Ψηφίζοντας για τον πλανήτη

Τρίτη 4 Νοεμβρίου – και αυτή η ψήφος είναι δική τους και δική μας.

Σήμερα ψηφίζουν οι Αμερικανοί. Αυτή είναι και η μόνη διαφορά μαζί μας. Ότι εκείνοι έχουν ψήφο. Κατά τα άλλα, αυτές οι εκλογές μας αφορούν εξίσου. Γιατί σήμερα οι Αμερικανοί δεν ψηφίζουν μόνο για την Αμερική. Ψηφίζουν για όλους, ψηφίζουν για όλο τον κόσμο.

Η εποχή Μπους έχει τελειώσει έτσι ή αλλιώς. Ακόμη και στη στατιστικά εντελώς απίθανη πια περίπτωση να δούμε μια εκλογική ανατροπή της τελευταίας στιγμής, ο Μακέιν δεν είναι Μπους. Αντίθετα: υποχρεώθηκε να βάλει στο προεκλογικό πανηγύρι τη Σάρα (ένα θηλυκό, νεαρό υστερόγραφο της εποχής Μπους-Τσένι) ακριβώς για να κινητοποιήσει τη σκληρή βάση του κόμματός του που τον έβλεπε με μισό μάτι. Μια τέτοια εκλογή, όμως, θα στερούσε από τη σημερινή ψηφοφορία το βασικό συμβολικό χαρακτήρα της. Της τιμωρίας, της αυτοκριτικής και της κάθαρσης.

Οι Ρεπουμπλικανοί θα χάσουν όχι επειδή επέλεξαν την πολιτική συνέχεια του Μπους, αλλά επειδή το κόμμα τους δεν μπορεί παρά να χρεωθεί πολιτικά μια 8ετία που έφερε τη χώρα και τον κόσμο στο χείλος της αβύσσου. Μια 8ετία που σηματοδότησε την κυριαρχία ακραίων, εξτρεμιστικών στοιχείων, όχι πολύ διαφορετικών στον τρόπο σύλληψης του κόσμου με τους φονταμενταλιστές που προσδιόρισαν ως κέντρο του περίφημου «άξονα του κακού». Η ψήφος των Αμερικανών, ιδιαίτερα εάν όπως πολλοί προβλέπουν αποκτήσει χαρακτήρα σαρωτικό υπέρ του Ομπάμα, θα έχει το νόημα της συναίσθησης ενός λαού για τα δεινά που σώρευσε η δική του επιλογή.

Ο Ομπάμα έχει ένα μεγάλο συμβολισμό. Την ανατροπή των στερεοτύπων. Επειδή ακριβώς την αντιπροσωπεύει στο εσωτερικό, μπορεί να την υπηρετήσει προς τα έξω. Ο Ομπάμα μπορεί να είναι το πρόσωπο της κάθαρσης της Αμερικής από το βαρύτατο πολιτικό αμάρτημα, που ήταν η απόπειρα εγκαθίδρυσης ενός μονοπολικού κόσμου στη βάση της στρατιωτικής ισχύος. Ο Ομπάμα μπορεί να διαπεράσει τον τοίχο της δυσπιστίας που προκαλεί η ιδιότητα του «Αμερικανού» σε ένα γιγαντιαίο τμήμα της υφηλίου και του πληθυσμού της. Ο Ομπάμα μπορεί επίσης να απαλλάξει από τις ενοχές της την άλλη, την πρωτοπόρα, τη φιλελεύθερη, τη δημοκρατική Αμερική, αυτή που αισθανόταν ως προσβολή την εκπροσώπησή της από ό,τι πιο οπισθοδρομικό και φοβικό κρύβει στο βάθος της αυτή τη μεγάλη χώρα. Και μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία εξορθολογισμού στη διαχείριση της δύναμης, στη διαχείριση των πόρων, στην ανασύνταξη της οικονομίας, στην αναζήτηση συμμάχων στην ειρήνη και όχι στον πόλεμο, στην ανασυγκρότηση μιας αμερικανικής κοινωνίας κατακερματισμένης από την εκτόξευση των ανισοτήτων αδιανόητων μέχρι σήμερα ακόμη και για μια χώρα που έχει πλήρως ενσωματώσει την κουλτούρα της ανισότητας.

Ο Ομπάμα δεν είναι εγγύηση, αλλά ο Ομπάμα μπορεί να είναι η αρχή. Για όλους – παντού. Γι’ αυτό η ψήφος τους είναι ψήφος τους, αλλά η κάλπη τους είναι κάλπη μας.