Δευτέρα 22 Ιανουαρίου – και το mainstream έχει γίνει περιθώριο. Το περιθώριο έχει την πλάκα του. Η μετακίνησή του όμως στο κέντρο μιας κοινωνίας είναι δείγμα για βαρύ αδιέξοδο.
Το Σαββατοκύριακο ξεφύλλιζα την Athens Voice. Για όσους έχουν μόλις κατέβει από τον Άρη, είναι η πρώτη, ας το πω για να συνεννοούμεθα, lifestyle εφημερίδα που μοιράζεται χωρίς αντίτιμο. Δε λέω δωρεάν – γιατί δεν πιστεύω πως όταν κάποιος σου ζητάει το χρόνο σου για την ανάγνωση (ή για να ακούσεις ένα ραδιοφωνικό δελτίο, ας πούμε) αυτό είναι δωρεάν – επειδή δεν χρειάζεται να δώσεις χρήματα. Πρέπει κανείς να έχει πολύ μικρή εκτίμηση στο χρόνο του και το περιεχόμενό του για να το πιστεύει…
Ας είναι. Επιστρέφω στην Athens Voice. Διάβαζα το κύριο άρθρο. Συγγνώμη, αλλά ήταν πολύ ουσιαστικότερο από τα άρθρα «βαριάς πολιτικής» που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα. Χειρότερα: ήταν μια ατζέντα, πολιτική ατζέντα, πολύ ουσιαστικότερη από όλη την ανακύκλωση μιζέριας που συνιστούν τα κομματικά προγράμματα, εκείνα που εξαγγέλλονται και εκείνα που προναγγέλλονται. Μιλούσε για τη χώρα που είναι και τη χώρα που θα μπορούσε να είναι αυτό το βαλκανικό οικόπεδο όπου φύεται φαιδρά πορτοκαλέα. Μιλούσε για τις πόλεις – πώς είναι, πώς θα μπορούσαν να είναι και γιατί είναι έτσι κι όχι σαν εκείνες που ζηλεύουμε – ενώ θα ήταν εφικτό να μας ζηλεύουν. Μιλούσε για τους ξένους που αγοράζουν και τα διλήμματα που βάζουν. Μιλούσε χωρίς φιοριτούρες, απλά, στακάτα και σχετικώς κατανοητά για ό,τι απασχολεί έναν υπαρκτό αριθμό ανθρώπων που (το λέω με κάποια ενοχή) συνθηκολογούμε καθημερινά με την πραγματικότητα, αποδεχόμαστε ότι «έτσι είναι τα πράγματα» και, όπως φοβάμαι θα ακούσετε στη συνέχεια, αναγνωρίζουμε πως το βασικό που έχουμε να συζητήσουμε σήμερα είναι τι γνώμη έχει ο Καρατζαφέρης για τον Αλαβάνο.
Θα γίνει πολλή κουβέντα, και πολιτικώς υστερόβουλη κουβέντα, για κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ούτε καν –φυσικά- τον Αλαβάνο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment