Στην επικράτεια του φόβου

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου – και δεν υπάρχει αριστερή τρομοκρατία, δεν υπάρχει προοδευτική τρομοκρατία, υπάρχει μόνο ολοκληρωτική τρομοκρατία. Τίποτα δεν απογυμνώνει ιδεολογικά την φασίζουσα ουσία του τρομοκρατικού φαινομένου, σε συνθήκες δημοκρατίας, όσο η βασική στόχευση αυτής της προκήρυξης που έστειλαν στο Ποντίκι από τον Επαναστατικό Αγώνα: η διάχυση του φόβου στο πολιτικό σύστημα, η διάχυση του φόβου στην κοινωνία.

Δεν είναι πέντε γελοίοι τύποι των Εξαρχείων. Δεν είναι αστεία υπόθεση. Μπορεί, όταν αποκαλυφθούν, να αποδειχθεί ότι είναι κι αυτοί κορυφές του ιδεολογικού Κιθαιρώνα του αναρχισμού, όπως ο Χριστόδουλος Ξηρός, ή βαθείς αναλυτές των κοινωνικών φαινομένων, όπως ο Τζωρτζάτος ή ο Τσελέντης. Αλλά μέχρι να αποκαλυφθούν, δεν είναι ούτε αδιάφοροι ούτε περιφρονητέοι. Ξέρουν τι θέλουν. Θέλουν οι υπουργοί να αποφασίζουν υπό το κράτος του φόβου για τη ζωή τους. Θέλουν οι δικαστές να αισθάνονται πως επικρέμαται γι’αυτούς μια φασματική δαμόκλειος σπάθη και να εικάζουν τις προτιμήσεις εκείνων που την κρατούν.
Θέλουν να χτυπούν συμβολικά: την αμερικανική πρεσβεία, επειδή ο Μπους έκανε πόλεμο στο Ιράκ, και το ελληνικό κοινοβούλιο, όπως απειλούν στην προκήρυξη, επειδή υπάρχει δημοκρατία στη χώρα και διανοείται να τους καταδιώκει ως εχθρούς της. Θέλουν δηλαδή να έχουν στο στόχαστρο του RPG τους ανά πάσα στιγμή και τις τρεις εξουσίες, που το πολίτευμα τις απαιτεί χωριστές και εκείνοι τις συνοψίζουν σε ένα φονικό όπλο. Αυτή είναι η πιο βασική, η πιο θεμελιώδης, η πλήρης και οριστική άρνηση της δημοκρατίας.


Θέλουν να πεισθεί η κοινή γνώμη πως για τις πιθανές ατέλειες ή τις πιθανές ολιγωρίες της δημοκρατίας, της αμερικανικής ή της ελληνικής, υπάρχουν κάτι αόρατοι ζορρό με ρουκέτες, που μπορούν πάλι να επιβάλουν για μια 20ετία το δικό τους νόμο του φόβου, της απειλής, της ελέω πυροβόλου μοναρχίας της αναρχίας.

Φοβάμαι ότι αυτή η προκήρυξη δεν είναι μια προκήρυξη σαν όλες τις άλλες. Μια τέτοια απειλή δεν μπορεί να σκιάζει την ώριμη ελληνική δημοκρατία. Η παράδοσή τους στη Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο ζήτημα αρχής – είναι πια και αίτημα και πολιτική ανάγκη.