Τετάρτη 26 Νοεμβρίου – και ο Εφραίμ έχει κάνει σχολή. Το ιταμό ύφος, η αλαζονεία, η έπαρση, η υπεροψία είναι πια κουστούμι όσων πιστεύουν ότι είναι ισχυροί, είτε με τα δικά τους κόλλυβα είτε με ξένα, είτε επίγεια είτε επουράνια.
Όπως είναι γνωστό πριν από δυο χρόνια ο κ. Αλογοσκούφης είχε έναν αγαπημένο επενδυτή. Λεγόταν Ανδρέας Βγενόπουλος. Ο υπουργός Οικονομίας έβλεπε χρήμα με ουρά. Για την ακρίβεια, έβλεπε μόνο το χρήμα και όχι την ουρά. Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο. Μετά ο επενδυτής, με το άφθονο ρευστό που του εξασφαλίζει η εκπροσώπηση των κρατικών (ξαναλέω: κρατικών) κεφαλαίων από τα πετροδολλάρια του Ντουμπάι, αποφάσισε να πολιορκήσει με όρους αγοράς τη δεύτερη ελληνική επιχείρηση και να την αρπάξει μέσα από τα χέρια της κυβέρνησης. Είναι το είδος της άγριας αγοράς που σήμερα καταδικάζεται από τις εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα, ήταν το είδος της εξαγοράς (με ασφαλώς βαρύτατη ευθύνη του υπουργού Οικονομίας) που θα εξευτέλιζε το ελληνικό κράτος και θα επέβαλλε ως αποκλειστικό κριτήριο το χρήμα.
Δεν συνέβη. Ο κ. Αλογοσκούφης, αργά και στραβά, του στέρησε το λάφυρο του ΟΤΕ. Και ο παλιός αγαπημένος επενδυτής, έγινε ανελέητος εχθρός. Τότε, όταν τον είχαν κατηγορήσει –μάλλον αδίκως πρέπει να πω- τα κόμματα ότι έβγαλε «αέρα» από τη μεταβίβαση των μετοχών του, είχε κάνει μια παρτίδα μηνύσεις στον Τσίπρα και τον Παπανδρέου. Σήμερα, έγινε ευπρόσδεκτος συνομιλητής του αρχηγού της αντιπολίτευσης, επειδή συμβαίνει να αντιτίθενται και οι δύο στο πακέτο των 28 δις για τις τράπεζες. Ο κ. Βγενόπουλος δεν ήθελε να δοθεί ρευστότητα, όπως έκαναν όλες, μα όλες, οι άλλες χώρες που το τραπεζικό τους σύστημα κλυδωνίστηκε. Τις ήθελε να στεγνώσουν, γιατί αυτός είχε πετρορευστότητα, πιθανόν για να έρθει αύριο σωτήρας εκείνος, αντί του κράτους, και να πάρει ένα-δυο τεφαρίκια κοψοχρονιά. Και να γίνει η Ελλάδα θεματοφύλακας των χρηματοοικονομικών του Ντουμπάι. Ευγενές και θεμιτό για τους ντουμπαϊνούς και τους εκπροσώπους τους. Για εμάς όμως;
Και αφού δεν έγινε, ο κ. Βγενόπουλος είναι τόσο εκνευρισμένος όσο δεν ήταν ούτε με το Βαρδινογιάννη για τον Παναθηναϊκό, πριν γίνει πολυμετοχικός και ανοίξει ο δρόμος προς την ανόρθωση – της ομάδας εννοώ… «Υπάρχουν», μας είπε χτες, «πολιτικοί ανεπαρκείς για να αντιμετωπίσουν την κρίση». Και σε μια απίστευτα ιταμή αποστροφή πρόβλεψε πως αύριο θα έρθουν κάποιοι κοινοτικοί και θα πουν «Τζορτζ, κάτι δεν κάνατε καλά». Ο Τζορτζ πολλά δεν έκανε καλά. Αλλά μπορεί να θυμίσει στον Άντριου ότι ένας Νικολά και μια Άγκελα είχαν στην ατζέντα ειδικής συνόδου κορυφής τη στεγανοποίηση των οικονομιών τους από sovereign funds, από κρατικά επενδυτικά κεφάλαια που ήθελαν να σαρώσουν την παραγωγική βάση της Ευρώπης, επειδή φαινόταν ήδη μια συγκυρία έλλειψης κεφαλαίων. Ούτε διανοήθηκαν να αφήσουν τις τράπεζές τους έρμαια ή να τις βγάλουν σε δημοπρασία στα Εμιράτα.
Είπε και κάτι ακόμη ο κ. Βγενόπουλος. Ότι είναι λαϊκισμός να μιλάμε για υπερκέρδη των τραπεζών όταν το περιθώριο κέρδους έχει πέσει στο 2%. Με διαφορά λεπτών της ώρας συνέβησαν τα εξής δύο. Πρώτον, η Alpha Bank ανακοίνωσε κέρδη μισό δις ευρώ για το εννεάμηνο, μαζί με ένταξη στο πακέτο. Και, δεύτερον, η Eurobank ανακοίνωσε μείωση του βασικού επιτοκίου για τα στεγαστικά κατά μισή μονάδα. Άθλιοι λαϊκιστές.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment