Μαντρί, σαλόνι, τσαντήρι, κυβέρνηση

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου – και τι διαφορά έχει ένα σπίτι από ένα τσαντήρι; Το ερώτημα αποκτά μια πολιτική επικαιρότητα μετά την χθεσινοβραδινή εμφάνιση του μπλόγκερ Πέτρου Τατούλη στη μόνη εκπομπή καθολικής θεαματικότητας στην ελληνική τηλεόραση.

Ας δούμε λίγο την πολιτική αρχιτεκτονική του πράγματος. Ένα σπίτι έχει πόρτα. Η πόρτα αυτή λειτουργεί για να ξεχωρίζει ποιοι βρίσκονται μέσα και ποιοι βρίσκονται έξω. Κανείς δεν μπορεί να παραμένει επ’αόριστον στο κεφαλόσκαλο με μισάνοιχτη την εξώπορτα. Κανείς δεν μπορεί να είναι και να μην είναι. Αντίθετα, στο τσαντήρι δεν υπάρχει τέτοια διαφοροποίηση εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Όλα είναι ένα. Μια κουρελού κάνει το διαχωριστικό και το μέρος είναι μπάτε σκύλοι αλέστε… Ο Πέτρος Τατούλης διεκδικεί το δικαίωμα να είναι διαρκώς με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω, με εξαιρετική πρέπει να πω διορατικότητα για το πότε μπορεί να ρίχνει το βάρος στο έξω πόδι και πότε στο μέσα.

Επίσης, στο σπίτι υπάρχουν τοίχοι. Υπάρχουν δωμάτια. Στο ένα δωμάτιο οι ένοικοι κοιμούνται, στο άλλο μαγειρεύουν, στο τρίτο κάθονται και βλέπουν Λαζόπουλο. Τα δωμάτια επιβάλλουν και κανόνες συμπεριφοράς, στοιχειώδεις για να μπορεί να λειτουργεί το σπίτι: οι ένοικοι δεν τρώνε στο υπνοδωμάτιο, δεν κοιμούνται στο σαλόνι, δεν υποδέχονται τους επισκέπτες τους στην κουζίνα. Αντίθετα, στο τσαντήρι όλοι είναι παντού. Από την παρουσία κάποιου σε ένα συγκεκριμένο χώρο δεν συνάγεται η συμπεριφορά και η λειτουργία του. Είναι εξίσου στοιχειώδες για τη λειτουργία ενός κράτους και στην υπόθεση του Βατοπεδίου δεν συμβαίνει. Πολιτικά στελέχη λειτουργούν ως υποτελείς ενός πνευματικού ιδρύματος, ένα πνευματικό ίδρυμα λειτουργεί ως κερδοσκοπικός οργανισμός, η ευθύνη συμπυκνώνεται ή διαχέεται ανάλογα με τη συγκυρία, η δικαιοσύνη συμπλέκεται με την πολιτική εξουσία και τη θρησκευτική ποίμανση σε ένα συνονθύλευμα ανομίας, παραβατικότητας και θεσμικής εκτροπής – που η αποκάλυψή της απαιτεί, εν τέλει, μια κίνηση σπάνιου θάρρους από δύο δικαστικούς λειτουργούς, που ανατρέπει τα δεδομένα, ακριβώς επειδή το θάρρος αυτό είναι αρκετά σπάνιο πια στο τσαντήρι μας ώστε να μην λογίζεται ως υπαρκτή πιθανότητα κατά την εκπόνηση ενός σχεδίου.

Τι θέλουμε για τη χώρα; Σπίτι ή τσαντήρι; Εξαρτάται από το κτίριο, εξαρτάται όμως εξίσου από τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι ενδιαιτώμενοι. Στην κατάσταση που συνόψισε η χτεσινή μέρα, είναι πια ένας απολύτως θεμιτός πολιτικός στόχος και μόνο να μην δικαιώνεται κάθε δεύτερη Τρίτη ο τίτλος της εκπομπής του Λαζόπουλου.