Τελευταία ευκαιρία

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου – και τις επόμενες μέρες οι πολίτες της περιφέρειας θα δουν κάποιον που έχουν καιρό να δουν. Μετά από 14 μήνες από τις τελευταίες εκλογές, θα δουν τον Κώστα Καραμανλή σε περιοδεία. Τι σημαίνει περιοδεία Καραμανλή; Μπορείτε να αφήσετε τη φαντασία σας να οργιάσει. Κάτι μου λέει, όμως, πως όλοι το ίδιο εντέλει θα σκεφτούν.

Οι δυο μήνες που μεσολάβησαν από τις αρχές του φετεινού Σεπτέμβρη βαραίνουν στις πλάτες του πρωθυπουργού περισσότερο από τα πέντε χρόνια στην κυβέρνηση, περισσότερο από τα 12 χρόνια που έχει στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Καραμανλής αρχίζει τώρα να συνειδητοποιεί τι ακριβώς σηματοδοτεί η συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου, την οποία ο ίδιος σηματοδότησε με την απόφασή του να στηρίξει τους υπουργούς που αποδείχτηκαν απελπιστικά έκθετοι στα μάτια της κοινής γνώμης και να ταυτιστεί μαζί τους, πριν υποχρεωθεί σε αναδίπλωση και εγκατάλειψη.

Το βάρος της συγκυρίας είναι ακόμη μεγαλύτερο γιατί το πολιτικό κεφάλαιο που σπατάλησε διαδοχικά στις υποθέσεις Βουλγαράκη, Ρουσσόπουλου, Δαϊλάκη και Τατούλη, στην πιο μίζερη δηλαδή και αποκομμένη από το κοινό αίσθημα εσωστρέφεια, θα του ήταν πολύτιμο τώρα, για ένα εγχείρημα απείρως σημαντικότερο, την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ένα εγχείρημα που μπορεί να κρίνει ηγέτες και ηγεσίες.

Καθένας κρίνεται από τις επιλογές του. Πολύ πρόσφατα, λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, ο Γκόρντον Μπράουν αντιμετώπισε μια ανοιχτή ανταρσία βουλευτών και υπουργών του με στόχο, δηλωμένο δημόσια, την ανατροπή του. Έδιωξε έναν-δύο από την κυβέρνηση και, φυσικά, δεν διανοήθηκε να τους αποπέμψει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα ή από το κόμμα. Ο κ. Μπράουν έδωσε απάντηση ασκώντας πολιτική, αντιμετωπίζοντας τη μεγάλη κρίση και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη και των πολιτών και των βουλευτών του.

Μετά από δύο μήνες σε ημι-αφάνεια, διακεκομμένη μόνον για παρεμβάσεις οργής και μηνύματα σιωπητηρίου προς εσωκομματικές κακοφωνίες, που λίγο ενδιαφέρουν την ευρεία κοινωνία, ο κ. Καραμανλής κάνει το πρώτο βήμα. Εμφανίζεται. Κανείς δεν ξέρει εάν είναι αρκετά νωρίς ή πολύ αργά. Απλώς αυτή τη φορά είναι απολύτως προφανές σε όλους ότι εάν έχει κάποιο μήνυμα για το κόμμα του –για το Ζαγορίτη ή τον Τραγάκη, ή κάτι τέτοιο…- καλύτερα θα είναι να μην επιχειρήσει να το περάσει. Ουδείς ενδιαφέρεται. Αν πάλι θέλει να μιλήσει για την κρίσει, που όλους τους καίει, πρέπει να μιλήσει με τρόπο πειστικό για την ικανότητά του να οργανώσει την άμυνα μιας χώρας που εσφαλμένα πιστεύει πως πάλι κάτι θα γίνει τελευταία στιγμή και θα τη βγάλει καθαρή.

Για τον κ. Καραμανλή είναι μια ευκαιρία. Όχι μια οποιαδήποτε ευκαιρία. Η τελευταία ευκαιρία.