέρδη.

Yank_o said...

Κύριε Καρζή γενικά συμφωνώ. Στη σημερινή μου ανάρτηση στο yankogohome.blogspot.com προσθέτω και μερικές άλλες σκέψεις (για τη σημασία της "ιδιωτικής σφαίρας", για την ψυχική μας απομάκρυνση από τα υπερπολιτικά '80s), καθώς και την υπόμνηση ότι ήταν τριήμερο & ευρωεκλογές - τι περιμέναμε;

nikos said...

Για εμένα ισχύουν τα παρακάτω:

Η αποχή δεν είναι πολιτική άποψη όταν:

είμαι στην παραλία
δεν παράγω κανένα κοινωνικό έργο
δε συμμετέχω σε καμία κοινωνική/περιβαλλοντική/μη-κυβερνητική και γενικά -κη οργάνωση
το μόνο που ξέρω είναι να παραπονιέμαι από τον καναπέ
αγανακτώ με όλους και όλα αλλά όχι με την αναλγησία μου

Η αποχή όμως μπορεί να είναι μια σοβαρή πολιτική άποψη όταν:

δεν είμαι στην παραλία χωρίς ένα ραδιοφωνάκι ή μια εφημερίδα ή έστω μια συζήτηση σχετικά
παράγω κοινωνικό έργο και το προασπίζω
συμμετέχω σε τουλάχιστον μια κοινωνική/περιβαλλοντική/μη-κυβερνητική και γενικά -κη οργάνωση
δεν παραπονιέμαι από τον καναπέ
αγανακτώ με όλους και όλα αλλά κυρίως με την αναλγησία μου


Με βάση τα παραπάνω θα ήθελα να δω μια δημοσκόπηση λίγο διαφορετική. Μια δημοσκόπηση που να μην έχει ως «στόχο» το πολιτικό σύστημα ως παρουσιάζεται, αλλά εμάς. Με αντιπροσωπευτικό δείγμα πάνω από 100 νοματαίους, που θα τους φέρνει μπροστά στις πολιτικές/κοινωνικές τους ευθύνες ρωτώντας κάτι απλό.

Απείχατε από τις εκλογές της 7ης Ιουνίου;
Ναι Όχι
Αν ναι προσφέρετε κοινωνικό έργο;
Ναι Όχι

Εσείς τι αποτελέσματα νομίζετε ότι θα είχε;

Demelene said...

Προσωπικά δεν ψήφισα, όχι γιατι εκανα μπάνιο αλλα για λόγους που περιγράφω http://demelene.blogspot.com/2009/06/blog-post_08.html. Επειδή ομως γράφω στο μπλογκ κάποιου άλλου ανθρώπου θα πω συνοπτικά οτι δεν δεχομαι την μορφή ψήφου που έχουν οι ευρωεκλογές.

Δεν καταλαβαινω γιατι δεν μου δινεται η δυνατότητα να ψηφίσω τον άνθρωπο που θέλω να με εκπροσωπήσει, αλλα πρέπει να ψηφίσω ένα κομμα που χωρίς να με έχει ρωτήσει επι της ουσιας προκαθοριζει τα άτομα και την σειρά που εκπροσωπεί η ψήφος.

ΌΠως διάβασα κάπου, ίσωςνα ηταν και στο μπλογκ αυτό, οι ευρωεκλογές είναι ένα απλό επίσημο γκάλλοπ. Δεν ειμαι υπέρ της αποχής αλλα συγνώμη δεν υπάρχει καμια γιορτή, που ορισμένοι νομίζουν, σε κάτι που δεν γιορτάζεται λόγω σαπίλας.

Προσωπική μου γνώμη ειναι, κάντε το λευκο να μετράει σαν ψήφος. Να μην συμπληρωθούν οι έδρες. Να δουμε τότε για πότε θα ανασκουμπωθούν, και θα δουμε και πραγματικά πόσοι άγανακτισμένοι με την έλλειψη σοβαρής επιλογής και ενημέρωσης πριν την παραλία θα πάνε να ρίξουν το λευκο.

Αν το παιχνίδι ειναι για την μάσα, μονο με την στέρηση αυτής μπορεί να αλλάξει κάτι. Όσο ο κόσμος απλά ψηφίζει τους ίδιους αναποτελεσματικους που συντηρουν το σύστημα που τους ταιζει, συγνώμη αλλα εγώ δεν θεωρώ και τίποτα αξιοσημείωτη την κατάθεση της ψήφου.

Demelene said...

