Monday, November 10, 2008

Το τέλος της εμπιστοσύνης

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου – και στην πολιτική είναι όπως στις τράπεζες. Το βασικό θέμα είναι η πίστη. Η αξιοπιστία.

Αυτό που κρατά όρθια μια τράπεζα δεν είναι ότι έχει άμεσα διαθέσιμα όλα τα χρήματα που της έχουν εμπιστευθεί οι καταθέτες της. Τέτοια τράπεζα δεν υπάρχει, προφανώς. Η λειτουργία τους στηρίζεται στην εμπιστοσύνη των καταθετών. Ότι δηλαδή ξέρουν πως εάν χρειαστούν τα δικά τους χρήματα, θα τα έχουν ό,τι ώρα θελήσουν. Και γι’αυτό δεν πάνε όλοι μαζί να κάνουν ανάληψη. Και γι’αυτό όσοι πάνε, βρίσκουν χρήματα.

Έτσι συμβαίνει και με τα κόμματα. Κανείς δεν πιστεύει πως ένας αρχηγός ή μια κυβέρνηση θα του ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα μαζεμένα ή ότι θα λύσει όλα τα προβλήματα της χώρας. Δίνει όμως την εμπιστοσύνη και την ψήφο του με την πεποίθηση ότι στα μείζονα για όλους ή σε κάποια που τον αφορούν άμεσα, θα βρει ανταπόκριση. Ότι το τελικό ισοζύγιο θα είναι θετικό. Όταν φοβηθούν, τρέχουν όλοι μαζί στο γκισέ – και εκεί αρχίζει ο πανικός. Που δεν έχει λογική – αλλά αυτό πια δεν έχει σημασία, γιατί δημιουργεί τη δική του δυναμική. Είναι αυτό ακριβώς που συνέβη στον κ. Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη. Για πρώτη φορά, οι πολίτες που τον εμπιστεύονταν επί πολλά χρόνια προσωπικά με τη σιγουριά που έχει κανείς για τραπεζικούς κολοσσούς, χωρίς αμφισβήτηση και χωρίς επιφύλαξη, είδαν μπροστά τους το ενδεχόμενο να έχουν κάνει λάθος.

Θυμηθείτε την περίπτωση της Northern Rock. Οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν την πρώτη εβδομάδα. Όλες έχουν αρκετά χρήματα για να καλύψουν τις αναλήψεις της πρώτης φάσης. Η τύχη τους κρίνεται το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Αν καταφέρουν όχι να δώσουν αρκετά, αλλά να πείσουν αρκετά, ώστε να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη, σώθηκαν. Αλλιώς είναι καταδικασμένες.

Η Νέα Δημοκρατία και, πρωτίστως, ο κ. Καραμανλής είχαν απόθεμα ένα μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο. Το Βατοπέδι ήταν η πρώτη εβδομάδα της κρίσης και το κεφάλαιο (διαβάστε όποια δημοσκόπηση θέλετε) εξανεμίστηκε. Η οικονομική κρίση και η υπόθεση των τραπεζών είναι η δεύτερη δύσκολη εβδομάδα που κρίνει τα πάντα. Τρίτη δεν υπάρχει.

3 comments:

Anonymous said...

Μα καλά δεν σού κάνει εντύπωση η σιωπή της ΟΤΟΕ;
Διάβασε σε παρακαλώ εδώ για να μην τα ξαναγράφω:
http://sofistis.wordpress.com/2008/11/11/111108/
Χαιρετώ Σοφιστής..

Anonymous said...

Δικαίως διερωτάται ο Σοφιστής για τη σιωπή της ΟΤΟΕ και δικαίως εξεγείρεται στο blog του. Έχει και πρόταση προς διακίνηση, λίγο ριζοσπαστική γι' αυτή την κατηγορία εργαζομένων, αλλά αν κάποτε πρέπει να εξεγερθούν κι αυτοί, τώρα είναι μια ωραία ώριμη ώρα.

Anonymous said...

Φοβουνται τα έρμαα!