Friday, December 5, 2008

Χωρίς ανάχωμα

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου – και στην εξεταστική φάνηκε καθαρά. Υπάρχουν μεγάλες αναλήψεις ψηφοφόρων από τη Νέα Δημοκρατία και ύποπτες καταθέσεις τους στο γκρίζο λογαριασμό της αδιευκρίνιστης ψήφου, αλλά και τα πράσινα ταμεία του ΠΑΣΟΚ.

Το Βατοπέδι και η Μέτρον Ανάλυσις δίνουν μια εικόνα σχεδόν αλληλόχρεων λογαριασμών. Κάθε αποκάλυψη για μοναχό που πήγαινε στην τράπεζα και σήκωνε δυο-τρεις σακούλες μετρητό είναι και ένα τοις εκατό. Κάθε φορά που ένας από τους υπουργούς προσέρχεται στην Εξεταστική και δίνει στεγνά τους προκατόχους και τους διαδόχους, τους προϊσταμένους και τους υφισταμένους του για να γλιτώσει έναν όλο και πιο προσωρινό θώκο, άλλο ένα τοις εκατό χαμένο για το κόμμα του στις σφυγμομετρήσεις. Κάθε συμβόλαιο της κας Πελέκη που έρχεται στο φως είναι «συμβόλαιο με το λαό»: δίνει έναν ακόμη βουλευτή στην αντιπολίτευση, κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση. Και να δεις που στο τέλος τα συμβόλαια της κας Πελέκη μπορεί να μετρηθούν και να βρεθούν περισσότερα από 151.

Πρέπει πια να είναι κανείς εμπλεκόμενος υπουργός για να μην βλέπει ότι το περίφημο ερώτημα εάν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες στην υπόθεση έχει εκμετρήσει το ζην, γιατί η απάντηση που έχει ήδη δώσει οριστική και τελεσίδικη η κοινωνία δεν σηκώνει ούτε αμφισβητήσεις, ούτε εκπτώσεις, ούτε διαπραγματεύσεις. Το ερώτημα πια δεν είναι «εάν» θα ζητήσει συγγνώμη ο κ. Καραμανλής, αλλά πότε και με ποιόν τρόπο. Αν, δηλαδή, έχει ακόμη το περιθώριο να το κάνει με καθαρό και πειστικό τρόπο και να συγκρατήσει κάπως το τσουνάμι της οργής, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αρνητική ψήφο, σε ψήφο καταδίκης και τιμωρίας, ή εάν θα το κάνει και αυτό με τη χαρακτηριστική καθυστέρηση που επιδεικνύει στα ανακλαστικά του μετά το καλοκαίρι.

Ουδέτερο σενάριο δεν υπάρχει. Η καθυστέρηση δεν θα μηδενίσει απλώς το αποτέλεσμα. Εάν έρθει όταν πια θα έχουν εντελώς κλείσει τα αυτιά τους οι ψηφοφόροι, ο ήχος της συγγνώμης θα χτυπήσει στον τοίχο της αδιαφορίας και θα επιστρέψει εκκωφαντικός ως ήχος αποδοκιμασίας, ήχος απόρριψης. Η διατήρηση του προβαδίσματος του κ. Καραμανλή στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία δείχνει πως διατηρεί μια προσωπική απήχηση. Το γεγονός αυτό στη σημερινή συγκυρία είναι πρόκληση μάλλον παρά πλεονέκτημα. Γιατί εάν οι όσες ελπίδες έχουν απομείνει στηρίζονται στην προσωπική αίγλη του Πρωθυπουργού και, εάν λίγη ακόμη χρονοτριβή εξαντλήσει τα τελευταία ρινίσματα υπομονής, τότε ποιο άραγε θα είναι το ανάχωμα για τον κ. Καραμανλή; Και, εάν όχι ο κ. Καραμανλής, ποιο θα είναι το ανάχωμα για την παράταξή του;

5 comments:

Giannis said...

