Τετάρτη 18 Μαρτίου – και δεν έχω ιδιαίτερη συμπάθεια για την κουκούλα, ούτε για την κουκουλοχώρα μεταξύ Σπυρίδωνος Τρικούπη και Στουρνάρη, που έχει καταστρέψει μια από τις ωραιότερες και τελευταίες πραγματικές γειτονιές της Αθήνας, που είναι τα Εξάρχεια. Αλλά η κουκούλα πρέπει να βγει για να αποκαλύπτει και όχι για να συγκαλύψει.
Η νομοθετική ρύθμιση που θεωρεί την «αλλοίωση χαρακτηριστικών» ως επιβαρυντικό στοιχείο στην τέλεση αδικημάτων, δηλαδή ως γεγονός που θα επισύρει αυξημένες ποινές, θα μπορούσε να είναι σωστή. Είναι σωστή. Αυτή τη στιγμή, όμως, είναι προφανές πρώτα από όλα ότι το κράτος νομοθετεί με τον κατεξοχήν τρόπο που δεν θα έπρεπε να νομοθετεί. Συγκυριακά, αποσπασματικά και με επικοινωνιακά κριτήρια. Η ρύθμιση έρχεται εσπευσμένα για να λύσει ένα πολιτικό και όχι ένα επιχειρησιακό ή θεσμικό κενό.
Το πρόβλημα δεν ήταν με τις ποινές των κουκουλοφόρων – για έναν πολύ απλό λόγο: ότι αυτοί δεν συλλαμβάνονταν. Και όταν συλλαμβανόταν κάποιος ασυνήθιστα αργός και χαλαρός, πάλι δεν καταδικαζόταν. Άρα στην πράξη η ρύθμιση (χωρίς να είναι λανθασμένη) δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Εάν δεν υπάρξουν συλλήψεις, δεν έχει νόημα. Εάν υπήρχαν συλλήψεις, και επιβάλλονταν ποινές από τα δικαστήρια, δεν θα υπήρχε θέμα εάν η ποινή είναι λίγο μικρότερη ή λίγο μεγαλύτερη. Το θέμα είναι η πλήρης ασυδοσία και ατιμωρησία.
Ως εκ τούτου, η νομοθεσία περί την κουκούλα επιχειρεί να κουκουλώσει το πραγματικό πρόβλημα, που είναι αφενός επιχειρησιακό (με τις παγκοίνως γνωστές επιδόσεις της αστυνομίας) και αφετέρου πολιτικό, με την έννοια της έλλειψης θάρρους και απόφασης για την ανάληψη του ρίσκου και του πιθανού κόστους από μια προσπάθεια αποτελεσματικότερης αστυνόμευσης.
Η νομοθεσία για την κουκούλα επιχειρεί να βγάλει από το αδιέξοδο τον κ. Μαρκογιαννάκη, τον μόνο υπουργό που έχει καταφέρει να έχει προβλήματα και με κουκουλοφόρους και με Ξεκουκουλωτάκηδες, αν θυμάστε τον δημοσιογράφο που τον είχε οδηγήσει παλιότερα στην παραίτηση.
Τα πρόσωπα φεύγουν, οι ρυθμίσεις μένουν. Η συγκεκριμένη δεν θα βλάψει. Αλλά δεν έχει προσδοκία μεγαλύτερη από μερικά πρωτοσέλιδα (χρήσιμα σε εποχές δημοσκοπικής ξηρασίας) και από την μετακίνηση της συζήτησης για λίγο σε ένα θέμα κάπως πιο διαχειρίσιμο για την κυβέρνηση. Η πραγματικότητα, όταν την κουκουλώνεις, επιστρέφει και εκδικείται.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
οπως παντα όλα στην Ελλάδα γίνονται για τον εντυπωσιασμό ή για προεκλογικές εντυπώσεις. Κανένας πολιτικός σχεδιασμός, κανένα πλάνο, οτι κάτσει όπως κατσει και πάντα βάσει το public opinion!
τι ειχες γιαννη τι ειχα παντα!
Στην οδό Μεσολογγίου (ναι, στην οδό που έγινε η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου) εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια, σχεδόν καθημερινά από τις 02.00 έως τις 07.00, γίνονται υπαίθρια πάρτι από τριάντα έως πενήντα άτομα. Τα άτομα αυτά έχουν πλήρη ασυλία, αφού παρά τις επίμονες κλήσεις και παρακλήσεις των κατοίκων προς την αστυνομία, δεν έχουν καταφέρει τίποτα. Η αστυνομία είναι απούσα (δεν επεμβαίνει) και οι κάτοικοι είναι υποχρεωμένοι να ζουν πολιορκημένοι στα σπίτια τους, (μερικοί έχουν ήδη μετακομίσει και άλλοι πάλι είναι έτοιμοι). Οι ταραξίες δεν φορούν κουκούλες, απλά κάνουν πάρτι, κόβουν το ρεύμα στο πεζόδρομο (χρειάζονται ατμόσφαιρα), γκρεμίζουν ό,τι τους ενοχλεί, πίνουν και πετούν τα μπουκάλια όπου θέλουν, ουρούν οπουδήποτε και το πρωί πάνε στα σπιτάκια τους να κοιμηθούν. Αλίμονο στον κάτοικο που θα τους παρακαλέσει (ή τους φωνάξει) να μην κάνουν φασαρία. Αμέσως απειλούν ότι θα βάλουν φωτιά, 'οτι θα ... Εκεί είναι ο χώρος τους και κάνουν ότι γουστάρουν.
Τι περισσότερο θα κάνει η αστυνομία με την νομοθετική αυτή διάταξη; Τα προβλήματα τα ξέρουν, υπάρχουν, απλά είναι πιο εύκολο να σηκώσουμε το χαλί και να τα κρύψουμε παρά να εφαρμόσουμε σχέδιο (το πιο;) και να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε. Η ατιμωρησία, η ασυδοσία και η έλλειψη όχι τόλμης αλλά βούλησης, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, μας έχουν οδηγήσει, δυστυχώς, σ’ αυτή τη κατάσταση
Post a Comment