Ακραία λαϊκιστικά φαινόμενα

Τετάρτη 12 Μαρτίου – και είπα πολλά δυσάρεστα τις προηγούμενες ημέρες για το συνδικαλισμό και την εγχώρια εκδοχή της έννοιας της αντιπροσώπευσης των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Είναι άλλο όμως η κριτική, άλλο να επικρίνεις στάσεις, τακτικές και συμπεριφορές, κι άλλο η διαστρέβλωση, η παραχάραξη της πραγματικότητας, η διαστροφή του επιχειρήματος και εν τέλει η καθαρή συκοφάντηση.

Και ο τηλεμαραθώνιος μιζέριας και ψευδεπίγραφης τραγωδίας που παρακολουθήσαμε με αφορμή την απεργία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, το δακρύβρεκτο σήριαλ των ταπεινών και καταφρονεμένων που φτάνουν στο χείλος του θανάτου εξαιτίας των κακών συνδικαλιστών, ε, αυτό ελάχιστα απέχει από την καθαρή συκοφαντία. Και ασφαλώς δεν μας τιμά ως επάγγελμα, που σημειωτέον απεργεί πάλι σε λίγες μέρες.

Ήταν ένα εξαιρετικά κακό τηλεοπτικό θέαμα, μια άθλια εκδοχή της εκμετάλλευσης της κοινωνικής ευαισθησίας. Εικόνες σπάνιας έκπτωσης, σε μια γενικότερη συνθήκη που δεν διεκδικεί δα και δάφνες καθ’ εκάστην. Μια νεαρή που περιμένει για μεταμόσχευση καρδιάς και κινδυνεύει η ζωή της ανά πάσα στιγμή. Να κρατάει στα χέρια το μηχάνημα και να περιγράφει το δράμα της. Πώς θα λειτουργήσει χωρίς ρεύμα; Ένα ζεύγος ηλικιωμένων και εξαθλιωμένων που χωρίς καμμία βοήθεια μοιράζονται την ίδια συσκευή οξυγόνου και περιμένουν τη διακοπή της ηλεκτροδότησης ως καταδίκη ή ως λύτρωση. Ένας νέος με κινητικά προβλήματα που περιμένει να κατέβει με το ασανσέρ και το ρεύμα έχει κοπεί, οπότε εμφανίζεται απομονωμένος από τον κόσμο στο διαμέρισμά του. Μικρές ανθρώπινες ιστορίες, μικρές ανθρώπινες τραγωδίες, μεγάλη στρέβλωση της πραγματικότητας.

Η απάντηση στο πώς θα ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς ρεύμα είναι απλή: όπως ακριβώς θα ζούσαν εάν το ρεύμα κοβόταν για κάποιον άλλο λόγο και όχι λόγω της απεργίας της ΓΕΝΟΠ. Όπως ακριβώς θα ζούσαν εάν η διακοπή είχε γίνει με το μεγάλο χιονιά πριν από λίγες εβδομάδες. Αλλά η κοινωνία και οι αρχές και η κυβέρνηση που κόπτεται σήμερα για τις ανάγκες τους δεν έχουν φροντίσει γι’αυτό. Τώρα τους σκέφτηκαν. Όπως ακριβώς θα ζούσαν εάν το ρεύμα κοβόταν το καλοκαίρι λόγω υπερφόρτωσης από τα κλιματιστικά που εγκαταστάθηκαν μαζικά χωρίς καμμία πρόνοια για την επιβάρυνση από τη χρήση τους. Αλλά η κοινωνία και οι αρχές και η κυβέρνηση που κόπτεται σήμερα για τις ανάγκες τους δεν έχουν φροντίσει γι’αυτό. Τώρα τους σκέφτηκαν. Όπως ακριβώς θα ζούσαν εάν το ρεύμα κοβόταν –και συμβαίνει συχνά- επειδή έπεσε ένα δέντρο στα καλώδια, ή επειδή φύσηξε δυνατά, ή επειδή έχει κακοκαιρία, ή επειδή έχει καύσωνα, ή επειδή έπεσε σκόνη από την Αφρική στους μονωτήρες. Αλλά η κοινωνία και οι αρχές και η κυβέρνηση που κόπτεται σήμερα για τις ανάγκες τους δεν έχουν φροντίσει γι’αυτό. Τώρα τους θυμηθήκαμε, που βολεύει για το επιχείρημα.

Έχουν αρκετά να τους καταλογίσεις οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ ώστε δεν χρειάζεται να τους φορτώνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. Όλους τους ταλαιπωρημένους της ζωής είναι τόσο ταπεινό, κυνικο και χυδαίο να τους θυμόμαστε τώρα, όσο είναι ταπεινό, κυνικό και χυδαίο ότι τους ξεχνάμε όλο τον υπόλοιπο καιρό.