Ωραίος καιρός για συλλαλητήριο

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου – και τι ωραία που περνάει ο καιρός. Σήμερα έχουμε πάλι λιακάδα. Έχουμε και πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Τετάρτη είναι… Η Ελλάδα τηρεί τις παραδόσεις.

Την Κυριακή πάμε γήπεδο και τρώμε οικογενειακώς αρνάκι με πατάτες. Την Παρασκευή είμαστε θεοσεβούμενοι και το τραπέζι του Έλληνος έχει φακές. Τις Τετάρτες διώχνουμε τις τοξίνες με συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς τη Βουλή, λίγο ξύλο στη Φιλελλήνων, λίγους τσαμπουκάδες στη Βασιλίσσης Σοφίας, μετά μολότοφ στην Πατησίων και το απόγευμα μαζευόμαστε στην τηλεόραση να δούμε το παιδί που επιστήμων τελειώνει και του πάει τρέλα το κασκόλ – αλλά πάλι δε φόρεσε το μπουφάν του για την πορεία και θα κρυώσει…

Κατά τα άλλα καλά. Το περασμένο φθινόπωρο ασχοληθήκαμε κυρίως με τη μικρή που πάει στο δημοτικό. Μας είχε περδικλώσει στη δουλειά μέσα στα πόδια μας δύο μήνες και ανησυχούσαμε πολύ για το μέλλον της – θα την πάρουν στο Χάρβαρντ (εννοώ στο παράρτημα της Κάνιγγος…) εάν έχει κενά στην ύλη της τρίτης δημοτικού; Αλλά τελικώς το πρόβλημα διευθετήθηκε και οι δάσκαλοι θα πάρουν αυτά τα σέντσια που τους έταξε η υπουργός τους, σε τρεις δόσεις, αντί για έξι και έκτοτε, όλοι ησυχάσαμε. Ουδείς ξανά ασχολήθηκε με τα δημοτικά σχολεία, που κοπτόμασταν, ωρυόμασταν και ολοφυρόμασταν, τρεις μήνες συναπτούς. Τώρα, κανείς δεν έχει αμφιβολία, ότι οι χαμένες διδακτικές ώρες, καλύπτονται πλήρως, από πλευράς ύλης. Σαν ανακοίνωση του υπουργείου, δεν μοιάζει αυτό? Και από πλευράς ουσιαστικής μάθησης, που θα έλεγε και σε ανακοίνωσή της η διδασκαλική ομοσπονδία, όλα βαίνουν καλώς τώρα στα σχολεία. Ησυχάσαμε, είμαστε βέβαιοι για τη λαμπρή πορεία των σημερινών μαθητών, στο στίβο της γνώσης. Θα τα μάθουν απ’ έξω και κυρίως, θα τα μάθουν ανακατωτά. Άξιζε τον κόπο με τις κινητοποιήσεις του φθινοπώρου. Τα παιδιά κέρδισαν το μέλλον τους! Δεν αργεί η ώρα, που θα τα καμαρώσουμε κι’ αυτά. Και την πιτσιρίκα, όπως το μεγάλο μας, να παίζει ξύλο, σε πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, να πλακώνεται με τους αστυνομικούς. Θα έχει γίνει κι’ αυτή φοιτήτρια. Ραντεβού λοιπόν, την άλλη Τετάρτη. Και την παράλλη, κι’ έχει ο Θεός. Η Ελλάς δεν χάνει την πίστη της, ασχέτως αν χάνει τα αυγά και τα πασχάλια και αν από καιρό, έχει χάσει εντελώς, μα εντελώς, το μέτρο και τη συναίσθηση…