Προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου – ημέρα των παρθένων, επομένως δεν γιορτάζει κανείς. Αντιθέτως: κάθε μέρα και πιο βαθιά στην οδό της απωλείας. Τόσο άγρια, τόσο επιθετικά, τόσο ασφυκτικά, που και να θέλεις (αν κανείς μας θέλει πια) είναι αδύνατο να ξεφύγεις.

Η Ελλάδα, αρκετό καιρό τώρα, εκδίδει μόνον τριετή ομόλογα. Δεν εκδίδει πενταετή. Γιατί; Οι υποψιασμένοι λένε πως εάν τολμούσαμε να εκδώσουμε πενταετή, το άνοιγμα σε σχέση με το γερμανικό επιτόκιο θα ξεπερνούσε τις δύο ποσοστιαίες μονάδες. Δηλαδή, περίπου διπλάσιο επιτόκιο σε σχέση με αυτό που δανείζεται η Γερμανία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρακτικά, από την άποψη της δανειοληπτικής αξιοπιστίας, η Ελλάδα δεν ανήκει στην ΟΝΕ. Οι αγορές μας έδιωξαν από την ευρωζώνη.

Οι πρώτες μεγάλες ελληνικές εταιρείες αρχίζουν να προσαρμόζονται σε συνθήκες κρίσης. Ευγενική διατύπωση. Πρακτικά: απολύσεις. Ήδη 200 μαζεμένες σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας. Και ακόμη δεν ξέρουμε την έκταση της κρίσης στην πιο ευαίσθητη και την πιο μεγάλη ελληνική βιομηχανία: τον τουρισμό.

Τα διεθνή χρηματιστήρια συνεχίζουν την πορεία στην άβυσσο. Κολοσσοί, όπως η Τζένεραλ Μότορς, οδηγούνται σε μια αδιανόητη έως χθες χρεωκοπία.

Πριν από λίγες ώρες, δημοσιοποιήθηκε μια έκθεση από το σύνολο των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών για τις διεθνείς τάσεις από σήμερα έως το 2025. Συνοπτικά: Η πιθανότητα παγκόσμιων διενέξεων για τα τρόφιμα και το νερό αυξάνει, η σημερινή χρηματιστηριακή κρίση είναι μέρος μιας γενικότερης αναδιάταξης του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, ΗΠΑ Ινδία και Κίνα θα είναι οι ισχυρότερες χώρες του κόσμου στο άμεσο μέλλον, το πέρασμα στην τεχνολογία που δεν θα βασίζεται στο πετρέλαιο θα έχει ολοκληρωθεί, και ο ρόλος του δολλαρίου θα έχει συρρικνωθεί.
Η εποχή των μεγάλων ανακατατάξεων, ίσως μια δεύτερη φάση της εποχής των μεγάλων αναταράξεων.

Που πάει το ελληνικό καραβάκι σε αυτή την επερχόμενη θύελλα; Είμαι βέβαιος για τα ερωτήματα που θα κυριαρχήσουν. Ζήτησε ο Κουκουβίνος λεφτά από τον Πάπιστα για να μη δημοσιεύσει το ρηπόρτ; Γιατί δεν ρώτησε ο Παπακωνσταντίνου τον Πάπιστα εάν είχε μια κόπια στα χέρια του; Διάβασε η Αζέλ τους πίνακες και τι συνεπέρανε για τις επιπτώσεις στην κίνηση των σκυλάδικων ο Καραμπέρος;

Είδα χτες το βράδυ, όπως πολλοί ακόμη, τους γραμματείς των δύο κομμάτων εξουσίας να σφάζονται στο παραθύρι. Ούτε λέξη; Μα ούτε μια λέξη για όλα αυτά; Δεν λέω πως τους ρώτησαν και δεν απάντησαν. Αλλά κι εκείνοι, προπονημένοι στο άλλα σε ρωτώ κι άλλα μου λες, ίχνος ενδιαφέροντος δεν είχαν πέρα από την πολιτική χρέωση του Βατοπεδίου και την αναζήτηση μιας τριχιάς για απόδραση από την πολιτική κόλαση; Ίχνος;

Στο τέλος, λέει ο πρωθυπουργός, το ερώτημα θα είναι «ποιος μπορεί να μας βγάλει από την κρίση». Για όσους είδαν τη συζήτηση των δύο γραμματέων, η απάντηση είναι πως θα χρειαστούμε ένα θαύμα. Δηλαδή πάλι θα πέσουμε στην ανάγκη του Εφραίμ…