Είμαστε όλοι Ολυμπιακοί...

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου – και είναι τυχαίο, ή όλοι έχουν προσαρμοστεί στο μοντέλο του Ολυμπιακού; Μια ομάδα αρκετά καλή ώστε να μην έχει αντίπαλο στο εσωτερικό, μια ομάδα αρκετά κακή ώστε να μην είναι αντίπαλος όταν περνάει τα σύνορα.

Σύνορα υπάρχουν για όλους. Άλλα είναι φυσικά, άλλα τα βάζουν οι ίδιοι. Όλοι δείχνουν ευχαριστημένοι με μικρές νίκες που τους διασφαλίζουν ότι δεν θα χειροτερέψει κάτι σε σχέση με πέρυσι, έχοντας η χώρα, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και (φυσικά) ο Ολυμπιακός εγκαταλείψει κάθε φιλοδοξία ή ελπίδα πως μπορεί τα πράγματα να γίνουν καλύτερα, πως μπορεί να αλλάξουν κατηγορία και να παίξουν ξανά όπως έπαιζαν –η χώρα, όχι ο Θρύλος- πριν από κάποια χρόνια σε αυτό που στην ποδοσφαιρική ορολογία αποκαλείται «ευρωπαϊκά σαλόνια».

Μικρή αλλά περιχαρακωμένη, πτωχή πλην τιμία, ασφαλής πλην στη γωνία: αυτό είναι το όραμά μας για την ομάδα και την Ελλάδα. Μας αρκεί να κερδίζουμε στο εσωτερικό.

Δείτε ας πούμε την κυβέρνηση. Τι θέλει ο Σόλιντ της – ακλόνητος που το λέει και το όνομα; Να κερδίζει στο εσωτερικό. Να διασφαλίζει στην παράταξη ότι θα παραμείνει στην εξουσία όπου την έφερε μετά από πολλά-πολλά χρόνια. Έχεις τώρα όρεξη για Χάγη, για grande politique και για μπλεξίματα με πρωτοβουλίες. Άστα κατά μέρος. Βάλτα στο ράφι, που έλεγαν και το παλιό σύστημα. Κάνε εδώ παιχνίδι κέντρου, φάε χρόνο στο σημαιάκι του κόρνερ, πέτα όποτε μπορείς τη μπάλα στην εξέδρα, κάνε δήθεν πως θα πάς για επίθεση και άλλαζε μπαλιές αβέρτα – κανείς δεν θα γιουχάρει από την εξέδρα γιατί ο κόσμος στο γήπεδο (αλλά και στις κάλπες, όπως είναι γνωστό) δεν πηγαίνει για να δει μπάλα. Πηγαίνει για να δει την ομάδα να κερδίζει κι αφού προκρίνεσαι με λευκή ισοπαλία ποιος έχει όρεξη για θέαμα και κινδύνους;

Κανείς, ούτε ο αντίπαλος. Δεν βλέπεις το ΠΑΣΟΚ; Ήταν φανερό πως η ομάδα ήταν ναυάγιο. Δεν περνούσε μπαλιά, είχαν τη μπάλα στα πόδια και δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Τι αποφάσισε ο Σόλιντ τους - που είναι και γνήσιο σκανδιναβικό μοντέλο; Να κατεβάσει τους έμπειρους της παλαιάς εσοδείας. Το παίγνιο το ξέρουν, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όπως το ήξεραν και πριν από δέκα κι από είκοσι χρόνια. Αλλά τα πόδια έχουν βαρύνει. Γκέλες δεν θα γίνουν, αλλά όλοι ξέρουν πως δεν μαθαίνουν καινούργια συστήματα παλιοί παίκτες. Θα παίξουν ευπρεπώς αλλά σκορ πρόκρισης δεν φαίνεται – οι οπαδοί είναι ευχαριστημένοι που δεν θα βλέπουν να διασύρεται η φανέλα, αλλά δεν ελπίζουν και σε ανατροπή.

Μέσα πάμε καλά. Αυτό το σύνθημα δονεί την εξέδρα. Και της εγγυάται ότι στην εξέδρα και θα μείνουμε. Καλά δεν είναι και με το πρωτάθλημα στην Ελλάδα; Τι τα θες τα Τσάμπιονς Ληγκ και τα Ουέφα;

Όπως την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου, είμαστε όλοι Ολυμπιακοί. Ή μας έχουν κάνει;