Δευτέρα 16 Απριλίου – και μπορεί να φταίει ο Έλιοτ κι ο Απρίλης που είναι ο πιο σκληρός, μπορεί πάλι να φταίει το κακό το ριζικό μας και ο Θεός που μας μισεί – αλλά επιστρέφοντας από ένα μακρύ Πάσχα αναρωτιέμαι πότε ακούσαμε την τελευταία καλή είδηση. Πολύ καιρό τώρα, η επικαιρότητα είναι σκέτος ζόφος.
Το Πάσχα της ομολογίας της πίστεως δεν έκανε το θαύμα του. Οι ομολογίες της απιστίας είναι πάντοτε εδώ, στην πρώτη σελίδα.
Ένα ναυάγιο από εκείνα που θα έβαζε κανείς στοίχημα ότι αποκλείεται να συμβούν. Εδώ πάντως η τύχη έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της και είχε νηνεμία, που όμως δεν μπορεί να κάνει να κοπάσει η θύελλα γύρω από αυτόν τον καθ’υπερβολήν επιτυχημένο όμιλο που όλα του είναι τεσσάρων αστέρων και βάλε, αλλά όλα, από τα ξενοδοχεία έως τα κρουαζιερόπλοια, δείχνουν ύποπτα ευάλωτα σε δυστυχήματα. Ευτυχώς έχει καλή νομική εκπροσώπηση, όπως μάθαμε έχει αναλάβει να τον συμβουλεύει το γραφείο Τάσσος Παπαδόπουλος και Σία, με προφανώς εγγυημένα αποτελέσματα…
Και, βέβαια, το στίγμα των γηπέδων. Τα στίφη των βαρβάρων στις εξέδρες, οι επαγγελματίες που δεν μπορούν να κρατήσουν τα νεύρα τους όταν διακυβεύεται η τιμή της ομάδας –και τα συμφέροντα ή το πρεστίζ του προέδρου που πληρώνει. Οι ένοπλες ορδές για τις οποίες η αστυνομία πρώτη φορά άκουσε μετά τη λεωφόρο Λαυρίου.
Και η γενική τακτική, η γενική πρακτική αντιμετώπισης όλων των θεμάτων: κάνε υπομονή, μη μιλάς πολύ, πού θα πάει, θα ξεχαστεί.
Το μόνο που πηγαίνει καλά, αν καταλαβαίνω, είναι ο καιρός. Που παραείναι καλός…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment