Φορο-λωρίδες

Παρασκευή 15 Μαΐου – και ζούμε ήδη την επόμενη μέρα της κάλπης. Μέχρι τις 7 Ιουνίου, που θα γίνουν οι ευρωεκλογές, η λέξη της επικαιρότητας θα είναι «ψήφος» - άντε το πολύ-πολύ «αποχή». Από τις 8 Ιουνίου, όμως, από νωρίς-νωρίς το πρωί, η λέξη της μέρας, της κάθε μέρας, για πολλές-πολλές μέρες, θα είναι «φόροι».

Είμαστε κιόλας εκεί. Σήμερα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων βρίθουν από εξαιρετικές ιδέες για τη μείωση της φοροδιαφυγής. Η πρώτη ιδέα είναι να εκπίπτουν οι αποδείξεις που ο τελευταίος αριθμός τους θα είναι ο ίδιος με εκείνον του Λαϊκού Λαχείου. Πρόκειται για καταπληκτική ιδέα, που θα μετατρέψει την κάθε ταμειακή μηχανή σε ένα είδος φρουτάκια και τη χώρα σε ένα τεράστιο Μον Παρνές. Είναι, δηλαδή, η βαλκανική εκδοχή του καπιταλισμού-καζίνο, πασπαλισμένη με επαρκή δόση εγχώριας «παντέντας». Η αίσθηση της γελοιότητας, βέβαια, δεν είναι το φόρτε αυτού του κράτους…

Μια άλλη ιδέα μαρσάρει πιο καλά. Να σταματάνε στο δρόμο ειδικά συνεργεία τα πολυτελή Ι.Χ., τις λιμουζίνες, τις Μαζεράτι και τις Καγιέν, που έχει πήξει ο τόπος, και να τους κάνουν όχι τροχονομικούς, αλλά φορολογικούς ελέγχους. Το έχεις δηλώσει; Αυτό το ξέρουμε από το «Τάξις». Τι άλλο έχεις δηλώσει, όμως, και μου θέλεις 8κύλινδρο στη Βασιλίσσης Σοφίας; Δεν είναι αναγκαστικά κακό. Η κατανάλωση, και μάλιστα η γκλίτερ και κιτς εκδοχή της, η αντιαισθητική σπατάλη προς κοινωνική προβολή, είναι πράγματι ασφαλής οδηγός προς τους φοροφυγάδες. Γιατί να ελέγχονται τυχαία και να μην διαλέγεις όσους οδηγούν τα περίφημα «τζιπ Κολωνακίου»;

Καταρχήν σωστά. Πού μπορεί κανείς να βρει δεκάδες τέτοια σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης και μαύρου χρήματος παρκαρισμένα, χωρίς να χρειάζεται να στήνεται στις γωνίες και να βάζει ενέδρες και μπλόκα στις διασταυρώσεις; Μα είναι πάρα πολύ απλό. Το χειμώνα στην Πειραιώς και την Ιερά Οδό, το καλοκαίρι στην Παραλιακή. Αρκεί να είναι νύχτα, κατά προτίμηση Παρασκευής ή Σαββάτου. Οι αρμάδες των θηριωδών και των πανάκριβων είναι όλες παρατεταγμένες έξω από τα κέντρα νυχτερινής εκτόνωσης των ιδιοκτητών τους. Εκεί η Εφορία, αν θέλει, μπορεί να τα βρει όλα παρκαρισμένα.

Αλλά εδώ είναι το θέμα. Παρκαρισμένα; Όχι. ΠΑΡΑΝΟΜΑ παρκαρισμένα. Στην κοινή των απάντων θέα, με την κοινή των απάντων προστασία. Με τους παρκαδόρους να τα οδηγούν και τους μπράβους να τα προστατεύουν. Και τους λαδωμένους κρατικούς λειτουργούς να προστατεύουν τους μπράβους. Φοβάμαι ότι θα δυσκολευτεί το κράτος αυτό, που δεν μπορεί να κόψει μια κλήση στα 4Χ4 των νυχτοπερπατημένων, να μας πείσει πως θα τους κάνει φορολογικούς ελέγχους και θα τους υποχρεώσει να περάσουν από το ταμείο του.

Και, βέβαια, η λύση (αν πραγματικά θέλει κανείς λύση) είναι πράγματι στην τεχνολογία, στο «Τάξις» και στις διασταυρώσεις. Υπάρχει η γνωστή πια πρόταση του Αλέκου Παπαδόπουλου: όλες οι πληρωμές πάνω από ένα ποσό να γίνονται υποχρεωτικά μέσω τραπεζικών λογαριασμών με παραστατικά. Για να γίνει κάτι τέτοιο, το κράτος δεν αρκεί να είναι πιεστικό – που κι αυτό δεν είναι απορριπτέο, εάν χρειαστεί. Πρέπει να είναι πειστικό προς τον πολίτη για το δίκαιο μιας ρύθμισης και την ισότητα της εφαρμογής. Ποιο κράτος θα είναι πειστικό; Το κράτος των λαδωμένων κομμάτων, των μαύρων ταμείων και της Ζήμενς;