Παρασκευή 29 Μαΐου – και ήταν ένα πραγματικό ντέρμπυ. Είχε πέντε καλούς παίκτες. Είχε καλή διαιτησία. Είχε πάθος και ένταση. Φαινόταν η σκληρή προπόνηση που είχε προηγηθεί. Είχε και σκληρά μαρκαρίσματα, και μερικά χτυπήματα εκτός φάσης. Είχε παραληρούντες οπαδούς και έσπασε τις καρδιές χιλιάδων τηλεθεατών που το παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα. Πήγαινε πόντο-πόντο έως το τέλος, καθένας είχε απαντήσεις στην πίεση. Και στο σήμα της λήξης, ο Ολυμπιακός (το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έγιναν όλα αυτά) ήταν ο νικητής. Προηγουμένως είχε δείξει το ντημπέητ.
Όσοι το είδατε, το είδατε. Δεν έχει άλλο. Αυτό ήταν και μας τελείωσε. Είναι εξαιρετικά απίθανο να δούμε ξανά τηλεμαχία αρχηγών με αυτό τον τηλεοπτικά ανιαρό και πολιτικά πρωτόγονο τρόπο, που συνιστά έμμεση αναγνώριση πως η πολιτική ηγεσία της χώρας είτε δεν μπορεί, είτε διστάζει να προχωρήσει σε ένα γνήσιο, ανοιχτό διάλογο, με το ρίσκο που ενέχει, μπροστά στους πολίτες. Πολίτες-τηλεθεατές; Έστω. Αλλά πάντως ενώπιόν τους, χωρίς μια ασπίδα τυπικών ρυθμίσεων και συμφωνιών, μια πανοπλία απέναντι στο απρόβλεπτο που να τους κάνει να μοιάζουν με αργοκίνητους, σιδηρόφρακτους ιππότες, λαθρεπιβάτες σε μια πολιτική που φοράει πια τη-σερτ και σε μια τηλεόραση εθιστική στα πλάνα του ενός δευτερολέπτου.
Κι αφού μάλλον δεν θα γίνει ξανά, ας ειπωθεί κι ένας καλός λόγος γι’ αυτό το πολυσυζητημένο και κατασυκοφαντημένο ντημπέητ. Δεν ξέρω πόσοι το είδαν, τώρα πια που δεν έχει και την αίγλη του άγνωστου. Το είδαν, όμως, όσοι θα ήθελαν να το δουν. Και αποφάσισαν εκείνοι αν θα το δουν ή όχι. Αμφιβάλλω εάν είναι πολλοί που η τηλεοπτική μονομαχία καθόρισε την ψήφο τους ή άλλαξε τις επιλογές τους. Δεν έχω όμως την παραμικρή αμφιβολία ότι, έστω τέτοιο, το ντημπέητ είναι καλύτερο από το να μην γινόταν. Αν η σύγκριση έγινε υπό δεδομένη και άκαμπτη γωνία, πάντως ήταν διαφανής και ανοιχτή στην κρίση των πολιτών.
Αυτό που δεν πρέπει να γίνει είναι η πίεση για αλλαγή των όρων να γίνει αφορμή για την αντικατάστασή του με ελκυστικότερες τηλεοπτικά και δημοσιογραφικά, αλλά πιο ύποπτες και ευάλωτες σε παρασκηνιακές συμφωνίες ρυθμίσεις. Καλύτερα αυτό το ντημπέητμ, παρά καθόλου ντημπέητ. Να μην δελεαστούν, δηλαδή, οι αρχηγοί και τα κόμματα και επιδιώξουν λάθρα την κατάργηση ή παράκαμψη της βασικής αρχής μιας τέτοιας τηλεοπτικής πολιτικής αναμέτρησης. Και η βασική αρχή είναι η δημόσια έκθεση και ευθεία σύγκριση. Τηλεδημοκρατία; Πείτε την έτσι αν επιμένετε. Αυτή, όμως, η δυνατότητα της άμεσης σύγκρισης μπροστά στην κάμερα χωρίς διαμεσολαβητές, σε απευθείας σύνδεση είναι δημοκρατία.
6 comments:
Εμαθα τι δηλωσες στο ραδιοφωνο μεσω του e-tetradio
Περαστικα ευχομαι...
Αυνανισου με το debate και ασε εμας να περναμε καλα με τους "ανυποφορους" AC/DC
Υπέστην το "debat" (γαλλιστί) από το ραδιόφωνο, επειδή εκείνη την ώρα οδηγούσα και παρατηρώ: 7 δημοσιοπαραγράφοι και 5 πολιτικάντηδες εκτός θέματος ! Κυρίες και κύριοι Ευρωπαϊκές εκλογές έχουμε, όχι μικρο-πολιτικές εθνικές. Δεν μας ενδιαφέρουν τα μίζερα Ελληνοκεντρικά θεματάκια σας.
Λάθος τα μεταφέρανε στον οργισμένο Έισιντισάκια. Δεν είπες τίποτα μεμπτό για τους ροκάδες.
Κάποιου είδους πολιτισμένος διάλογος σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων θα πρέπει να γίνεται δημόσια από τα Μέσα όχι μόνο στις παραμονές των εκλογών, αλλά π.χ. σε ετήσια βάση, αντί για τις μάλλον ανούσιες "προ ημερησίας" συζητήσεις στη Βουλή. Ίσως περισσότερο θα βοηθάει κάτι τέτοιο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Φίλε ανώνυμε δεν είπε τίποτα για τους AC/DC. Απλά αντί για AC/DC επέλεξε Dire Straits λόγω ώρας να υποθέσω με την ατάκα: "Σας λυπηθήκαμε και δε βάλαμε AC/DC. (εάν δε με απατά η μνήμη μου)
@Οδυσσέας Ξένος
Μα τόσο καιρό ο ψευδεπίγραφος πολιτικός διάλογος σε τέτοιο μοτίβο δε διεξήγετο? Συνεπακόλουθο είναι και το debate να κινείται σε επίπεδα εθνικών εκλογών. Εδώ ο κος Παπανδρέου προσέδωσε δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις Ευρωεκλογές. Ευτυχώς που παραδέχτηκε αυτό που όλοι διακρίναμε ξεκάθαρα. Δε θα του πούμε και μπράβο όμως...
Το συμπέρασμα από τα σχόλια είναι ότι το πιο ενδιαφέρον προς συζήτηση θέμα που έχω θίξει σε αυτό το ιστολόγιο είναι το αν μου αρέσουν ή όχι (ΟΧΙ!) οι AC/DC. Ποιός να το φανταζόταν... θα αφήσω τα πολιτικά και θα ψάξω για δουλειά στο "Ποπ και Ροκ" (αλήθεια, υπάρχει ακόμα;;;)
Την καλύτερη δουλειά θα κάνατε. Βεβαίως κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Post a Comment