Ολέθριες σχέσεις

Τρίτη 30 Ιανουαρίου – και είμαστε σε μια φάση παροξυσμού μικροπολιτικής.
Το μοτίβο είναι «πλησιάζουν εκλογές, ώρα να πριονίσετε τον αγαπητό συνάδελφο και αύριο συνυποψήφιο». Μια γενικευμένη αλληλοσφαγή εξελίσσεται στο χαρούμενο κλίμα των Απόκρεω. Λένε πως κάποτε ένας νεαρός συντηρητικός βουλευτής πήγε και έκατσε δίπλα στον Τσώρτσιλ, στη Βουλή των Κοινοτήτων, εκεί όπου οι βουλευτές των διαφορετικών κομμάτων κάθονται αντιμέτωποι. Και του είπε με ενθουσιασμό ότι ήταν έτοιμος να συγκρουστεί με τους «εχθρούς». Τον κοίταξε συγκαταβατικά και του είπε: παιδί μου, εκεί απέναντι είναι οι αντίπαλοι. Οι εχθροί είναι στα διπλανά έδρανα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και τη φάρσα βλέπουμε σε συνέχειες καθ’εκάστην στα δελτία ειδήσεων. Ο πόλεμος των Μανιατών στον Πειραιά. Η προσπάθεια πολιτικής εξόντωσης που καταγγέλλει ο Μαντούβαλος. Οι υπαινιγμοί για εμπλοκή του Μαντούβαλου ακόμη και στην απόπειρα φυσικής εξόντωσης του Μιχαλολιάκου. Ο Μελάς και ο Αγραπίδης. Οι οικογένειες στα Μανιάτικα, που φέρνουν πιο πολύ προς το ιταλικό «φαμίλια». Στα Χανιά, ο Νικηφοράκης που είναι του Μητσοτάκη και γι’αυτό οι πληροφορίες εις βάρος του σας ορκίζομαι ότι δεν διαρρέουν από τον πρώην εισαγγελέα Μαρκογιαννάκη, που ήταν παλιά του Μητσοτάκη αλλά μετά αποφάσισε να γίνει ηγήτωρ του καραμανλικού πνεύματος στη Μεγαλόνησο. Ο έρωτας της Ζέττας με το Νάκο που κάνει τα τσιπουράδικα και τα τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα να αναστενάζουν στο Βόλο. Τίποτα δεν είναι αυτός ο έρωτας μπροστά στο αγνό αίσθημα ανάμεσα στο Γιώργο Δρυ και την Άντζελα Γκερέκου στην Κέρκυρα – που προσφέρεται και λόγω ρομαντικής ambiance. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια – είναι η γελοιογραφική εκδοχή της γιγαντομαχίας παπανδρεϊκών και εκσυγχρονιστών. Το αποτέλεσμα του εμφύλιου σπαραγμού ήταν να χάσει η βενετιά βελόνι και, ακόμη χειρότερα, να χάσει ο εκλεκτός της ωραίας νομάρχης Μαχειμάρης. Και τώρα υπάρχει πρωτοσέλιδο έγγραφο, πρωτόκολλο συνεργασίας του ΠΑΣΟΚου Μαχειμάρη με τον υποψήφιο του ΛΑΟΣ – είναι η αποκριάτικη εκδοχή του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ. Αλλά δεν ήταν ένας Μαχειμάρης με πίσω του μια Άντζελα – ήδη παραιτήθηκε και μια γαλονάτη νομαρχιακή ονόματι Τζούμα, που σημαίνει πως ο νομάρχης είχε κι άλλους μαζί στις «ανίερες συμμαχίες». Θα συμμαχούσε και με το διάβολο, ή και με τα καρατζαφερόπουλα, για να γράψει πράσινο ο χάρτης το βράδυ των εκλογών και να έχει κερδίσει το κόμμα του και οι «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», όπως ο λαϊκορθόδοξος κερκυραϊκός συναγερμός.

Και ακόμη δεν έχω πει τίποτα για τον ωραίο κόσμο της Β΄Αθηνών, εκεί όπου κάθε Κυριακή κόβονται πίττες παρουσία βουλευτών και πολιτευτών και όλοι παρακολουθούν τη σεμνή τελετή με την πλάτη στον τοίχο για το ενδεχόμενο κάποιο μαχαίρι να μην κόψει το κομμάτι του Χριστού – άλλωστε σε αυτή την περιφέρεια πολιτογραφήθηκε ο όρος «συντροφικά μαχαιρώματα».

Αυτά τα ωραία είναι πολιτική σήμερα. Αναρωτιέμαι γιατί δεν συγκινεί τους νέους. Ίσως γιατί είναι ξενέρωτοι και δεν έχουν οράματα, όπως εμείς στην εποχή μας. Ίσως πάλι γιατί πρέπει να γυρνοβολάνε στα γραφεία τέτοιων τύπων για να βρούνε μια δουλειά.