Ας έχουμε υπόψη οτι αν από 10 χάλια διαλέξω ενα χάλια ή από 10 εξαιρετικά διαλέξω ένα εξαιρετικο ε τότε δεν έκανα και καμια επιλογή άξιας συγχαρητηριων οτι επέλεξα κιολας.
Απλά στην περίπτωση του χάλια ειμαι απαράδεκτος που δεν απαίτησα ένα 11ο, και στην περίπτωση των εξαιρετικών απλά δεν δικαιουμαι να υπερηφανεύομαι για κάποια ηθική ανωτερότητα επειδή κατάφερω να διαλέξω το εξαιρετικό.

Οταν καλουμαστε να επιλέξουμε κάτι, η ενέργεια της επιλογής και η κρίση αυτής πρέπει να ειναι πάντα σε σχέση και το είδος και την πληθώρα των επιλογών.

Όπως λέει και ο Νικος, η αποχή είναι πολιτική πράξη ισάξια για μένα με το λευκο οταν δεν βγάζεις την ουρά σου απέξω.

Απλά δυστυχώς το συστημα έχει φροντίσει να καπηλεύεται και αυτους που ψηφίζουν και αυτούς που δεν ψηφίζουν.Και εμεις διαφωνουμε στο αν ειναι καλο ή οχι να απέχεις. Αφου έτσι και αλλιώς θυματα ειμαστε ενός μηχανισμου που αυτοσυντηρείται.

Α. Παπαγιάννης said...

Συμφωνώ με τον Demelene ότι πρέπει επιτέλους να ψηφίζουμε πρώτα και κύρια Πρόσωπα, ειδικά στις Ευρωεκλογές (βλ. και δική μου ανάρτηση http://antonispapagiannis.blogspot.com/2009/05/blog-post_31.html). Τα κόμματα, τουλάχιστον με τη μορφή που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, έχουν εξαντλήσει τη χρήσιμη ζωή τους. Είναι καιρός να προχωρήσουμε σε νέες μορφές πολιτικής ζωής.

FILIPPOS said...

Δυο απλες σκεψεις:

Ζοριζομαστε ολοι με την αποχη. Γιατι? δεν καταλαβαινω? Ειναι ορισμος της δημοκρατιας : Αντι να επιλεξω 300 για να με αντιπροσωπευσουν επιλεγω-Εμπιστευομαι την κριση των 5.261.036 ελληνων που πηγαν και ψηφισαν, δεν ξερουν αυτοι το καλο μας

Α! και κατι αλλο.
Στις δημοσκοπισεις βγαζουν αξιοπιστα αποτελεσματα απο δειγμα 1500 ανθρωπων(αποχη 99.99%).
Το δειγμα των 5.261.036 δεν ειναι αξιοπιστο?

Fivos Karzis said...

Επιλέγω πρόσωπα σημαίνει σταυρό προτίμησης. Δεν λέω όχι, αλλά δεν έλυσε κανένα σπουδαίο πρόβλημα στις εθνικές εκλογές και δημιούργησε αρκετά, όπως τα στίφη από τους πελάτες και τον κατάλογο με τα ρουσφέτια μετά. Εκτός εάν εννοείτε ενιαία λίστα υποψηφίων χωρίς κόμματα, μόνο πρόσωπα, που πάλι είναι εξαιρετικά προβληματικό να απαγορεύει κανείς σε κόμματα να κατεβαίνουν σε εκλογές.

Demelene said...

Κ. Καρζή σχετικά με το σχόλιο σας.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα το συστημα ρουσφέτι υπάρχει δεν κάνει προβληματική την επιλογή ατόμου και όχι κομματος ειδικά στις ευρωεκλογές. Και επιμένω να μην καταλαβαίνω γιατι αν εγώ αξιολογώ θετικά κάποιον, εμμέσως να αξιολογώ θετικά και άλλους που ούτε πχ θα τους κοιταζα? Ειναι ακριβώς σαν το δημόσιο. Ένας βγάζει την δουλειά 10, και χάρις σε αυτον φαινονται και άλλοι 9 χωρίς πραγματική αξία.

Εγώ πραγματικά απορώ, με τόση τεχνολογία ποια στην διαθεση, δεν έχει φτάσει ο καιρός για τους νομοθέτες, πολιτικούς εστω να σκεφθουν μονο, ενα συστηματα πιο δημοκρατικο?

Τα κόμματα ειναι για μένα ξεπερασμένη πολιτική τοποθέτηση.