Η κοινωνία των πολιτών πάει στα καμμένα

Τετάρτη 4 Ιουλίου – και το ζήτημα τώρα στην Πάρνηθα είναι ποιος θα αναλάβει την αναδάσωση, αν πρόκειται να γίνει, αν μπορεί να γίνει.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια σειρά από μέτρα. Δεν αμφισβητώ ούτε στο ελάχιστο ότι ένας Πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση έχουν το ίδιο πικρό συναίσθημα με τους πολίτες μπροστά στο καμμένο δάσος, την ίδια επιθυμία να αποκατασταθεί το φυσικό περιβάλλον. Δεν αμφισβητώ επίσης ότι και στο παρελθόν οι κυβερνήσεις είχαν κάθε καλή πρόθεση να κάνουν ό,τι έπρεπε για να επανέλθουν οι πυρπολημένες εκτάσεις στην αρχική τους μορφή, στο μέτρο που αυτό ήταν δυνατόν. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν συνέβη. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό που συνέβη ήταν πως στη χώρα του ενός εκατομμυρίου αυθαιρέτων η αναμέτρηση ανάμεσα στον πολίτη, φυσιολάτρη και αγνό φίλο του περιβάλλοντος από τη μία και τον διεφθαρμένο και διαφθείροντα καταπατητή και αυθαιρετούχο από την άλλη είναι μια μάχη άνιση.

Το συντονισμό των κυβερνητικών ενεργειών για την προστασία των δασών και την αναβίωση του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας (αν γίνετα…) ανέλαβε ο Γιώργος Σουφλιάς. Είναι προφανές πως πρόκειται για ένα κορυφαίο στέλεχος, με ειδικό βάρος και κανείς δεν θα διενοείτο πως θα δείξει αδιαφορία ή αμέλεια ή έλλειψη ικανοτήτων. Δεν μπορώ όμως ούτε να προσωποποιήσω τέτοιες ευθύνες σε ανθρώπους που κατά το παρελθόν ανέλαβαν ή συμμετείχαν σε αντίστοιχες προσπάθειες.

Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Το σύστημα στο οποίο αναγκαστικά θα στηριχθεί ο κ. Σουφλιάς, με τη λογική που οργανώνεται η απάντηση του κράτους στη φυσική καταστροφή της Πάρνηθας, είναι το κρατικό σύστημα, ο κρατικός μηχανισμός. Και αυτός ο μηχανισμός έχει αποδείξει σε βάθος χρόνου και σε πλείστες όσες περιπτώσεις πως είναι και ανίκανος να προστατεύσει τα καμμένα από τους οικοπεδοφάγους και να εγγυηθεί πως θα πληρώσουν όταν εντοπίζονται. Αντιθέτως: είναι ο μηχανισμός που με τη διάτρητη οργάνωση και τη διαφθορά του συγκροτεί την αντικειμενική βάση –μαζί με τη φωτιά- για να υπάρχουν οικοπεδοφάγοι και καταπατητές.

Σε ποιους άραγε θα στηριχθεί ο κ. Σουφλιάς ή κάποια στιγμή ο διάδοχός του, έτσι όπως οργανώνεται η απάντηση στην καταστροφή; Στο δασαρχείο; Αυτό που δεν έχει δασικούς χάρτες; Σε αυτό που όμοιά του έχουν εκδώσει κατά καιρούς όλους τους τίτλους αποχαρακτηρισμού που νομιμοποιούν τις καταπατήσεις; Σε ποιόν; Στην πολεοδομία; Στους τοπικούς άρχοντες, που συχνά είναι αν όχι αυτοπροσώπως πάντως οι πρώτοι σύμμαχοι των ιδιοτελών συμφερόντων που ανθίζουν στις καμμένες εκτάσεις; Σε ποιόν;

Λοιπόν, αυτός ο κάποιος νομίζω ότι υπάρχει. Ακούω σε κάθε επικοινωνιακή ευκαιρία πολιτικούς παράγοντες να λιβανίζουν την περίφημη κοινωνία των πολιτών. Πούν’τη τώρα που χρειάζεται; Έχει κανείς διάθεση να της μιλήσει; Υπάρχει πλήθος οικολογικών οργανώσεων, με συγκρότηση, υποδομή και ένα καταγεγραμμένο παρελθόν δράσεων. Με εθελοντές και στελέχη. Υπάρχουν επίσης φυσιολατρικές οργανώσεις που ασχολούνταν ειδικά με το δάσος της Πάρνηθας. Αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν να είναι οι εγγυητές πως ό,τι ειπωθεί δεν θα μείνει γράμμα κενό, πως όσοι δεσμεύονται σήμερα δεν θα μπορούν αύριο να ξεχάσουν ό,τι είπαν, πως δεν θα μπει κανείς με συρματοπλέγματα και πασσαλάκια στα καμμένα. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν και θέλουν να συνεισφέρουν και να σώσουν.

Θα τους εμπιστευθεί κανείς, θα τους δώσει ρόλο και λόγο, ή θα μείνουμε πάλι στις δυνατότητες των κρατικών υπηρεσιών για τις οποίες αδιάψευστος μάρτυς κοιτάζει από απέναντι η Πεντέλη;