Κίνητρα - αλλά για τι;

Τρίτη 28 Απριλίου – και πριν από λίγες μέρες ο κ. Σουφλιάς ανακοίνωσε ένα νέο χωροταξικό για την Αθήνα. Ειπώθηκαν πολλά, άλλα θετικά, άλλα αρνητικά, μπορεί ο καθένας να έχει την άποψή του. Αλλά η κυβέρνηση έχει ένα σχεδιασμό για την πρωτεύουσα και ολόκληρη την Αττική, δηλαδή για την περιοχή που φιλοξενεί σχεδόν το μισό πληθυσμό και τουλάχιστον τη μισή οικονομική δραστηριότητα στη χώρα.

Χτες, ο κ. Παπαθανασίου ανακοίνωσε μέτρα για τη στήριξη της αγοράς ακινήτων. Πάρα πολύ ωραία, θα μειωθεί ο φόρος για τους τόκους όχι μόνο από την πρώτη κατοικία, που σημαίνει σπεύσατε, μπορείτε να αγοράσετε και δεύτερη κατοικία, και εξοχικό και ένα κεραμίδι για τα παιδιά – έξοχα…

Το πρόβλημα πού είναι; Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε δύο εντελώς διαφορετικές και άσχετες μεταξύ τους πρωτοβουλίες για πολιτικές που συνδέονται άμεσα και αναγκαστικά μεταξύ τους. Ο κ. Παπαθανασίου ενδιαφέρεται μόνον για να στηρίξει την οικοδομική δραστηριότητα, για να μην χαθούν άλλες θέσεις εργασίας, για να διατεθούν τα προς πώληση νεόδμητα που έχουν μείνει στο ράφι. Αυτή είναι η αρμοδιότητά του. Ο κ. Σουφλιάς ενδιαφέρεται για το πώς θα χτιστεί ό,τι έχει μείνει άχτιστο στην Αττική, πώς θα επεκταθεί το μετρό, πού θα είναι Υμηττός και πού τσιμέντο. Ορθώς. Αυτή είναι η αρμοδιότητά του.

Όταν οι δύο αρμόδιοι για το ίδιο θέμα κάνουν ενιαία πολιτική, συντονισμένη, με κεντρική ιδέα και εναρμονισμένες κινήσεις, αυτό λέγεται κυβέρνηση. Και αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν φαίνεται πουθενά.

Γιατί, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα μέτρα Παπαθανασίου για αποθάρρυνση της εγκατάτασης σε υπερκορεσμένες περιοχές ή για πριμοδότηση της μετεγκατάστασης ανθρώπων έξω από την Αττική; Γιατί να έχει κανείς το ίδιο όφελος όταν δανείζεται για να αγοράσει ένα ακόμη σπίτι στην Αγία Παρασκευή, το Χαλάνδρι και το Γέρακα (όπου σημειωτέον δεν υπάρχει ακόμη αποχέτευση) και το ίδιο όταν αποφασίζει, ας πούμε, να στήσει το σπίτι του σε μια άλλη πόλη, ή ακόμη περισσότερο σε μια ημιαστική ή αγροτική περιοχή; Γιατί να έχει το ίδιο όφελος όποιος αγοράζει άλλο ένα τυποποιημένο διαμέρισμα σε μια τυποποιημένη πολυκατοικία, όπως αυτές που εξακολουθούν να χτίζονται στο Νέο Κόσμο, ή την Πετρούπολη, και το ίδιο όποιος επιλέγει ένα βιοκλιματικό κτίριο που θα καταναλώνει το ένα τρίτο της ενέργειας, λερώνοντας λιγότερο την πόλη και το περιβάλλον;

Γιατί τα μέτρα για την κρίση δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα και μέτρα με άποψη για τη χώρα, την πρωτεύουσα, το περιβάλλον, το ανοιχτό και το δομημένο, για τον τρόπο ζωής μας στο μέλλον; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί τα μέτρα του κάθε υπουργού και του κάθε υπουργείου παίρνονται με πυροσβεστική και κοντόφθαλμη λογική. Πάρε μέτρα τώρα. Κάνε κάτι χανόμαστε. Έχουμε κρίση. Άσε το χειρότερο: έχουμε ευρωεκλογές. Κι έχουμε και τον Παυλίδη, τη Ζήμενς, το Βατοπέδι. Ανακοίνωσε κάτι τώρα. Τώρα αμέσως. Μην αργείς. Μετά τις κάλπες μην σε νοιάζει. Θα τα βρει ο επόμενος…