Ολυμπιακή τηλεφωνία

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου – και ο κ. Ρουσσόπουλος το είπε καθαρά. Εάν δεν γίνουν οι αλλαγές που θέλει η κυβέρνηση –ιδιωτικοποίηση λέγεται αλλά υπάρχει μεγάλη λεξιλογική ευαισθησία και η λέξη ιδιωτικοποίηση είναι προγραμμένη από το κυβερνητικό λεξικό-

Εάν δεν γίνουν οι αλλαγές λοιπόν, τότε –κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο- ο ΟΤΕ θα γίνει νέα Ολυμπιακή. Τι σημαίνει Ολυμπιακή; Σημαίνει, φαντάζομαι, ότι στο μέλλον θα έρθει κάποιος πρωθυπουργός θα πάει σε κάποια Έκθεση Θεσσαλονίκης και θα πει απερίφραστα: ο ΟΤΕ με τη σημερινή του μορφή δεν μπορεί πια να λειτουργεί. Θα περάσει, τότε, ένας ευτυχισμένος χρόνος, θα αρχίσει ένας δεύτερος ευτυχισμένος χρόνος και ο Πρωθυπουργός, ο ίδιος –τότε δεν θα έχει αλλάξει- θα έχει πια ξεχάσει τον ΟΤΕ. Τα τηλέφωνά του θα λειτουργούν κανονικά, θα εξακολουθεί να έχει χασούρα, θα έχει βαρεθεί ακόμη και η Κομισιόν να ασχολείται με το τυμπανιαίο πτώμα του και κανείς δεν θα ασχολείται με το θέμα.

Αλλά αυτή η μελλοντική κυβέρνηση θα είναι μεταρρυθμιστική. Τότε θα εμφανιστεί ξαφνικά και με μια τροπολογία δεν θα πει τίποτα για εκείνο τον μελλοντικό ΟΤΕ. Θα αποφασίσει όμως να δώσει νύκτωρ σε ιδιώτες την Ολυμπιακή – η οποία φυσικά σε εκείνο το μακρινό, θολό και αδιευκρίνιστο μέλλον, θα έχει εξυγιανθεί, θα πετάει στην ώρα της και θα προσφέρει άψογο σέρβις, υψηλή ποιότητα και άλλους ιπτάμενους λαγούς με φτερά-πετραχήλια που μόνο οι δημόσιες επιχειρήσεις μπορούν να προσφέρουν και σε άλλους εκτός από τους υπαλλήλους τους.

Αυτά, βέβαια, συμβαίνουν μόνο στο χώρο της φαντασίας. Αλλά αφού η σημερινή πραγματική κυβέρνηση δεν θέλει να γίνει ο ΟΤΕ νέα Ολυμπιακή, μπορεί κάποιος να εξηγήσει γιατί επείγεται να απαλλάξει το κράτος μάνι-μάνι από τον ΟΤΕ και δεν κάνει τίποτα για την Ολυμπιακή, που είναι πολύ μικρότερης εμβέλειας, πολύ μακρότερης διάρκειας πρόβλημα και ασφαλώς δεν έχει το συμβολικό πολιτικό βάρος που κουβαλάει μαζί του ο ΟΤΕ;

Και εν τέλει οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μια πολιτική που δεν απέρριψαν ούτε και αριστερά κόμματα, όπως οι Εργατικοί του Μπλαιρ και οι Σοσιαλιστές του Θαπατέρο. Αλλά ως πολιτική, διακηρυγμένη, καθαρή και επίσημη. Όχι ως ένοχη κίνηση στη ζούλα ένα βράδυ για το ένα, που μπορεί και να έχει κέρδη, και σφυρίγματα αδιάφορα για το άλλο, ανάλογα με την ενδοκυβερνητική ζυγαριά.