Ζω στο εξωτερικό, εδώ και 2 χρόνια, και ήτανε μια απόφαση που είχε να κάνει με εύρεση επαγγέλματος σε αυτά που σπούδασα στην Ελλάδα.

Και εδω που βρίσκομαι, υπάρχουνε σκάνδαλα,αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Εδώ τιμωρούνε πρώτα παραδειγματικά και μετά ζητάνε συγνώμη.

Τι να την κάνω την συγνώμη όταν τους καλύπτει από την πρώτη στιγμη? χωρίς στην τελική να τους τιμωρεί? Ο πρωθυπουργός έπρεπε να τους βγάλει σε αργία τους υπουργούς του μέχρι να καθαρίσει το όνομα τους και μετά να τους επαναφέρει, αν αποδύξουν οτι είναι τίμιοι και σωστοί.

Νομίζω οτι στην Ελλάδα έχει χαθεί κάτι που μας χαρακτήριζε σαν λαό, το φιλότιμο.

Δηλαδή από εδώ και πέρα ετσι θα παει?

Έπεσε το Πασοκ λόγω σκανδάλων. Ανέβηκε η Νδ εκμεταλυόμενη τη σκανδαλολογία. Κέρδισε 2 εκλογές, και τώρα πέφτει λόγω νέων σκανδάλων. Το Πασόκ εκμεταλευόμενο τη νέα σκανδαλολογία φαίνεται να κερδίζει τις εκλογές για να συνεχίσει και αυτό με νέα σκάνδαλα (συγνώμη αλλά όσοι ήτανε με το Σημίτη, είναι τωρα και με το Γίωργο)και η ζωή συνεχίζεται!

Σαν το θρίλερ στο δρόμο με τις λεύκες μοιάζει!!!
Oh my god!

Anonymous said...

Εμείς διαλέγουμε, αυτούς που μας αξίζουν!

Fivos Karzis said...

Γιάννη,

συμφωνώ στα περισσότερα, αλλά δεν νομίζω ότι είχαμε περίσσεμα φιλότιμο και κάπου το χάσαμε. Μάλλον θέλαμε να λέμε και κάποιοι να νομίζουμε ότι είχαμε φιλότιμο, ενώ έχουμε αποδειχθεί διαπρεπείς στο μαυραγοριτισμό, την αντιπαροχή, την καταστροφή του περιβάλλοντος και, κυρίως, την απαλλαγή του εαυτού μας από κάθε ευθύνη.
Δεν ξέρω πού ζεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι η κεντρική διαφορά των σκανδάλων μεταξύ Δύσης και Ανατολής, με την Ελλάδα στο θέμα αυτό να βρίσκεται σαφώς στα ανατολικά, είναι η διάχυσή τους στη βάση της κοινωνίας, στις στοιχειώδεις καθημερινές συναλλαγές και, επιπλέον, όταν αποκαλύπτεται η διαφθορά ότι γίνεται αποδεκτή ως ανεκτή συμπεριφορά με το αιτιολογικό ότι και οι ισχυρότεροι το ίδιο κάνουν, οπότε νομιμοποιοιύνται όλοι. Και ψηφίζουν αυτούς που θα τους νομιμοποιήσουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι εν τέλει οι ασθενέστεροι είναι οι ριγμένοι στο ισοζύγιο.

Theodore said...

Ετσι ειναι.Οι απο πανω, για να μεινουν στην ησυχια τους στο να κλεβουν ,αφηνουν και τους απο κατω να κλεβουν κι αυτοι.Λιγα βεβαια κλεβουν οι χαχολοι, αλλα πρωτον, ειναι πολλα συνολικα, και δευτερον, διαμορφωνεται μια ατμοσφαιρα συνενοχης και αρα ανοχης,γιατι δεν μπορουν να φωναξουν στεντορεια,ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ,οπως ο Ηλιοπουλος στην γνωστη και απιθανη ταινια.

Eva L said...

Thanks for a ggreat read