Σε 32 μέρες

Τετάρτη 6 Μαΐου – και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι οι ευρωεκλογές οδηγούν στην τελική ευθεία για τις πολιτικές εξελίξεις που θα σφραγίσουν, το πολύ μέσα σε μερικούς μήνες, οι εθνικές κάλπες. Η χώρα βρίσκεται, ούτως ή άλλως, μπροστά σε μια σημαντική πολιτική αλλαγή.

Είτε οι πολίτες αποφασίσουν να οδηγήσουν σε συμμαχικές κυβερνήσεις, είτε δώσουν αυτοδυναμία στη σημερινή αντιπολίτευση, ακόμη και στο ακραίο και απίθανο σενάριο που θα επιβάλουν με την ψήφο τους σε διαδοχικές κάλπες ένα μεγάλο συνασπισμό, σε κάθε περίπτωση οι επόμενες εκλογές θα ανοίξουν μια νέα πολιτική περίοδο. Που θα έχει μια κεντρική διαφορά από όλες τις προηγούμενες μεταπολιτευτικές φάσεις. Θα είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα δεν θα έχει να περιμένει πολλά από την Ευρώπη, θα είναι η πρώτη φορά που θα καλείται να διαχειριστεί την εσωτερική της κρίση χωρίς προσδοκίες διεξόδου μέσα από μια συνολική ευρωπαϊκή πορεία, χωρίς να ευνοηθεί από μια θετική διεθνή συγκυρία.

Αντίθετα. Η χώρα θα εισάγει στο άμεσο μέλλον αναταραχή. Η ανησυχία κορυφαίων πολιτικών παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ενδεχόμενο κοινωνικών εντάσεων είναι ενδεικτική του κλίματος, της περιρρέουσας ατμόσφαιρας μέσα στην οποία λιγότερο η σημερινή και περισσότερο η επόμενη κυβέρνηση θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Τέτοια φαινόμενα χρειάζονται ένα χρόνο επώασης. Η ανεργία εκτοξεύεται, η βιομηχανία δύσκολα θα ξαναδημιουργήσει την απασχόληση που σήμερα χάνεται. Το κοινωνικό ίζημα θα φανεί σε λίγο καιρό. Τότε, σχεδόν ταυτόχρονα, θα ανοίγει (με την αναμενόμενη καθυστέρηση) και ο βαθύς κύκλος της κρίσης για την Ελλάδα. Ο δανεισμός θα έχει στερέψει και όλοι θα περιμένουν μια κοινωνική ανάσα, την ώρα ακριβώς που θα πρέπει να γίνει μια ακόμη σκληρή προσπάθεια.

Δεν θα είναι όλα μαύρα. Εάν δεν υπάρξει μια μεγάλη και απρόβλεπτη σήμερα υποτροπή, η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση θα έχει αρχίσει να υποχωρεί και το χρήμα θα είναι πιο εύκολα διαθέσιμο. Αλλά όχι για όλους. Μόνο σταδιακά και μόνο για τους πιο αξιόπιστους. Για το ευρωπαϊκό χρήμα, θα υπάρχουν επίσης ανταγωνιστές, οι νέες χώρες θα ζητούν το δικό τους μερίδιο. Και η παλιά Ευρώπη, δηλαδή η βιομηχανική Ευρώπη, θα έχει τα δικά της διλήμματα και τις δικές της εσωτερικές εντάσεις να διαχειριστεί.

Τέτοια διλήμματα μας περιμένουν. Οι ευρωεκλογές απέχουν 32 μέρες. Και μετατρέπονται ήδη σε μάχη πολιτικού συμψηφισμού, σε μάχη επιβίωσης της κυβέρνησης, σε μάχη οπισθοφυλακών για τη χώρα.