Δώστα όλα, δώστα τώρα

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου – και «κλείσανε το δρόμο; Τώρα; Πώς θα πάει ο κόσμος να ψηφίσει;» Έλα ντε… «Δώστους μισό δισεκατομμύριο».

Τα δισεκατομμύρια για το φλερτ στους ψηφοφόρους στη σκιά των δημοσκοπήσεων είναι σαν τα φιλάκια στην ερωτική σκιά της φιλύρας. Όσα και να δώσεις, όπως λέει και το παλιό τραγουδάκι, «είναι λίγα πολύ λίγα»…

Οι αγρότες δεν είναι κορόιδα. Ξέρουν πως ήρθε η ώρα του Καραμανλή. Ήρθε, δηλαδή, η ώρα να πληρώσει. Αυτόν εμπιστεύθηκαν, αυτόν στήριξαν, αυτόν ανέδειξαν. Τώρα του στέλνουν το μπιλιέτο. Δεν θέλουν να ικανοποιήσει απλώς τα αιτήματά τους. Θέλουν να ικανοποιήσει ΟΛΑ τα αιτήματά τους, με το παραπάνω, αμέσως και δεσμευτικά. Αφού το «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» αποδείχτηκε αναποτελεσματικό, ας δούμε τώρα τη φονική εκδοχή του: «όλο το χρήμα, όλες οι ψήφοι». Κάπως έτσι σκοπεύουν να τινάξουν τη μπάνκα στον αέρα. Συμβαίνει η μπάνκα να είναι και δική μας.

Αλλά ποιος θα βρεθεί να κατηγορήσει τους αγρότες. Οι οποίοι ξέρουν ότι, όπως παγίως συμβαίνει, δεν θα βρεθεί κανείς να κάνει κιχ για αυτή την ακραία εκδοχή εξευτελισμού της κοινωνικής συνθήκης συμβίωσης που σηματοδοτεί ο αποκλεισμός των βασικών εθνικών οδών. Οι αγρότες είναι πολλοί. Και ως εκ τούτου θα επιβάλουν στην πραγματικότητα μια έκτακτη φορολογία – πείτε το έκτακτο εκλογικό φόρο προς την κυβέρνηση, πείτε το φόρο διέλευσης αυτοκινητοδρόμων προς τους πολίτες, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Όλα τα μέσα διεκδίκησης αιτημάτων είναι θεμιτά. Μια κοινωνία εκβιασμών έχει αναγνωρίσει και αποδεχθεί ότι η ισχυρή ομάδα που δεν εκβιάζει, δεν εισπράττει.

Πρόκειται για πρακτική πλήρως κατοχυρωμένη κοινωνικά, γιατί όλοι ελπίζουν πως κάποια στιγμή θα έρθει και η δική τους η σειρά και κάτι θα τσιμπήσουν, και πλήρως αποδεκτή πολιτικά. Ο κ. Χατζηγάκης έκοβε βόλτες με τα τρακτέρ του κ. Κοκκινούλη και του κ. Νασίκα. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ψιθυρίσει ο κ. Ρουσσόπουλος ότι η Νέα Δημοκρατία στηρίζει μεν τους αγώνες των αγροτών αλλά δεν υιοθετεί ακραίες μορφές. Το είπε τόσο ευγενικά, που όλοι κατάλαβαν ότι ο κ. Καραμανλής τους χτυπούσε φιλικά την πλάτη και τους προέτρεπε να συνεχίσουν.

Τι θα κάνει τώρα η αντιπολίτευση; Είναι κρίσιμο ερώτημα. Όχι για την κυβέρνηση. Για την ίδια. Για τη δυνατότητά της να μιλήσει με διαφορετικούς όρους. Θα πει ότι «κατανοεί τα αιτήματα» και «ευθύνεται η κυβέρνηση», που είναι και τα δύο εντελώς προφανή και ψηφοσυλλεκτικά, ή θα πει αυτή τη φορά πως ανεξάρτητα από τα αιτήματα, ανεξάρτητα από τις προτάσεις της για την αγροτική πολιτική, τα μπλόκα δεν έχουν πολιτική νομιμοποίηση και θα την βρουν απέναντι εάν συνεχίσουν; Οι πιθανότητες, εάν κρίνει κανείς από το παρελθόν, είναι πως δεν θα το κάνει. Και πως, εάν το κάνει, η κυβέρνηση τότε θα σπεύσει να πει στους αγρότες «είδατε, εμείς είμαστε οι καλοί…»

Γιατί οι αγρότες έχουν μέτωπο συμφερόντων. Ενώ στη Βουλή δεν υπάρχει μέτωπο ευθύνης. Επομένως, εάν σχεδιάζετε κάποιο εξωτικό ταξίδι, ας πούμε Αθήνα-Θεσσαλονίκη, η λύση είναι απλή. Γι’αυτό υπάρχουν τα αεροπλάνα. Για να φαίνονται οι χώρες από ψηλά, τόσο μα τόσο μικρές.