Δευτέρα 17 Μαρτίου – και ο κ. Τσίπρας το είπε κατηγορηματικά, όπως το είχε πει μια μέρα νωρίτερα και ο κ. Αλαβάνος: «δεν θα γίνουμε το κόκκινο κερασάκι στην κεντροαριστερή τούρτα».
Δεν θα χρειαστεί ιδιαίτερος κόπος. Το πολιτικό συμπέρασμα του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, εάν κρίνει κανείς από τις ομιλίες του κ. Παπανδρέου, είναι ότι κεντροαριστερή τούρτα δεν πρόκειται να υπάρξει. Ο κ. Παπανδρέου φαίνεται πως έχει κάνει οριστικά μια επιλογή. Πιστεύει πως η άνοδος του Συνασπισμού δεν οφείλεται μόνο σε μια συγκυριακή αδυναμία του δικού του κόμματος να συγκρατήσει την παραδοσιακή του βάση, αλλά και σε μια συνολικότερη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Η άλλη εκδοχή θα ήταν διαφορετική. Μπορεί κανείς να δει στην άνοδο του Συνασπισμού ως την μοναδική εκδοχή αξιόπιστης ψήφου διαμαρτυρίας σε μια συγκυρία όπου η δυσανεξία προς το πολιτικό κατεστημένο βρίσκεται σε κορύφωση, όπου το σύστημα αδυνατεί να δώσει λύσεις και προοπτική, ενώ η Αριστερά ταυτίζεται με ένα ξεχασμένο από τη δεκαετία του 80 πλεονέκτημά της, την πρωτοκαθεδρία στους νέους.
Αλλά και οι δύο ερμηνείες είναι θεμιτές. Ο κ. Παπανδρέου επιλέγει λοιπόν να ακολουθήσει στην ανανέωση των στελεχών (έξω όλοι οι παλιοί από το βασικό όργανο παραγωγής πολιτικής) και να διεκδικήσει μερίδιο στο –διευρυνόμενο, κατά την εκτίμησή του- πεδίο της αριστερής ψήφου.
Αλλά η αριστερή ψήφος, όσο κι αν ο κ. Τσίπρας μιλά για κυβερνητική προοπτική της Αριστεράς, είναι σήμερα ψήφος δυσαρέσκειας προς τον τρόπο άσκησης της εξουσίας. Αυτή την εξουσία την έχει ασκήσει για πολλά χρόνια το ΠΑΣΟΚ. Η στροφή που κάνει δεν γίνεται με όρους κριτικής προς το παρελθόν του, αλλά με όρους ρήξης προς αυτό. Εάν η συζήτηση αφορά το ποιος μπορεί να ενσαρκώσει καλύτερα την αποστροφή προς την εξουσία και τον κυβερνητισμό – η συζήτηση έχει λήξει πριν αρχίσει.
Αλλά η μετατόπιση προς τα Αριστερά, θα έλεγε κανείς, ευνοεί τη συνεργασία. Νομίζω όχι. Πρώτα από όλα, το ΠΑΣΟΚ δεν υιοθέτησε την πρόταση της κοινής πολιτικής λογικής που ήρθε από δύο αντίθετες πλευρές του, το Ρεύμα Βενιζέλου και την αριστερή πτέρυγα των Ελλήνων Σοσιαλιστών, για ρητή και προκαταβολική δέσμευση ότι δεν θα υπάρξει συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία. Μια στροφή στα Αριστερά προφανώς περιορίζει δραστικά τις πιθανότητες υλοποίησης τέτοιου σεναρίου. Ταυτόχρονα, όμως, οδηγεί στη διεκδίκηση του ίδιου ακριβώς εκλογικού ακροατηρίου με το διευρυνόμενο Συνασπισμό. Εάν η διεκδίκηση γίνει λίγο πιο επιτυχής από το ΠΑΣΟΚ, οι σχέσεις τους –με μαθηματική ακρίβεια θα επιδεινωθούν. Το κέρδος του ενός θα είναι απώλεια για τον άλλο.
