Δευτέρα 4 Μαϊου – και ο Γιάννης Μανώλης είπε την αλήθεια, χωρίς περιστροφές, αλλά και χωρίς πλήρη αίσθηση του τι ακριβώς έλεγε: απόψε, παραδέχτηκε, δεν θα ψηφίσει κατά συνείδηση. Είπε την αλήθεια, επίσης, και για πολλούς άλλους συναδέλφους του, που δεν αναγνώρισαν δημόσια αυτή την πραγματικότητα. Απόψε, στην ψηφοφορία για την παραπομπή ή μη του Αριστοτέλη Παυλίδη δεν θα ψηφίσουν κατά συνείδηση. Θα ψηφίσουν για το εάν θέλουν εκλογές ή όχι. Θα ψηφίσουν για τη εξουσία. Θα ψηφίσουν για το κόμμα τους και τη στρατηγική του. Θα ψηφίσουν για το συμφέρον της παράταξης. Αλλά δεν θα ψηφίσουν με βάση τη συνείδησή τους.
Είναι απλό, είναι γνωστό, το ξέρουν και το αναμένουν όλοι. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά. Ότι το «δεν ψηφίζω κατά συνείδηση» αλλά με βάση τις πολιτικές συνθήκες και τη συγκυρία σημαίνει μια ευθεία παραβίαση του Συντάγματος. Τα κόμματα εξέδωσαν πορίσματα. Το καθένα το δικό του. Η Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσει κατά της παραπομπής – λευκό, υπέρ, ό,τι θες μόνο μην παραπεμφθεί και τρέχουμε. Το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει υπέρ της παραπομπής, επίσης το ΚΚΕ, οι καρατζαφέρειοι, ο Συνασπισμός, που πρέπει να αναγνωριστεί ότι ήταν το μόνο κόμμα που έκανε τον κόπο να υπογραμμίσει ότι η ψήφος των βουλευτών του είναι αποτέλεσμα σύμπτωσης και όχι γραμμής.
Οι βουλευτές που έτσι θα συμπεριφερθούν απόψε μπροστά στην κάλπη παραβιάζουν ρητή συνταγματική επιταγή. Το Σύνταγμα τους ζητάει να ξεχάσουν ότι είναι βουλευτές και εκείνοι αρνούνται να το κάνουν. Απόψε, αν δεν το έχουν καταλάβει, ούτε ο κ. Μανώλης ούτε οι συνάδελφοί του, δεν είναι βουλευτές, είναι δικαστές. Με την έννοια αυτή είναι εντελώς αδιανόητο ότι συζητείται οποιαδήποτε άλλη λογική ψήφου πέραν της ψήφου κατά συνείδηση. Αυτό είναι το θεμέλιο μιας δικαστικής κρίσης, όπως αυτή που τους ζητείται να εκφέρουν, στις δημοκρατίες. Το Σύνταγμα τους εκχώρησε το δικαίωμα να κρίνουν εκείνοι, ως δικαστές, τους συναδέλφους τους. Γιατί ο συνταγματικός νομοθέτης πίστεψε πως μπορούν να αναλάβουν αυτό το βάρος και να αρθούν, εκπρόσωποι του έθνους, έστω για μια ψηφοφορία, πάνω από την κομματική τους ένταξη, συναισθανόμενοι ότι οι ίδιοι θα μπορούσαν κάποια στιγμή να βρίσκονται στη θέση του Αριστοτέλη Παυλίδη. Και τότε πώς θα ήθελαν να ψηφίσουν οι άλλοι 299;
Αλλά η ψήφος τους δεν θα είναι ψήφος δικαστή, θα είναι ψήφος βουλευτή. Και αυτό δείχνει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο νόμος, η συνταγματική πρόνοια, για την ποινική ευθύνη των υπουργών πρέπει να αλλάξει το ταχύτερο. Και οι πολιτικοί θα πρέπει να εναπόκεινται στην κρίση του φυσικού δικαστή, όπως κάθε πολίτης. Όχι γιατί είναι ορθό. Θα ήταν ευχής έργον να είχαν ανταποκριθεί διαφορετικά σε μια υποχρέωση που έχει και τιμητικό χαρακτήρα. Αλλά η Βουλή δεν το έκανε. Η Βουλή διέψευσε αυτή την προσδοκία. Δεν άντεξε την ευθύνη. Δεν σήκωσε το βάρος. Είναι μια ήττα του κοινοβουλευτισμού, είναι μια ήττα της πολιτικής, είναι μια ήττα της ανεξαρτησίας του βουλευτή, από το σκληρό κομματισμό.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Συγχαρητήρια, καταπληκτικό κείμενο. Έχετε απόλυτο δίκιο.
Μου επιτρέπεται να το παραθέσω στο δικό μου μπλογκ?
Κάκιζα τα πιπίνια που κάνουν βίζιτες και πουλάνε το κορμί τους αλλά πλέον δεν το κάνω. Είναι καλύτεροι δηλαδή οι βουλευτές που κάνουν βίζιτες και πουλάνε τη συνείδησή τους;
Εύγε.
Όπως επίσης οι υπουργοί δεν μπορούν να είναι και νομοθέτες....αλλά τεσπα......
Φοβερός τύπος. Προφανώς για να μπαίνει στον κόπο να τα διαχωρίσει η κομματική γραμμή δεν ταυτίζεται με την κατά συνείδηση σε αυτήν την περίπτωση. Άρα πιστεύουμε ότι ο Παυλίδης πρέπει να παραπεμφθεί, δεν τα χαλάμε όμως με το κόμμα αλλά τα λέμε ανοιχτά για να μην μας πούν και υποκριτές.
Αναρωτιέται κανείς γιατί η Ελλάδα δεν πάει πουθενά;
Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τον κύριο Μανώλη. Από τα πολιτικά του γεννοφάσκια είναι συνηθισμένος να ακολουθεί εντολές. Πιστό πολιτικό τετράποδο, λοιπόν, θα παίξει το ρόλο του. Αναρωτιέμαι εάν νομίζει ότι έτσι προσπαθεί να μας πείσει για κάτι... Ότι είναι ανιδιοτελής και φιλαλήθης? Αυτό το γνωρίζουμε ας μην κάνει τον κόπο... Πάντως και κατά συνείδησιν να ψήφιζε μάλλον κατά της παραπομπής θα ψήφιζε... ο ασυνείδητος..
@demelene
Μην ζητάτε την άδεια. Γι'αυτό γράφουμε στα μπλογκ, για να τα διαβάζουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, αυτό έχει σημασία.
Ο Μανώλης είναι άνθρωπος της τηλεόρασης. Ξέρει ότι άμα το έχεις εξομολογηθεί στην κάμερα, συγχωρείται. Άσε που κανείς δεν θυμάται τι είπες. Ενώ άμα το γράψεις, υπάρχει αυτό το δυσάρεστο σύμπτωμα της λογικής επεξεργασίας, που καταστρέφει την ψηφοθηρία.
Post a Comment