Wednesday, March 5, 2008

Ποιός επενδύει σε ρεντίκολα;

Τετάρτη 5 Μαρτίου – και τι είναι αυτό που κατέκτησε με πολύ κόπο σχεδόν δύο δεκαετιών η Ελλάδα; Κατέκτησε το δικαίωμα στη σοβαρότητα. Να την αντιμετωπίζουν οι άλλοι, πρώτα οι Ευρωπαίοι εταίροι της και μετά όλος ο κόσμος, ως ένα σοβαρό συνομιλητή, ως μια αξιόπιστη παρουσία, ως μια χώρα που πληροί τις βασικές προδιαγραφές για να ανήκει στον ανεπτυγμένο –κι όχι πια τον αναπτυσσόμενο- κόσμο. Οι προϋποθέσεις είναι οικονομικές, είναι πολιτικές, είναι κοινωνικές – αλλά κυρίως αφορούν τη συμπεριφορά και τις απαραβίαστες σταθερές. Με λίγα λόγια, την τήρηση των κανόνων του παιχνιδιού.

Η κατάκτηση αυτή είναι μείζον επίτευγμα για τη χώρα με τεράστια πρακτική αξία. Για παράδειγμα, αυτό εξαργυρώνουμε σήμερα όταν η Αθήνα μπορεί και ανατρέπει μια πολυετή κατάσταση αδράνειας και επαναφέρει στο τραπέζι, με δική της επιλογή και πρωτοβουλία, το ζήτημα της ονομασίας. Εάν η Ελλάδα δεν είχε, για παράδειγμα, στο ενεργητικό της τρεις επιτυχημένες προεδρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ αμφίβολο εάν ο γραμματέας του ΝΑΤΟ θα εμφανιζόταν τόσο προσκολλημένος στις αξίες της Συμμαχίας του για να δηλώνει πως –ακόμη και σε ένα θέμα που οι περισσότεροι μας ρίχνουν άδικο- «άλλο σύμμαχος και μέλος και άλλο υποψήφιο μέλος».

Υπάρχουν όμως και μερικά κριτήρια που αφορούν ευθέως τη σοβαρότητα της χώρας. Και ένα από αυτά παραβιάζεται με σκαιό, αιφνιδιαστικό και εντελώς ακραίο τρόπο από τους συνδικαλιστές της Τραπέζης της Ελλάδος. Μπορούν να κλείσουν την Πανεπιστημίου. Μπορούν να κάνουν πορεία. Μπορούν να σταματήσουν τις συναλλαγές με το κοινό. Μπορούν να αναρτήσουν πανώ νεοελληνικής αισθητικής στις κολώνες της εισόδου της Τράπεζας. Μπορούν να διαμαρτυρηθούν, να φωνάξουν, να προκαλέσουν αναστάτωση στο χώρο τους, μπορούν επίσης να καταψηφίσουν την κυβέρνηση, εάν θέλουν, σε πρώτη ευκαιρία. Αυτό που είναι εντελώς αδιανόητο είναι να διεκδικούν το δικαίωμα και να βγάζουν την Ελλάδα από το χάρτη των διεθνών συναλλαγών.

Σήμερα δεν θα λειτουργήσει το Χρηματιστήριο. Δεν θα εκκαθαριστούν οι συναλλαγές. Για τρίτη μέρα δεν θα είναι διαπραγματεύσιμα τα ελληνικά ομόλογα στις διεθνείς αγορές. Κάποιοι που θα θέλουν να πουλήσουν, δεν θα μπορούν. Θα τους κάνει μεγάλη εντύπωση, θα τους κάνει κατάπληξη γιατί συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια σε παγκόσμια κλίμακα. Θα ρωτήσουν γιατί. Και το χειρότερο είναι ότι θα μάθουν.

