Συνδικαλεπιστημονικά ανάλεκτα

Τρίτη 23 Ιανουαρίου – και μέσα σε όλα υπάρχει μια καταπληκτική πτυχή της συζήτησης για την κρίση στην Παιδεία και το νόμο-πλαίσιο στα Πανεπιστήμια. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά νομίζω δείχνει εξ όνυχος την παθογένεια που τα μαστίζει – και κυρίως πώς ένας μικρός φαύλος κύκλος μπορεί να γίνεται μια μεγάλη μαύρη τρύπα και να καταπίνει οτιδήποτε άξιο λόγου πάει να ξεμυτίσει.

Λοιπόν: η εκπροσώπηση των πανεπιστημιακών καθηγητών. Μιλάω με συναδέλφους δημοσιογράφους. Όταν οργανώνουν συζητήσεις είναι εύλογο (και όχι απλώς εύκολο) το ρεφλέξ. Ποιος μιλάει εξ ονόματος της πανεπιστημιακής κοινότητας; Η ΠΟΣΔΕΠ, το συνδικαλιστικό της όργανο. Έτσι δεν είναι; Ασφαλώς και ΔΕΝ είναι έτσι – αλλά πώς το ξέρει, πώς να το μάθει. Δεν έχω συναντήσει έναν, μα έστω έναν, πανεπιστημιακό εμβέλειας, που να είναι πρόσωπο στο χώρο του, δεν έχω συναντήσει έναν καθηγητή ΑΕΙ με ευρύτερη επιστημονική αίγλη, και ο οποίος να θεωρεί ότι τον εκφράζει η ΠΟΣΔΕΠ. Η επωδός είναι κοινή – ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους συνάφειες, ανεξάρτητα από τις θέσεις τους για το νόμο-πλαίσιο, ανεξάρτητα από το εάν υποστηρίζουν ή όχι την αναθεώρηση του 16. Η ΠΟΣΔΕΠ, λένε όλοι, μα όλοι πραγματικά χωρίς να έχω συναντήσει εξαίρεση, ακόμη κι όταν οι θέσεις που εκφράζει η Ομοσπονδία είναι συγκλίνουν με τις δικές τους…

…η ΠΟΣΔΕΠ είναι ένα καθαρά συνδικαλιστικό και όχι επιστημονικό σωματείο. Την εκλέξαμε για να συντονίζει μισθολογικά θέματα ή συνταξιοδοτικά, όχι για να έχει άποψη για την Παιδεία. Σύμφωνοι. Αλλά τότε υπάρχει φορέας μαζικής έκφρασης των πανεπιστημιακών; Και γιατί η κοινή γνώμη, και γιατί οι δημοσιογράφοι να ξέρουν σε τέτοια έκταση τα συνδικαλιστικά του διδακτικού προσωπικού των πανεπιστημίων ώστε να επιλέγουν συνομιλητές πέρα από τα εξωτερικά τυπικά κριτήρια;

Η έκκληση των πρυτάνεων του Καποδιστριακού, του Αριστοτέλειου, του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου της Πάτρας είναι μια πρώτη κίνηση. Χρειάζονται περισσότερες φωνές, περισσότερες συντονισμένες φωνές και χρειάζονται τώρα. Αλλιώς και στην κατάληξη των αποφάσεων για τα Πανεπιστήμια, ο κεντρικός φορέας έκφρασης συλλογικών απόψεων θα είναι οι συνδικαλιστές των πανεπιστημιακών γραφείων και για την κοινωνία, η ΑΔΕΔΥ, η φωνή της κρατικής δημοσιοϋπαλληλίας.