Στάχτη και μπούρμπερη

Τρίτη 3 Ιουλίου – στάχτη και μπούρμπερη στην Πάρνηθα, στάχτη και μπούρμπερη στη Βουλή. Η μάχη είναι πια άνευ ορίων, άνευ όρων. Και είναι φανερό πως η χώρα, ακόμη και το ίδιο το πολιτικό σύστημα, όσο δεν μπορεί να απαιτεί ισοπεδωτική συναίνεση μεταξύ των κομμάτων άλλο τόσο δεν μπορεί να αντέξει τέτοια ένταση της σύγκρουσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπάρχει ένα ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί κανείς να βγάλει από τη χθεσινοβραδινή συζήτηση στη Βουλή: οι κάλπες είναι πια κοντά.

Υπάρχει και ένα ακόμη συμπέρασμα. Ότι, με λύπη σήμερα θα διαπιστώσουν πολλοί, η οικονομία της οικογένειας που ήταν θεωρητικώς το αντικείμενο της συζήτησης δεν κέρδισε τίποτα, αλλά αυτό δεδομένων των συνθηκών ήταν μάλλον αναμενόμενο. Εξίσου όμως δεν κέρδισε τίποτα και η δασική προστασία – για να μην πω για τα ασφαλιστικά ταμεία και τη χρηστή διαχείριση.

Ξεκίνησε καλά. Στο εθνικό πένθος είμασταν όλοι εκεί. Ενός λεπτού μαζί. Μετά, φωτιά στα τόπια. Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά; Γαλάζια παιδιά, λέει για Πρινιωτάκηδες και Παπαμαρκάκηδες ο κ. Παπανδρέου. Πράσινα και καταπράσινα, λέει επί λέξει ο κ. Καραμανλής. Ο ένας είναι ανεύθυνος, ο άλλος είναι μοιραίος, στη μια παράταξη δεν έχουν τσίπα, στην άλλη πρέπει να ντρέπονται. Εκείνοι που αύριο μπορεί οι πολίτες να τους υποχρεώσουν να συνεργαστούν, εκείνοι που επαίρονται για τον εθνικό τους ρόλο. Και που επιζητούν τη συναίνεση.

Γαλάζια παιδιά, πράσινα παιδιά, μαύρα δέντρα. Ας υποθέσουμε πως ένας πολίτης, συγκινημένος από την τραγωδία που εκτυλίχθηκε στην Πάρνηθα, καθόταν χτες μπροστά στον τηλεοπτικό δέκτη για να δει τη συζήτηση των αρχηγών. Ποια συμπεράσματα θα έβγαζε; Έχω την ειλικρινή βεβαιότητα πως η πρόθεσή τους δεν είναι να αφήσουν τη χώρα στο έλεος των πυρκαγιών. Αλλά κέρδισε κάτι η δασοπροστασία; Βγήκε κάτι για τα δάση; Υπάρχει η προσδοκία πως θα είμαστε την επόμενη φορά καλύτερα προετοιμασμένοι; Αν, τελοσπάντων, έχουν μείνει δάση για να υπάρξει επόμενη φορά…

Εννιά μήνες ακόμη σε αυτό το μοτίβο θα κάνουν πολύ κακό για να το αντέξει η χώρα. Οι εκλογές, που μέχρι τώρα τις βλέπαμε ως βρόχο για την πολιτική ζωή, τώρα μοιάζουν με επικείμενη λύτρωση.