For the sake of the game

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου – και παίρνουμε μια πρώτη γεύση. Αυτό θα παρακολουθήσουμε από εδώ και πέρα – δηλαδή μια φυσιολογική κατάσταση των πραγμάτων. Τα γράδα θα ανέβουν, όπως ανέβηκαν ήδη. Θα δούμε επιθέσεις και απαντήσεις, κινήσεις και αντιδράσεις, διαρροές και ξεσπάσματα οργής. Θα δούμε (αρχίσαμε κιόλας) το είδος του πολιτικού παιχνιδιού που περιμένει κανείς όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης.

Οι τελευταίες αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ αποκαθιστούν μια βασική πολιτική ισορροπία. Πρώτα από όλα εσωτερική: αυτό αφορά το κόμμα, αλλά όχι μόνο. Θα υπάρχει στο εξής μια ορατή ομάδα που θα ασκεί την κοινοβουλευτική κυρίως αντιπολίτευση – είναι στοιχειώδες αλλά το είχαμε σχεδόν ξεχάσει ότι για ένα κόμμα στην αντιπολίτευση το βασικό πεδίο άσκησής της βρίσκεται φυσικά στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Η ισορροπία δεν αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά το σύστημα, εφόσον λειτουργήσει. Οι υπουργοί θα αισθάνονται πως οι κινήσεις τους θα τύχουν μιας κάπως συστηματικής παρακολούθησης και κριτικής. Και πέρα από αυτό: οι υπουργοί θα αισθάνονται πως εάν χρειαστεί να γίνουν ενέργειες για τη διασφάλιση συναίνεσης στο ένα ή το άλλο θέμα, έχουν απέναντί τους συνομιλητή, έχουν κάποιον στον οποίο να απευθυνθούν γνωρίζοντας ότι πράγματι εκφράζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πράγματι θα είναι εκεί, κατά τεκμήριον, και την επόμενη μέρα.
Η αναβάθμιση της ποιότητας της πολιτικής αναμέτρησης δεν θα περιορίσει μόνο το φαινόμενο της επίπλαστης συναίνεσης που προέκυπτε ως αποχαύνωση για μια ολόκληρη περίοδο όπου κανείς δεν ήξερε ποιος έχει ποια θέση. Είναι επίσης εγγύηση μιας πραγματικής συναίνεσης όταν και όπου χρειάζεται, αφού δημιουργεί τη βασική της προϋπόθεση, την ύπαρξη δύο πραγματικών πολιτικών συστημάτων που να λειτουργούν.

Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν πως οι οργανωτικές αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ και η πολιτική τους ενεργοποίηση λύνουν το πρόβλημα της ταυτότητας ή της φυσιογνωμίας του κόμματος. Ούτε εγγυώνται πως η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να δώσει κάποιο περιεχόμενο στις υπεσχημένες μεταρρυθμίσεις. Αλλά σηματοδοτούν (μια και η μπάλλα είναι των ημερών) τη μετάβαση από την κατάσταση του Ολυμπιακού στην κατάσταση της ΑΕK. Aπό το να κλαις το εισιτήριο, στο πραγματικό παιχνίδι. Εκεί όπου υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ, όμως κανείς δεν προκρίνεται πριν παιχτεί, όπου ιδρώνουν οι φανέλες και –πάντως- το ματς βλέπεται και οι θεατές έχουν λόγο να πηγαίνουν στο γήπεδο. Ή στην κάλπη...