Και φυσικά, έτσι δεν λύνεται η βασική στρέβλωση του σημερινού πολιτικού συστήματος. Ότι δηλαδή απουσιάζει ένας χώρος υποδοχής της μετριοπαθούς δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση και της κριτικής, αλλά όχι απορριπτικής, στάσης έναντι του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Όσο μεγαλώνει το κενό στο κέντρο, συμβαίνει όλο και περισσότεροι Έλληνες να αυτοτοποθετούνται στον περίφημο μεσαίο χώρο. Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο ελληνικό παράδοξο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Impressora e Multifuncional, I hope you enjoy. The address is http://impressora-multifuncional.blogspot.com. A hug.
ολο και κατι δεν θα σας αρεσει στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου.Δεν το λέτε ανοικτα αλλά καλό λόγο δεν έχετε πεί.Ειστε απο τους λίγους που δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε για ''στοχευμενη δημοσιογραφία''Κριμα να αποδειχθεί οτι κανουμε λάθος.Δεν λέει κανείς να πείτε πράγματα που δεν πιστευετε,αλλά εδω καταρρέει ο τόπος και σεις σαν να σφυράτε αδιάφορα σας ολους τους άλλους, καταλήγετε εκεί. Για όλα φταιει το Πασοκ....
ΔΕΝ ΤΣΙΜΠΑΜΕ ΑΛΛΟ!!!!
Μην τσιμπατε φιλε μου. Καθηστε στη γωνια και κοιταχτε τα τραινα να περνουν.
Φαινετε οτι δεν καταλαβατε ακομα, οτι Πασοκ=παπαλα. Μας τελειωσε, πως το λενε! Κι εσεις εκει το φτωχο σας το χαβα.Αργοσυρτα και αναιμικα.
Οσον αφορα στο Γιωργο και λυπαμαι που θα το πω, αλλα εγω, ουτε περιπτερο δεν θα του εδινα να διευθυνει.(Οχι να δουλεψει. Για τις δουλειες που εκανε στο εξωτερικο, καλος ηταν ο καυμενος, αλλα μεχρις εκει.Δεν τραβαει για παραπανω.Εκει για να πας, θελει τσαγανο και που να το βρει ενα παιδι ταλαιπωρημενο απο τα γυρω,γυρω του πατερα του, τοσο τοπικα, οσο και συναισθηματικα).
Ο ανώνυμος έχει δίκιο σε μία παρατήρησή του. Έχω όντως πολύ καιρό να πω πολλά καλά για το ΠΑΣΟΚ. Μετά τις εκλογές, ο κ. Παπανδρέου έχει εξαγγείλει ότι χρειάζεται αριστερή στροφή. Διαφώνησα και το έγραψα με καθαρό και αναλυτικό τρόπο. Ως προς τους χειρισμούς, αναρωτιέμαι εάν γνωρίζετε κάποιον που να τους θεωρεί επιτυχείς. Νομίζω ότι ούτε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου έχει τέτοια εκτίμηση και γι' αυτό τώρα δίνει δείγματα σαφώς διαφορετικής προσέγγισης. Θέλατε να γράψω ότι συμφωνούσα με μονοτασικά πολιτικά όργανα σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας; Δεν συμβαίνει και για αυτό δεν το έγραψα. Συμβαίνει, ωστόσο, να υπάρχουν παλαιότερα κείμενα που υποστήριζαν την προοπτική που επαγγελλόταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Δεν σας κρύβω καθόλου ότι είχα πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες από την ηγεσία του. Για το μέλλον, θα δείξει το μέλλον.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ=πάπαλα του theodore, προτιμώ να μην κάνω προβλέψεις. Και για την απαξιωτική εκτίμηση ότι ο Γιώργος δεν κάνει ούτε για περίπτερο, πάλι ο λογαριασμός γίνεται στο τέλος και ποτέ νωρίτερα. Προτείνω σχετικά τη βιογραφία του Τσώρτσιλ Churchill: A Study in Failure 1900-1939 του Robert Rhodes James, Pelican, 1973.
Post a Comment