Παρασκευή 9 Ιανουαρίου – και οι κυβερνήσεις κρίνονται στις κάλπες. Ή τα κυβερνητικά σχήματα κρίνονται στην πράξη, από την αποτελεσματικότητα στη λειτουργία τους, από την ικανότητά τους στη διαχείριση των προβλημάτων. Ή οι υπουργοί κρίνονται από τον Πρωθυπουργό, ανάλογα με την απόδοσή τους και την επίδοσή τους στη θέση που τους έχει εμπιστευθεί.
Τίποτε από τα τρία δεν ισχύει και δεν θα συμβεί με αυτό το κυβερνητικό σχήμα που συγκρότησε ο κ. Καραμανλής. Αυτό θα κριθεί στα γκάλοπ. Αυτά – και μόνον αυτά. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πάντοτε οι διαθέσεις της κοινής γνώμης και η καταγραφή τους έχουν ένα ρόλο στη διαμόρφωση της τύχης κυβερνήσεων και υπουργών, σε μια διαδρομή που προσδιορίζεται και από πολλούς άλλους παράγοντες – από τους στρατηγικούς στόχους μέχρι τις προσωπικές σχέσεις, από το ιστορικό βάθος των διαδρομών μέχρι τους κομματικούς συσχετισμούς. Όλοι επίσης γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός υπήρξε πάντοτε εξαιρετικά ευεπίφορος στην επιρροή των καθ’ ημέραν δημοσκοπήσεων για τη διαμόρφωση των πολιτικών του προτεραιοτήτων, της κυβερνητικής πρακτικής αλλά και των αποφάσεών του για την τύχη στενών ή λιγότερο στενών συνεργατών του υπουργών. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που τόσο ανοιχτά, τόσο δημόσια και (θα έλεγε κανείς) τόσο αναπότρεπτα, τόσο από διαρκή επιλογή όσο και για λόγους συγκυρίας, μια κυβέρνηση θα κριθεί αποκλειστικά, άνευ ετέρου, από τη δημόσια εικόνα της σε μικρό βάθος χρόνου, σε μερικές σφυγμομετρήσεις.
Τα γκάλοπ του Φεβρουαρίου. Αυτός είναι ο νέος μικρός Θεός της εγχώριας πολιτικής. Αυτά θα κρίνουν εάν ο κ. Καραμανλής θα επιχειρήσει να το τραβήξει έως το τέλος, εφόσον το πάρει απόφαση πως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς δηλαδή, ή εάν θα κάνει το σταυρό του (ευσεβής άνθρωπος) ή τη λίστα του (πρακτικός άνθρωπος), και θα μας στείλει στην κάλπη.
Υπάρχει κάτι άλλο εκτός από την εξουσία των δημοσκόπων; Ατυχώς ναι. Η νέα κυβέρνηση μπορεί να κριθεί στην πραγματική πολιτική δοκιμασία μόνον εάν προκύψει μια μείζων εθνική κρίση. Και κάτι τέτοιο γίνεται όλο και πιο πιθανό – όχι πια μόνο στην οικονομία, όπου γνωρίζαμε τις ζοφερές προοπτικές, αλλά και στα ελληνοτουρκικά, όπου η ραγδαία επιδείνωση κινείται εκτός των αναμενομένων και εκτός των σχεδιασμών και προσθέτει έναν ακόμη παράγοντα αβεβαιότητας και κινδύνου σε ένα μωσαϊκό όπου οι ψηφίδες σταθερότητας είναι πια ουσιώδη εν ανεπαρκεία.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Σπηλιωτόπουλος στο Παιδείας, να μια ωραία κίνηση εντυπωσιασμού. Παπαθανασίου στο Οικονομικών, χάδια στον εμπορικό κόσμο αλλά με αμφίβολο κατ’ εμέ στόχο και περιεχόμενο. Χατζηδάκης στο ανάπτυξης, γιατί προφανώς έκανε τόσο καλή δουλειά στο Μεταφορών ... και ολοκληρωμένη, άντε γεια! Σαμαράς στο Πολιτισμού, λες και αυτός ο άμοιρος ο πολιτισμός δεν έχει τραβήξει αρκετά. Στυλιανίδης στο Μεταφορών και Επικοινωνιών... γιατί προφανώς έκανε τόσο καλή δουλειά στο Παιδείας... ;!; Για Δένδια και λοιπούς νέους, «Οψόμεθα εις Φιλίππους» κι εμείς...
Εγώ πιστεύω ότι τα γκάλοπ είναι ένα κρας τεστ των απόψεων που περνάνε τα τηλεοπτικά κυρίως ΜΜΕ στο κοινό: αν πέρασαν, αν είχαν αποδοχή οι θέσεις που κατά καιρούς εξέφρασαν. Τελείως απολίτικα, όπως εμφανίζονται ποσοτικοποιούν το συναίσθημα και όχι την κρίση, χωρίς καν το διακύβευμα αλλαγής κυβερνήσεων. Είναι η μεταμοντέρνα αντίληψη πίεσης των κυβερνήσεων (που επί της ουσίας όταν δεν υπάρχουν για πολύ καιρό δεν αλλάζουν τίποτε γιατί πολύ ξεχνιούνται, καθώς είναι επιφορτισμένες συναισθηματικά), της πολιτικής που πουλάνε οι τηλεοπτικοί σταθμοί.
Post a Comment