Προφανώς με το που θα ξαναρχίσουν οι συναλλαγές θα το λάβουν υπόψη τους. Θα αγοράζουν ομόλογα μιας άλλης παρόμοιας με την Ελλάδα χώρας σε ευρώ. Ή θα πρέπει να πουλήσουμε τα δικά μας φθηνότερα για να τους δελεάσουμε πάλι. Δηλαδή να τους δώσουμε μεγαλύτερο επιτόκιο. Δηλαδή να καταβάλουμε όλοι εξ αδιαιρέτου ένα τέλος αναξιοπιστίας της χώρας μας, μπορείτε να το πείτε επίσης τέλος συνδικαλιστικής ασυλίας.

Αυτά τα εξωφρενικά μπορεί σε εμάς να φαίνονται γραφικά. Τα γραφικά μέρη τα επισκέπτεται κανείς για βόλτα. Δεν βάζει τα λεφτά του σε γραφικότητες. Είναι απολύτως προβλέψιμο ότι αυτό θα είναι το συμπέρασμα των ξένων επενδυτών. Πρόκειται για κυνικούς καπιταλιστές. Δεν θα γελάσουν καν ειρωνικά. Απλώς θα ασχολούνται λιγότερο μαζί μας. Δεν πρόκειται ασφαλώς να δείξουν οι μεγάλοι διεθνείς επενδυτικοί οίκοι αρκετή υπομονή για να εξαρτήσουν τη δυνατότητά τους για αγοραπωλησία τίτλων από την απόφαση ενός μονομελούς δικαστήριου για τα ασφαλιστικά μέτρα. Γιατί; Γιατί μπορούν να μην το κάνουν. Γιατί έχουν άφθονες εναλλακτικές λύσεις.

Είναι μερικά πράγματα που κρίνουν τη σοβαρότητα μιας χώρας. Και η δική μας, τρεις μέρες τώρα, είναι νεκρή όπως οι συναλλαγές.

3 comments:

Anonymous said...

Αιωνίως αισιόδοξος παραμένεις Φοίβε. Ούτε για βόλτα δεν πρόκειται να μας επισκέπτονται. Βλέπεις, αλλού-στα πραγματικά γραφικά μέρη-οι σερβιτόροι και καλύτεροι είναι και δεν σε γδύνουν για ένα καφέ, Κι όπως καλά γνωρίζεις, το τελευταίο που επιθυμεί ένας λεφτάς είναι τον κλέβουν στον λογαριασμό και μάλιστα χωρίς ποιότητα.

Anonymous said...

Καίριες παρατηρήσεις. Λείπει όμως μία: τι ρόλο παίζει ο κ. Γκαργκάνας; Έχω την υποψία πως ο ίδιος έχει διευκολύνει και έμμεσα παρακινήσει τους ανόητους συνδκαλιστές για να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση που λίαν προσεχώς θα τον στείλει σπίτι του. Ως εκεί πάει το μυαλό του - αλίμονο!

Fivos Karzis said...

Για το ρόλο του κ. Γκαργκάνα δεν ξέρω - το βέβαιο είναι πως έχει υποχρέωση να κάνει μια δημόσια τοποθέτηση και να εξηγήσει τη στάση του. Νομίζω πάντως ότι κανένας τραπεζίτης, ακόμη και από επαγγελματική διαστροφή, δεν θα άφηνε να κλείσει το σύστημα πληρωμών της χώρας για λόγους πρωθύστερης "μνησι"κακίας. Αλλά εδώ το θέμα είναι ο Τρισέ, όχι ο Φρόυντ.

Όσο για την αισιοδοξία, Δημήτρη, έχει το πλεονέκτημα ότι είναι δωρεάν. Άσε που ξέρω πολλά μαγαζιά όπου πηγαίνουν "λεφτάδες", όπως λες, και τους κλέβουν στο λογαριασμό και είναι και ευτυχισμένοι γιατί αισθάνονται ότι μπορούν και τον πληρώνουν κι αυτό είναι μια προσωπική καταξίωση. Βέβαια δύσκολα θα βρούμε τέτοιους διεθνείς επενδυτές, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.