35άρηδες: παραλία ναι, σύνταξη όχι

Τρίτη 26 Μαΐου – και ας πάρουμε δύο άσχετα μεταξύ τους στοιχεία. Πρώτον, από την έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία, την προτροπή για αλλαγές στο ασφαλιστικό, που μας την έχουν κάνει τόσοι πολλοί τόσες φορές, μας την έχει κάνει ο ΟΟΣΑ, η Κομισιόν, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, τόσο που σε λίγο θα μας την κάνουν και οι τουρίστες κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο.

Δεύτερο στοιχείο, από τις δημοσκοπήσεις. Οι χαμηλές παραγωγικές ηλικίες, γύρω από τα 35, είναι οι πιο απογοητευμένες από το πολιτικό σύστημα και γι’αυτό εκεί καταγράφονται τα μικρότερα ποσοστά πρόθεσης συμμετοχής στις εκλογές. Οι 35άρηδες είναι ο κορμός της αποχής, αυτοί που κυρίως θα προτιμήσουν ομπρέλα και παραλία παρά ψηφοδέλτιο και κάλπη.

Τι σημαίνει αυτός ο συνδυασμός; Τα κομματικά επιτελεία θα κάνουν τη δουλειά τους, εκεί που ο επαγγελματισμός δεν απέχει παρά μια τρίχα από τον πολιτικό κυνισμό. Θα μετρήσουν και θα δουν ότι εκείνοι που εργάζονται και παράγουν, όσο περνάει ο καιρός είναι, με τη βοήθεια και της υπογεννητικότητας, ένα όλο και μικρότερο τμήμα του εκλογικού σώματος. Το ποσοστό της εργασίας που παρέχουν και του πλούτου που παράγουν μεγαλώνει, καθώς ο αριθμός τους συρρικνώνεται.

Στην καταμέτρηση σημασία έχουν οι αριθμοί. Οι συνταξιούχοι και οι μεγαλύτεροι εργαζόμενοι, κυρίως οι τελευταίοι, είναι εκείνοι που επιβαρύνουν περισσότερο το ασφαλιστικό σύστημα. Τα κεκτημένα είναι κεκτημένα. Και την ίδια ώρα μεγαλώνει η πολιτική ισχύς των εχόντων και κατεχόντων τα προνόμια του συστήματος (πείτε τα πενιχρά, πείτε τα ανεπαρκή, αλλά πάντως προνόμια σε σύγκριση με τις επερχόμενες γενιές, αυτές που τώρα μπαίνουν ή έχουν λίγο καιρό στην αγορά εργασίας). Οι 65άρηδες ψηφίζουν μαζικά. Το ίδιο και οι άνω των 50 ετών. Η δύναμή τους στη διαμόρφωση των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι καταλυτική. Μια μεταρρύθμιση που θα τα αγγίξει γίνεται πολιτικά αδύνατη. Μια μεταρρύθμιση που δεν θα τους αγγίξει είναι απλώς αδιανόητη.

Το αποτέλεσμα είναι αδιέξοδο. Όλο και περισσότερο τα κόμματα που θα χαϊδεύουν τα αυτιά των γεροντότερων και των περισσότερων θα κερδίζουν. Όλο και περισσότερο τα κόμματα θα δελεάζονται να προσχωρήσουν στη λογική του «μη μου άπτου» για το ασφαλιστικό. Επομένως οι αχθοφόροι του συστήματος θα χρειάζεται να δουλεύουν όλο και περισσότερο και να απολαμβάνουν όλο και λιγότερα. Και να βυθίζονται στην απογοήτευση, να αποφεύγουν τη συμμετοχή, άρα να ενισχύουν το πολιτικό βάρος, την ισχύ και την επιρροή των υπολοίπων παραγόντων στο εκλογικό αποτέλεσμα και, επομένως, στους πολιτικούς σχεδιασμούς.

Οι νέοι και οι 35άρηδες είναι αυτοί που την Κυριακή των εκλογών θα πάνε για μπάνιο. Και μετά, τα κεφάλια μέσα…