Ποιές ευρωεκλογές;

Παρασκευή 10 Απριλίου – και η κυβέρνηση, λιγότερες από εξήντα μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, δείχνει να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο επιλογές. Τι είναι οι ευρωεκλογές; Είναι εκλογές πόλωσης, όπου θα αναμετρηθούν τα δύο μεγάλα κόμματα με όρους εθνικής κάλπης, και το αποτέλεσμα θα έχει αντίστοιχο πολιτικό βάρος ή πρέπει ο πήχυς να χαμηλώσει και να επιχειρήσει την υποβάθμισή τους, όπως το καλλιεργούν ορισμένα στελέχη της, ας πούμε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, και να θυμίσει την παλιά αποστροφή του Γιώργου Παπανδρέου ότι στην ευρωκάλπη οι πολίτες ψηφίζουν «χαλαρά»;

Η «χαλαρή ψήφος» έχει έναν κίνδυνο. Αν δεν σκληρύνει το παιχνίδι, αρκετοί μπορεί να δελεαστούν να πάνε μια βόλτα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και να γυρίσουν από Τρίτη που θα έχουν βγει και τα αποτελέσματα. Η πείρα δείχνει πως οι εκδρομείς του τριημέρου είναι συνήθως δυσαρεστημένοι, που δεν τους πάει η καρδιά να καταψηφίσουν την παράταξή τους, αλλά δεν τους πάει και το χέρι να την επιδοκιμάσουν. Τέτοιοι υπάρχουν πάντοτε περισσότεροι στα κόμματα που κυβερνούν, τώρα με ένα Βατοπέδι και μύρια όσα ακόμη να έχουν μεσολαβήσει από την προηγούμενη κάλπη, υπάρχουν ακόμη περισσότεροι στη Νέα Δημοκρατία. Η βόλτα μπορεί να είναι δηλητηριώδης. Με τον τρόπο αυτό έρχεται ξαφνικά μια διαφορά που μετά βάζει τα πράγματα στον κατήφορο και δεν έχει επιστροφή. Μπορεί, δηλαδή, να είναι χαλαρή η ψήφος αλλά όχι και το αποτέλεσμα.

Η άλλη επιλογή είναι η πόλωση. Από την πλευρά του αποτελέσματος βολεύει, έστω σχετικά. Η κυβερνητική παράταξη έχει πρόβλημα συσπείρωσης, το πρόβλημα αυτό εντοπίζεται στους παραδοσιακούς εκλογικούς της πυλώνες, για παράδειγμα στην περιφέρεια, την επαρχία και στις περιοχές γύρω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, σε ψηφοφόρους αρκετά παραδοσιακούς ώστε μεταξύ κάλπης και βόλτας να βρίσκουν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα την ψήφο. Με την πόλωση, δεν υπάρχει αμφιβολία, η διαφορά θα είναι μικρότερη.

Η μείωση της αποχής συμφέρει τη Νέα Δημοκρατία. Όχι όμως οι όροι της πόλωσης. Η πραγματικότητα απαντά αυτές τις μέρες στον τρόπο με τον οποίο θα πολωθεί το κλίμα. Και η απάντηση είναι «σκάνδαλα». Παυλίδης και Ζήμενς θα βρίσκοναι στο φόντο της ευρωκάλπης. Αλλά η ατζέντα των σκανδάλων, όσο κι αν αναδυθεί το παρελθόν, όσο κι αν εμπλακεί το ΠΑΣΟΚ και στελέχη του, θα θυμίζει ευκολότερα τα πιο πρόσφατα, παρά τα παλαιότερα (για τα οποία άλλωστε έχει καταβληθεί εκλογικό τίμημα και το 2004 και το 2007). Η ατζέντα των σκανδάλων είναι αποδομητική για τον κ. Καραμανλή για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν είναι ουδέτερος απέναντί της. Αντιθέτως: είχε έρθει στην εξουσία με αυτή ακριβώς την ατζέντα, υποσχόμενος στους ψηφοφόρους που τον είχαν πιστέψει μαζικά ότι δεν θα υπήρχε ξανά τέτοια ατζέντα στην πολιτική ζωή.

Όσο για την ευρωπαϊκή συζήτηση, τα ευρωπαϊκά ερωτήματα, την υποχώρηση της Ευρώπης στο βάθος των ενδιαφερόντων μιας χώρας που πέτυχε ό,τι πέτυχε χάρη ακριβώς στην ευρωπαϊκά προσανατολισμένη προσπάθειά της – γι’ αυτά ούτε λόγος. Η Ευρώπη, όπως θα δείξουμε με παραστατικό τρόπο στις κάλπες, δεν μας αφορά. Το θέμα, βέβαια, είναι ότι με τον τρόπο αυτό, με λίγα ακόμη χρέη και λίγη ακόμη περιχαράκωση, σε λίγο δεν θα αφορά ούτε η Ελλάδα την Ευρώπη…